යුද භීතිය, ජාතිවාදය සහ මැතිවරණ ප්‍රතිඵලය

නොබෝදා අවසන් වූ 2015 මහා මැතිවරණය පිළිබඳව ජනමාධ්‍යයේත් සමාජයේත් අස්සක් මුල්ලක් නෑර විශ්ලේෂණය වෙමින් පවතී. මෙම ලියමන මගින් මෙතෙක් සාකච්ඡාවට බඳුන් නොවූ කරුණු කිහිපයක් විශ්ලේෂණාත්මක දෘෂ්ඨියකින් හුවා දැක්වීම ලියුම්කරුගේ අපේක්ෂාවයි.

මෙම මහා මැතිවරණය විටෙක අතිශය භයංකර ස්වරූපයක් ගනු ලැබූයේ ඉතා අන්තරායකර අයුරින් ජාතිවාදය අඩු වැඩි වශයෙන් සිංහල, දමිළ සහ මුස්ලිම් දේශපාලකයින් විසින් යොදා ගත් නිසාවෙනි. නමුත් ජාතික සමගියට වින කරන එවන් අවස්ථාවාදී දේශපාලුවන් රැසකට අතුල් පහරක් ලබාදීමට උතුරේත් දකුණේත් ජනතාව පරිණත වීම සැබෑ දේශප්‍රේමීන්ට මහත් අස්වැසිල්ලකි.

එහිදී, යුද භීතියක් උලුප්පා දක්වමින් “දිනූ දේශය අනතුරේ” යමින් ආඩපාළි ගයමින් රටපුරා ගිය එජනිස “මහින්දවාදී” කඳවුර ජනතාව විසින් පරාජය කරන ලදි. එම ආණ්ඩුවේම සාමාජිකයින් උපුටා දක්වන පරිදි 2014 ඇමෙරිකානු CIA ඔත්තු සේවා වාර්තාවලට අනුව මහින්ද රාජපක්ෂ ප්‍රමුඛ සන්ධාන රජය කොටි ජාත්‍යන්තර ජාලය අඩපණ කිරීමට අපොහොසත් විය. එසේ අසමත් වූ එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානය දිවයිනේ මැතිවරණ දිස්ත්‍රික්ක 22න් 17කම තැපැල් ඡන්දය පරාජයට පත්විය. ත්‍රිවිධ හමුදාවේ රණවිරුවන් සහ පොලිස් නිලධාරීන් රාශියක් තැපැල් ඡන්දදායකයින් වීම මතම සන්ධානයේ අවස්ථාවාදී දේශපාලකයින්ගේ මුසාව මොනවට පැහැදිලි වේ. මහින්ද රාජපක්ෂ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීතුමාම කියන පරිදි ඔහු කුරුණෑගලට දේශපාලනිකව සංක්‍රමණය වූයේ ලංකාවේ වැඩිම රණවිරුවන් පිරිස එම දිස්ත්‍රික්කයේ ඡන්දදායකයින් වීම නිසාය. එය එසේ වුවත් කුරුණෑගල දිස්ත්‍රික් තැපැල් ඡන්ද ප්‍රතිඵලය පවා සන්ධානය ඡන්ද 2,500කින් පමණ පරදී. විශාල රණවිරුවන් පිරිසක් සිටින අනුරාධපුර, මොණරාගල, මාතලේ, පොලොන්නරුව, මහනුවර, ගම්පහ, කෑගල්ල ආදී දිස්ත්‍රික් සියල්ලෙහිම තැපැල් ඡන්ද ප්‍රතිඵලයෙන් විද්‍යාමාන වෙනුයේ “මහින්ද සුළඟ” කළ දෝෂාරෝපණවල හරසුන්භාවයයි.

හොරොව්පොතාන ආසනයේ සිදු වූ කැබිතිගොල්ලෑව බස් බෝම්බය

එපමණකුදු නොව, යුද සමයේ කොටි ත්‍රස්තවාදීන්ගෙන් අනේකවිධ දුක්ඛ දෝමනස්සයන් අත්විඳි මායිම් ගම්මාන රැසක් පිහිටා ඇති අනුරාධපුර දිස්ත්‍රික්කයේ හොරොව්පොතාන මැතිවරණ කොට්ඨාශය පවා එක්සත් ජාතික පක්ෂය 2001න් පසු ප්‍රථමවරට ජයග්‍රහණය කිරීම කැපී පෙනෙන කාරණාවකි. අදටත් මනුස්සකමින් පිරිපුන් සිත් කම්පා කරවන කැබිතිගොල්ලෑව බස් බෝම්බය ආදී ව්‍යසන සිදු වූයේ මෙකී හොරොව්පොතාන මැතිවරණ බලප්‍රදේශය තුලදී වීම අමතක නොකළ යුතුය. සාම්ප්‍රදායික ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂ බලප්‍රදේශ වන මායිම් ගම්මාන රැසක් පිහිටි මැදවච්චිය, සේරුවිල වැනි ආසන පවා ඔවුන් ජයගත්තේ ඡන්ද 2,000ක් වැනි සුළු පරතරයකිනි. තවද කොටි උවදුරෙන් දැඩි ලෙස පීඩා විඳි දිගාමඩුල්ල දිස්ත්‍රික්කයේදී යුද භීතය නැවත අවුළුවමින් මැතිවරණ ව්‍යාපාරයක නිරත වූ, 19වන සංශෝධනයට විරුද්ධ වූ නිසා පාර්ලිමේන්තුවේ විශිෂ්ඨතම මන්ත්‍රීවරයා ලෙස මහින්ද රාජපක්ෂ මැතිඳුන්ගෙන් විරුදාවලි ලද, සරත් වීරසේකර මැතිතුමාව එජනිසයේ සිංහල ඡන්දදායකයන් විසින් පරාජයට පත්කිරීමද කැපී පෙනෙන සිදු වීමකි.

සන්ධානයෙන් ඔබ්බට ගොස් නිරීක්ෂණය කිරීමේදී පෙනී යන්නේ අන්තවාදී සිංහල බෞද්ධ ස්ථාවරයක සිට මැතිවරණයට මුහුණ දුන් බොදු ජන පෙරමුණට මුළු ශ්‍රී ලංකාවෙන්ම ලබා ගත හැකි වූයේ ඡන්ද 20,000ක් පමණි, එය ප්‍රතිශතයක් ලෙස රටේ මුළු ඡන්ද ප්‍රමාණයෙන් 0.2%කටත් අඩුය. මෙකී කරුණුවලින් පෙනී යන්නේ අපේ සිංහල ජනතාව “යුද භීතය” යන තුරුම්පුව යොදා ගනිමින් හෝ ජාතිවාදිය අවුළුවමින් තවදුරටත් පටු දේශපාලනික අරමුණු සාක්ෂාත් කරගනු වස් හැසිරවිය නොහැකි බවයි! රණවිරුන් විශාල පිරිසක් අන්තර්ගතවන තැපැල් ඡන්දයේ ප්‍රතිඵලය විසින් උතුරේ හෝ නැගෙනහිර ආරක්ෂාවට තර්ජනයක් නොමැති බව විශ්ලේෂණය කළ හැකිය.

ගජෙන් පොන්නම්බලම්

මෙම පණිවුඩය ලැබුණේ සිංහල ඡන්දදායකයින් අතුරින් පමණක් නොවේ. උතුරේ ද්‍රවිඩ ඡන්දදායකයින්ද අන්තවාදය ප්‍රතික්ෂේප කළෝය. දේශපාලනික වශයෙන් අපරණිත බොහෝ සිංහලයින් නොදනිතත්, ද්‍රවිඩ ජාතික සන්ධානය ට විරුද්ධව ඉතා අන්තවාදී මැතිවරණ ව්‍යාපාරයක් ගෙන ගිය කණ්ඩායම් දෙකක් විය. ඉන් එකක් වූයේ ගජෙන් පොන්නම්බලම් නායකත්වය දුන් සමස්ථ ලංකා ද්‍රවිඩ කොංග්‍රසයයි. කොටි හිතවාදී ඩයස්පෝරා සංවිධාන රැසකගේ සහාය සහ මූල්‍යය දායකත්වය ලද ඔවුන්ගේ මැතිවරණ ව්‍යාපාරය අතිශය ක්‍රියාශීලී එකක් වූ බව තතු දත්තෝ පවසති. ද්‍රවිඩ ජාතික සන්ධානය දකුණේ සිංහල දේශපාලනඥයන්ට දමිළ ජනතාවගේ අයිතිවාසිකම් පාවා දෙන බව පවසමින් දමිළ ඡන්දදායකයා හඹා ගිය සමස්ථ ලංකා ද්‍රවිඩ කොංග්‍රසය පාර්ලිමේන්තු ආසන කිහිපයක් දිනා ගනු ඇතැයි බොහෝ දේශපාලන විශ්ලේෂකයින් අනාවැකි පළ කළහ. නමුත් සිදු වූයේ කුමක්ද? සමස්ථ ලංකා ද්‍රවිඩ කොංග්‍රසයට කිසිඳු ආසනයක් හිමිවූයේ නැත. එපමණකුදු නොව යාපනය දිස්ත්‍රික්කයෙන් එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානය විසින් සමස්ථ ලංකා ද්‍රවිඩ කොංග්‍රසයට වඩා වැඩි ඡන්ද 2,000ක් ලබා ගැනීමෙන් විද්‍යාමාන වූයේ යාපනයේ දමිළ ජනතාවට ඒකීය ශ්‍රී ලංකාවක් වෙනුවෙන් පෙනී සිටින එක්සත් ජාතික පක්ෂය සහ එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානය, සමස්ථ ලංකා ද්‍රවිඩ කොංග්‍රසය වැනි අන්තවාදී පක්ෂයකට වඩා වටිනා බව නොවේද?

ඊට අමතරව හිටපු LTTE සාමාජිකයින් පිරිසක් ද්‍රවිඩ ජාතික සන්ධානය යටතේ මැතිවරණයට ඉදිරිපත්වීමට ඉල්ලීමක් කළ බව ඔබට මතක ඇත. එම ඉල්ලීම ප්‍රතික්ෂේප වුණු පසුව එකී කණ්ඩායම ස්වාධීනව යාපනය දිස්ත්‍රික්කයට “මකුළුවා” ලකුණ යටතේ තරඟ වැදුණි. ඔවුන්ටද කොටි ඩයැස්පෝරාවෙන් මූල්‍යමය සහය ලැබුණු බවට වාර්තා විය. අන්තවාදී ද්‍රවිඩ මතවාදයන් නියෝජනය කළ මෙම කණ්ඩායමද යාපනයෙන් ආසනයක් හෝ ජයගනු ඇතැයි ඇතැම් විශ්ලේෂකයෝ අනුමාන කළහ. කෙසේ වෙතත් ඔවුන්ට අත්වූයේ අන්ත පරාජයකි. දිස්ත්‍රික්කයෙන් ඡන්ද 2,000ක්වත් දිනා ගැනීමට අපොහොසත් වූ ඔවුන්ට හිමිවූයේ දිස්ත්‍රික්කයේ වලංගු ඡන්දයෙන් 0.66%ක පමණි. ද්‍රවිඩ ජාතික සන්ධානය තුලදීද අතිශය අන්තවාදී ස්ථාවරයන් දැරූ සුරේෂ් ප්‍රේමචන්ද්‍රන් මන්ත්‍රීවරයාව  ජනතාව විසින් ප්‍රතික්ෂේප කරනු ලැබීය. දෙමළ ප්‍රජාව තුල මධ්‍යස්ථ ස්ථාවරයන් දැරූ, ඒකීය රටක් තුල බලය බෙදීමට ප්‍රතිපත්තිමය වශයෙන් එකඟ වූ මුල්ම TNA දේශපාලනඥයකු වූ M.A. සුමන්තිරන් මහතා යාපනයෙන් පරාජය කිරීමට විශාල ලෙස ද්‍රවිඩ අන්තවාදී බලවේග පෙල ගැසුණි. අධිනීතීඥයකු වන හෙතෙම වැඩිමනත් කලක් කොළඹ ආශ්‍රිතව කටයුතු කළද යාපනයේ ජනතාව මඩ ප්‍රචාරවලට නොරැවටී සුමන්තිරන් මහතාව දිස්ත්‍රික් මනාප ප්‍රතිඵලයේ ඉහළ ස්ථානයක ඔසවා තබන ලදි.

ඉහත කරුණු සැලකිල්ලට ගැනීමේදී අපට පෙනී යන්නේ රටේ සිංහල සහ දමිළ ජනතාව විසින් ජාතිවාදය සහ යුද උන්මාදය පිළිකුළෙන් යුතුව අගෝස්තු 17දා ප්‍රතික්ෂේප කර ඇති බවයි. මෙතෙකින් නොනැවතී ජනවාර්ගික සංහිඳියාව ගොඩ නගා ගැනීම උදෙසා සියල්ලෝම පෙළ ගැසීම කාලීන අවශ්‍යතාවයකි. එකිනෙකාගේ භාෂාවන් උගෙන මෛත්‍රී සිත් පෙරදැරීව තමතමුන්ගේ ගැටළු නිරාකරණය කරගනිමින් සංවර්ධිත ශ්‍රී ලංකාවක් කරා පා තැබීම කාගේත් වගකීමකි, යුතුකමකි. වාසනාවට කරුණ නම් යාපනයට තබා සීගිරියටවත් නොගිය ඊනියා දේශප්‍රේමීන් වෛරය වපුරුවමින්, යුද බිය ඇතිකරමින් රට අස්ථාවර කිරීමට දැරූ කාලකණ්ණි උත්සාහය (දැනට) නිරර්ථක කිරීමට සබුද්ධික ශ්‍රී ලාංකිකයන් සමත් වී තිබීමයි.

සිතන්නට යමක්….!!!

රටේ විශාලතම පළාත් දෙක පළාත්සභා මැතිවරණයකට පෙළ ගැසෙන මොහොතක වටපිටාවේ සිදුවන දෑ දැක දැක දෙන දෙයක් කා වෙන දෙයක් බලාගෙන සිටිය නොහැකි හෙයින් මේ ලිපිය ලිවීමට පෙළඹුණෙමි. මේ ලිපිය හරහා රටක්, ලොවක් පෙරළන්නට නොහැකි බැව් මා ඉතසිතින්ම දනිමි. එහෙත් රැල්ලට හසුවී වැරදි මගක යන ඔබගෙන් එක් අයෙකුට හෝ සිතන්නට යමක් ලබා දුනහොත් එය මට සතුටට කරුණකි.

ජිනීවා විදුලි පුටු සංදර්ශනය

රටේ සියළුම ජනතාව කුරිරු ත්‍රස්තවාදයෙන් බේරා ගැනීමේ ගෞරවය මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිතුමා, ජෙනරාල් සරත් ෆොන්සේකා, අද්මිරාල් වසන්ත කරන්නාගොඩ, එයාර් චීෆ් මාෂල් රොෂාන් ගුණතිලක, ආරක්ෂක ලේකම්තුමා ඇතුළු රජයට හිමිවිය යුතු බව රටම පිළීගනී. නමුත් එකී භාරදූර කර්තව්‍යය නිමවී වසර 5ක් ගෙවුණු තැනදීත් ඒ විරෝධාරත්වය විකුණාගෙන ඡන්ද ගැරීමේ පහත් ක්‍රියාවට රජය ඇතුළු එහි පාර්ශවකරුවන් සම්මාදම් වෙමින් සිටියී. ඒ ජිනීවා විදුලි පුටුවක් මවා පාමිනි.

පළමුව ඔබ ප්‍රශ්න කළ යුත්තේ වසර මැද පැවැත්වීමට නියමිතව තිබූ බස්නාහිර පළාත් ඡන්දය සහ වසර අග පැවැත්වීමට නියමිතව තුබූ දකුණු පළාත් ඡන්දය මාර්තුවට ගත්තේ කාගේ උවමනාවකටද යන්නයි? මාර්තු 27 ජිනීවා යෝජනාව ඉදිරිපත්වන බව දැන දැන මාර්තු 29 ඡන්දයට දින නියම කළේ ඇයි? රජය කියන්නේ ලෝකයට පෙනෙන්නට බුලත් කොළයට කතිරය ගසන්නට කියාය. ඒ තර්කයට අනුව අපේ පළාත් සභා දෙස බලා ඉන්නවා ඇර වෙනත් දෙයක් ඔබාමාට, කැමරන්ට, නවනීදන් පිල්ලේට කරන්නට නැත. ඔවුන්ට මේ ඡන්දය ගැන නිච්චියක්වත් නැතිවාට සැක නැත, මන්ද තමන්ගේ රටේ ඡන්ද, ණයබර, ක්‍රිමියාව යනාදී බොහෝ ප්‍රශ්න ඔවුන්ට අපේ රටේ පළාත් සභා දෙකකට වඩා වැදගත්ය. අනෙක් අතට, පහුගිය වසර 5 ඇතුළත පැවැත්වූ පළාත්සභ මැතිවරණ සියල්ලම පාහේ එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානය ජයගත්තේය. ඒ නිකම් නොවේ, සියයට 60ක, 65ක – ඇතැම්විට 70%ක ඡන්ද ප්‍රතිශත වලිනි! එසේ නම් සන්ධානයේ තර්කය නිවැරදි නම් ඔය කියන බටහිර බලවේග නැට්ට අකුළාගෙන වෙනතක් බලාගෙන හුඟක් කල් ගත විය යුතු නොවන්නේද? එසේත් නොමැතිනම් පසුගිය වයඹ, මධ්‍යම ආදී මැතිවරණ පවතිද්දී එකී බලවේග මරනින්දේ සිටියේද?

මේ ශ්‍රී ලංකාවට එරෙහිව ජිනීවා මානව හිමිකම් කවුන්සලයේ යෝජනාවක් ගෙනා පළමුවන අවස්ථාව නොවන්නේය. 1980 දශකයේදී ආජන්ටිනාව විසින් අපට එරෙහිව යෝජනාවක් ගොනු කළ විට හිටපු ජනාධිපති ජේ.ආර්. ජයවර්ධන මහතා “අනේ මාව විදුලි පුටුවෙන් බේරගන්න” කියා විලාප දෙමින් ඡන්ද තිබ්බේ නැත. ඔහු ඒ.සී.එස්. හමීඩ් වන් අමාත්‍යවරුන්ගේ සහයෙන් රාජ්‍යතාන්ත්‍රිකව ජාත්‍යන්තර සහය ශ්‍රී ලංකාවට දිනා ගෙන අදාළ යෝජනාව පරාජය කළේය.

මානව හිමිකම් කවුන්සලය හමුවේ ගෙන ආ ඇති මෙම චෝදනා විජාතික බලවේග විසින් කුමන්ත්‍රණකාරී ලෙස රටේ අවාසනාවට ඔප්පු කරගත්තා යැයි මොහොතකට සිතමු – එය එසේ වුවත් ශ්‍රී ලංකාව රෝම ප්‍රඥප්තියට අත්සන් තබා නොමැති නිසා ඔවුනට අපේ රටවැසියන්ට එදිරිව දඬුවම් පැනවීමේ බලය නොමැත.

ජනමත විචාරණයක් තිබ්බ නම් නරකද?

පක්ෂ භේදයෙන් තොරව ඔබ අප කවුරුත් රටට අහිතක් වනවාට අකමැතිය. රජයට හෝ අපේ විරෝධාර හමුදාවන්ට යුද අපරාධ චෝදනා නැගෙනවාට අපි සැවොම විරුද්ධය. එසේ නම් මෙවන් මොහොතක රජයට කළ යුතුව තිබුණේ පළාත් ඡන්දයකට ගොස් ජනතාව පක්ෂවලට කඩා ඉසිරුවනවා වෙනුවට ජනමත විචාරණයක් පැවැත්වීම නොවන්නේද? එයින් රජය පවසන අන්දමට “ලංකාවට අත නොතබනු” යන පණිවුඩය අප කවුරුත් පාහේ එක සිතින් කියා පානු ඇත.

අනෙක් අතට පදනම් විරහිත යුද අපරාධ චෝදනාවලට අමතරව, මේ යෝජනාව තුළින් රතුපස්වල මිනීමැරුම, කටුනායක ඇඟලුම් සේවක ඝාතනය, හලාවත ධීවර ඝාතනය යනාදිය ගැනද සඳහන් කර ඇත. යුද අපරාධ චෝදනා නම් වූ පළිහ ඉදිරියට ගෙන හැර පාමින් රජය නොකියා කියන්නේ එකී ම්ලේච්ඡ ක්‍රියාද ජනතාවට සාධාරණීකරණය කරන්නට කියාද?

ඉහත කීවාක් මෙන් රට ත්‍රස්තවාදයෙන් මුදාගෙන ගෙවුණු වසර 5 තුල රජය විසින්ම ගෙන හැර දැක්වූ “උගත් පාඩම් සහ ප්‍රතිසන්ධාන කොමිෂන්” (LLRC) වාර්තාවේ නිර්දේශ මීට වඩා යුහුසුළුව ක්‍රියාවට නැගුවේ නම් මෙතරම් පීඩනයක් රජයට එල්ල නොවනු ඇත. ප්‍රශ්නය ඇත්තේ සන්ධානයේ මහජන සම්බන්ධතා සහ ප්‍රචාරණය ඉහළ අඩියක පැවැතියද ඔවුන්ගේ රාජ්‍යතාන්ත්‍රිකත්වය සහ විදේශ සම්බන්ධතා ළදරු මට්ටමක පැවතීමයි.

දේශප්‍රේමයේ ඒකාධිකාරය

ජාතික හෙළ උරුමය, ජාතික නිදහස් පෙරමුණ සහ ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ ඇතැම් කොටස් රඟ දෙනුයේ ඔවුන් දේශප්‍රේමයේ ඒකාධිකාරී පේටන්ට් බලපත්‍රයේ හිමිකරුවන් විලෙසිනි. එය සැබැවින්ම එලෙසද? ලංකාවට කුඩු, එතනෝල් යනාදිය හොර පාරේ ගෙනෙද්දී ඔවුන් එකකුවත් කෑ මොර දෙන්නේද? ඇමැතිවරුන්, මන්ත්‍රීවරුන් විවිධ නීතිවිරෝධී සහ සමාජ විරෝධී ක්‍රියා කළ විට ඔවුන් මුනිවත රකින්නේ රටට ආදරයටද? දේශප්‍රේමය කිසිවකුගේ තනි බූදලයක් නොවන්නේය. පෞද්ගලික ලාභ ප්‍රයෝජන අපේක්ෂාවකින් තොරව රටේ අභිවෘද්ධිය පතන සිංහල, දෙමළ, මුස්ලිම්, සන්ධාන, යූඇන්පී, ජේවීපී අප සියල්ලෝම දේශප්‍රේමීන් නොවේද?

අධිරාජ්‍යවාදය ඇත්තේ බටහිර පමණක්ද?

“අධිරාජ්‍යවාදය” යනු දේශපාලන වේදිකාවේ කාටත් හුරුපුරුදු වදනකි. වමේ දේශපාලන පක්ෂ “අධිරාජ්‍යවාදය” අල්ලා ගෙන පැය ගණන් කතා පවත්වති. අධිරාජ්‍ය විරෝධී සීතාම්බර සළුවෙන් සැරසී දේශප්‍රේමීන්ගේ ඡන්ද ගසා කන මොවුන් අධිරාජ්‍යවාදයේ එක් පැතිකඩක් පමණක් ගෙනහැර පෑම අතිශය ජුගුප්සාජනකය.

ඔවුන් නිවැරදිය. ඇමෙරිකා එක්සත් ජනපදය, බ්‍රිතාන්‍යය ප්‍රමුඛ බටහිර රටවල් තමුන්ගේ ආදිපත්‍යය ලොව පුරා පැතිරවීමට නොගන්නා උත්සහයක් නොමැති තරම්ය. නමුත් “නැගෙනහිර” අධිරාජ්‍යවාදය ගැන කිසිවකු හඬ නොනගන්නේ ඇයි? චීනය, ඉන්දියාව සහ රුසියාව අපේ රටට හොට දාන්නේ, රජයට උදව් කරන අයුරින් ගිණි පොළියට ණය දෙන්නේ අපට ආදරයටද?

අනෙක් අතට අපේ රටේ ආර්ථිකයේ අපනයනයන්ගෙන් 55%ක් රඳා පවතිනුයේ ඇමෙරිකාව සහ යුරෝපය මතය. එබැවින් රටට ධනය ගලා එන්නේ ඉහත කී බටහිර රටවලින් බවත් අපට අධික පොළීවලට ණය දී හිර කරන්නේ නැගෙනහිර රටවලින් බවත් අප මතක තබා ගත යුතුය.

යථාර්තය නම් ශ්‍රී ලංකාව දකුණු ආසියාවේ උපක්‍රමික ලක්ෂයක පිහිටා තිබීම නිසා අපගේ ගුවන්, නාවුක හා භූමි අවකාශය ප්‍රදේශයේ බලයට මහත් වැදගත්කමක් ගැනීමයි. එහෙයින් පෙර අපර දෙදිග ලෝක බලවතුන් ලංකාවේ සිය අණසක පැතිරවීමට කැසකැවීම නොරහසකි.

කෙසේ වෙතත් ශ්‍රී ලාංකික අප නොබැඳි දේශයක් ලෙස කා සමඟත් සුහදව අපේ ස්වෛරීත්වය සහ අනන්‍යතාවය ආරක්ෂා වන අයුරින් කටයුතු කිරීම අතිශය වැදගත්ය. වත්මන් රජය “බටහිර අධිරාජ්‍යවාදී” බිල්ලකු මවා පාමින් අද වනවිටත් අප “නැගෙනහිර සටකපට අධිරාජ්‍යවාදීන්ගේ” ඔඩොක්කුවට වට්ටවා හමාරය. ශ්‍රී ලංකාව චීනයට, ඉන්දියාවට කොපමණ ණයද? රුසියාව හිතුමතේ ස්වෛරී රාජ්‍යයක් වූ යුක්‍රේනයේ ක්‍රිමියාව නම් පළාත අත්තනෝමතිකව අල්ලා ගත්තා සේ ඉන්දියාවත් උතුරු නැගෙනහිර අල්ලා ගැනීමට කුරුමානම් නොඅල්ලන බවට ඇති සහතිකය කුමක්ද? මීට වසර දහයකට පෙර සහ අද සසඳද්දී ලංකාවේ සේවය කරන චීන සහ ඉන්දීය ජාතිකයන්ගේ ප්‍රමාණය වැඩි වී නැතිද? සිදු වී ඇත්තේ චීනය විසින් ඇමරිකාව ඇ.ඩො. ට්‍රිලියන (බිංදු 12ක්) ගණනක ණය උගුලකට හසු කරගත්තාක් මෙන් අපවද නරා වළකට ඇද දැමීමයි.

ඇමරිකානු විරෝධයේ සුලමුල

ඔබ මෙවර මැතිවරණය ගැන තවත් නොදන්නා කරුණක් ඇත. රටටම ඇසෙන්නට “ඇමරිකානු විරෝධය” ගැන කෑ මොර දෙන අයවලුන් ගැන ඔබ මොහොතක් සිතන්න. ඔවුන්ගෙන් බහුතරයක් ඇමෙරිකාවේ පුරවැසිභාවය හෝ ස්ථිර පදිංචිය (PR – Permanent Residence) හිමිද? රටේ ප්‍රබල පක්ෂයක භාණ්ඩාගාරිකවරයකුගේ සිට ඔහු නියෝජනය කරන දිස්ත්‍රික්කයෙන්ම දකුණේ මහ ඇමැතිකම අපේක්ෂා කරන කණ්ඩායම් නායකයා දක්වා කොපමණක් ඉහත ඝණයට අයත්ද? මේ “දේශප්‍රෙමීන්” බහුතරයකගේ දරුවන් ඉගෙනගන්නේ ඉන්දියාවේ, චීනයේ හෝ රුසියාවේද? නොඑසේනම් ඇමෙරිකාව, බ්‍රිතාන්‍යය, ඕස්ට්‍රේලියාව වැනි රටවලද? ඔච්චරටම ඇමෙරිකාවට විරුද්ධනම් ඒ රටේ පාස්පෝට් යළි භාර නොදෙන්නේ ඇයි? රටේ ප්‍රබල ඇමැතිධූර, රාජ්‍ය තනතුරු දරණ ඇතැම් මහත්වරුන් සිය සොහොයුරා රටේ රාජ්‍ය නායකයා වනතුරු සිටියේ කොහේද? ඔවුනට එසේ වුවත්, සාමාන්‍ය අපට නම් ඇත්තේ එක රටකි, ඒ ශ්‍රී ලංකාද්වීපය පමණි.

සංවර්ධනය නම් වූ සෙප්පඩ විජ්ජාව

මේ රජයෙන් පසුගිය පොදුජන එක්සත් පෙරමුණු රජයට වඩා විශාල සේවයක් රටට සිදු වී ඇති බැව් චන්ද්‍රිකා කුමාරණතුංග හිටපු ජනපතිනිය හැර අන් සියල්ලෝම පාහේ එකඟ වනු ඇත. නමුත් එය සැබෑ සංවර්ධනයක්ද යන්න ඔබ හිතට එකඟව ප්‍රශ්න කරන්න.

මහාමාර්ග සහ අධිවේගී මාර්ග ඉදිකිරීම ඉතා යහපත් කටයුත්තකි. එහෙත් කාපට් පාරට උඩින් කාපට් දමනවාට වඩා මේ රටේ ධනස්කන්ධය වැය විය යුතු ව්‍යාපෘති නොවේද? ගමේ කොන්ක්‍රීට් පාරේ සිට නගරයේ කාපට් පාර දක්වා වෙන මේ සංවර්ධනයට මුවාවෙන් කොපමණ ධනයක් රජයේ දේශපාලකයින් මංකොල්ල කනවා ඇතිද? මෙපමණක් නොව, රජය විසින් අමුඅමුවේ සිදු කරන මූල්‍ය වංචා ගැන කෝප් කමිටු (COPE) වාර්තාවල පැහැදිලිව සඳහන්ව ඇත. එහෙත් ඊට එරෙහිව බලධාරීන් ගෙන ඇති පියවර කවරේද?

පසුගිය මාසය තුල ජනාධිපතිතුමා ඇතුළු සන්ධානය විසින් දකුණු සහ බස්නාහිර පළාත්වල කාපට් මාර්ග, පාසල් ගොඩනැගිලි යනාදී භෞතික සම්පත් තොග වශයෙන් විවෘත කරමින් සමස්ථ රාජ්‍ය යාන්ත්‍රණයම පාහේ යොදා ගනිමින් උත්සහ පවත්වාගෙන යෑමෙන් පෙන්නුම් කෙරෙන්නේ රජයේ සැබෑ උවමනාව ජනතා සුබසිද්ධියට වඩා තම බලය රැකගැනීම බවයි. එසේ නොවන්නේ නම් රටේ සෙසු පළාත් 7 අමතක කර ඡන්ද කාලයට මේ සියල්ල කරන්නේ මන්ද?

පසුගිය කාල සීමාව තුල රජය ගොඩ නැගූ “සංවර්ධන” ව්‍යාපෘති කීයක් රටට ආදායම් උපද්දවයිද? ඉන් කීයක් දහස් සංඛ්‍යාත රැකියා සමුදායක් උපද්දවයිද? හම්බන්තොට කෝටි ප්‍රකෝටි ගණනක් වැය කර ගොඩ නැගූ සුවිසල් ක්‍රීඩාංගණයේ පසුගිය වසරේ පවත්වා ඇත්තේ ක්‍රිකට් තරඟ 5ක් පමණකි. හම්බන්තොටට යනෙන ඔබට සුපිරි මහාමාර්ග දැකගත හැකි වුවද, ඒවා නිසි ලෙස ප්‍රයෝජනයට ගන්නා බවක් දැකගත හැකිද?

මත්තලට ගුවන් සමාගම් බර ගණනක් පියාසර කරන බවට එහි විවෘත කිරීමේ උත්සවයට පෙර පාරම් බෑවද අද වනවිට ශ්‍රී ලන්කන්, මිහින් ලංකා සහ ගුවන්තොටුපල කාර්යමණ්ඩල සේවකයින් හැර වෙනත් කිසිඳු සාමාන්‍ය වැසියකු ගුවනින් මත්තලට නොපැමිණෙන තත්ත්වයක් උද්ගතව ඇත. වෙනකක් තියා අඩුම තරමේ භාණ්ඩ ප්‍රවාහන ගුවන් සමාගම්වත් මත්තලට ආකර්ෂණය කරගැනීමට රජය අපොහොසත්ව ඇත. බලෙන් මෝටර් රථ ප්‍රවාහන නෞකා ගෙන්වා නොගන්නේ නම් හම්බන්තොට වරායටද අත්වන්නේ එම ඉරණමමය. සූක්ෂම කළමණාකරණයෙන් සහ උපක්‍රමික සැලසුම් තුලින් මෙවාට අනාගතයේදී පණගසා නැගිට්ටවිය හැකි වුවද රජයේ ඔතෑනි පිළිවෙත් හමුවේ දැයට සුදු අලි ව්‍යාපෘති දායාද වී ඇත. මේ රජයේ “සංවර්ධන සංදර්ශනයේ” එක් පැතිකඩක් පමණකි.

එක්සත් ජාතික පක්ෂ රජයන් විසින් සිදුකළ මහවැලිය, නිදහස් ආයෝජන හා වෙළඳ කලාප, ගම් උදාව, ඇඟලුම් කම්හල් යනාදී ව්‍යාපෘති හරහා රැකිය අවස්ථා ලක්ෂ ගණනින් ජනිත විය, එමඟින් රටේ භාණ්ඩාගාරයට මුදල් ගැලූ අතර ඒ මුදල් රටේ සුබසාධනයට යෙදවා ජනතාව මත පැටවෙන බදු බර අඩු කළ හැකි විය. එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානය විසින් සිදුකළ එවැනි සුවිසල් ව්‍යාපෘති කවරේද? වත්මන් රජය ආයෝජනය කරනුයේ කඩිනම් ආදායම් නොලැබෙන ව්‍යාපෘති වලටය, එයද ගිනි පොළියට ණය ගෙනය. 2005 සිට රටේ ණය බර දෙගුණ වී ඇත් බව ඔබට දැනටමත් දනී. 2004දී රු. 80,000කට ආසන්න අගයක් ගනු ලැබූ ඒක පුද්ගල ණය බර අද වනවිට රු. 350,000 ඉක්මවීමෙන් පෙනී යන්නේ නූපන් දරුවන් පවා චීනයට, ඉන්දියාවට, වාණිජ බැංකුවලට ණයකරුවන් කර හමාර බවය. එහෙව් වටපිටාවක් තුල මේ ණය සහ පුනරාවර්තන වියදම් පියවන්නට අධික බදු ගැසීම පුදුමයක්ද?

පසුගිය වසර 5 තුල ඔබේ ආදායම විශාල ලෙස වැඩි වී තිබේද? රජය විසින් නොමිලේ ලබා දෙන අධ්‍යාපනයේ, සෞඛ්‍යයේ දියණුවක් ඔබ අත්දකින්නේද? ඉතින් ඔබ ඡන්දය දෙන්න ඕනෑ පාරවල් ටිකටද? මොහොතක් සිතන්න.

ඔබ විපක්ෂය සවිමත් කළ යුත්තේ ඇයි?

ඔබෙන් සමහරෙක් තවමත් ජනාධිපතිතුමා ඇතුළු රජයට සහය දක්වනවා ඇත. එසේ කිරීමේ පූර්ණ අයිතිය ඔබ සතුය, ඊට අප ගරුකරමු. එහෙව් ඔබගෙන්ද අප ඉල්ලා සිටින්නේ මේ ලිපියේ තිබෙන කාරණා මැදිහත් සිතින් සිතා බලන ලෙසය. එජාපය, ජවිපෙ ඇතුළු ලෝකයේ සියළුම දේශපාලන පක්ෂ අතීතයේදී වැරදි කර ඇත. නමුත් ඒ වැරදි අවබෝධ කරගෙන රටේ අභිවෘද්ධිය වෙනුවෙන් සත් සිතින් වෙර වැඩීම යහපත් ප්‍රවණතාවයක් නොවන්නේද?

ඔබෙන් ඇතැමෙක් රජයට විරුද්ධ වුවත් විපක්ෂයේ පක්ෂ ගැන කලකිරී ඡන්දය නොදී ඉන්නට සිතා සිටිනවා වන්නට පිළිවන. අපගේ සර්වජන ඡන්ද අයිතිය රටට වඩාත් සුදුසු පක්ෂය/අපේක්ෂකයින් (ඔබට උවමනා නම් අඩුවෙන්ම නරක ලෙසද අර්ථ ගන්වන්නට හැකිය) වෙනුවෙන් පළ කිරීම ශ්‍රී ලාංකිකයකු වශයෙන් ඔබේ යුතුකමක්, වගකීමක් වන්නේය. ඔබ එම අවස්ථාව පැහැර හැරියොත් මේ රජය තවත් උදම් වනු ඇත. ඔවුන් මොන දේ කළත් ජනතාව තමන් සමඟම සිටින්නේය යන අධිමානසිකත්වය ඔවුන්ට ඔබ ලබා නොදිය යුතුය. මක්නිසාදයත් රතුපස්වල වන් තවත් නොමනාකම් වලට එය රුකුල් දෙන්නක් වන හෙයිනි. ඒ නිසා රජයේ ඡන්ද ප්‍රතිශතය අඩු කර ඔවුනට රතු එළියක් දල්වා සිතන්නට යමක් ලබාදීමට සුදුසුම කාලය මෙයයි. යුද ජයග්‍රහණයේ වීරත්වයට මුවාව දශක/පරම්පරා ගණනාවක් රජකම් කිරීම මෙම රජයේ මැති ඇමැතිවරුන්ගේ පැතුමයි (මනාප පොරයේ සිටින මන්ත්‍රී දූ පුතුන්, සොහොයුරු සොහොයුරියන් සිහි කැඳවන්න). ඔබ ඊට එකඟතාවය පළකරන්නේද?

ඉතින් විපක්ෂයේ ඔබට සහය දිය හැකි ප්‍රධාන බලවේග තුනකි. එක්සත් ජාතික පක්ෂය, ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ සහ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පක්ෂය එකී බලවේග තුනයි. මේ තුනෙන් විශාලතම බලවේගය වන එක්සත් ජාතික පක්ෂය පිළිබඳව මේ ලිපියේ මීළඟ කොටසින් පුළුල්ව විස්තර කර ඇත. 1964දී පිහිටවූ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ සමාජවාදී පක්ෂයකි, ඔබ ඔවුනගේ විප්ලවකාරී අදහස් පිළිගන්නේ නම් ඔවුන්ට ඡන්දය දීමේ ඉඩහසර ඇත. නමුත් මෑතදී ගොඩනැගූ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පක්ෂයේ දර්ශනය කුමක්ද යන්න අපට මහත් ප්‍රශ්නාර්ථයක් ගෙනෙයි. නිසැකයෙන්ම ජාතික වීරයකු වන ජනරාල් සරත් ෆොන්සේකා මැතිඳුන් කේන්ද්‍ර කරගෙන ගොඩනැගුණු එම පක්ෂයේ, මෙම මැතිවරණය මුළුල්ලේම කොපමණ දෙදරීම් ඇතිවුණිද? අපේක්ෂකයින් එළිපිටම තම පක්ෂය විවේචණය කරන, පැහැදිලි ප්‍රතිපත්තියක් නොමැති පක්ෂයකට ඔබ ඡන්දය දිය යුතුද? අප තුල ජනරාල් ෆොන්සේකා කෙරේ ඇති ගෞරවය නොදන්නා අපේක්ෂකයකු පළාත් සභාවට යවා දිය කරලිය යුතුද? තීරණය ගැනීමේ අයිතිය ඔබ සතුය. ඔබ රජයට විරුද්ධ නම් නියත ලෙසින්ම පරදින ස්වාධීන කණ්ඩායමකට හෝ ඡන්දය දෙන්නේ නම් එය වටින්නේය.

අප එජාපයට සහය දෙන්නේ මන්ද?

මේ ප්‍රශ්නය වසර ගණනාවක් මුළුල්ලේ බොහෝ දෙනෙක් මගෙන් අසා ඇති වාර ගණන අනන්තය. “ඔච්චර පරදින එකේ ඇයි උඹල යූඇන්පී එකට ඡන්දෙ දෙන්නේ?”. එවිට මා ලබා දෙන පිළිතුර නම් වඩාත් වැදගත් වන්නේ “කවුද හරි, කවුද වැරදි යන්න සොයනවාට වඩා මොකක්ද හරි යන්න විමසීම බවයි”. තවත් ලෙසකින් කීවොත් එය ප්‍රතිපත්ති සම්බන්ධ වූ කාරණාවකි. අලියා ලකුණින් ඡන්දය ඉල්ලා පසුව තම ඡන්දදායකයා වරදාන වරප්‍රසාද ඉදිරියේ පාවා දුන් දේශපාලකයින්ටද මෙය සිතීමට යමකි.

එසේ නම් ඇයි අප එජාපයට සහය දෙන්නේ? 1946දී එක්සත් ජාතික පක්ෂය බිහිවන්නේ ශ්‍රී ලාංකික ඔබ අප සැමගේ පක්ෂයක් විලෙසිනි. ජාති, ආගම්, කුල භේදයෙන් තොර වූ එජාපය එදා මෙදා තුර රටේ අස්සක් මුල්ලක් නෑර දිවි ගෙවන සෑම ජන කොට්ඨාශයකටම සේවය කර ඇත. එජාපයේ සමාජ ප්‍රතිපත්තිය වන්නේ “සම හැකියාවනට සම අවස්ථා” යන්නය! ඇතැම් පක්ෂ මෙන් රදළයින්ට පොල්කටු හැන්දෙන් බෙදා දුගියාට කන් හැන්දෙන් බෙදනවා වෙනුවට රටේ සමස්ථ ජනතාවටම දියුණුවට සම අවස්ථා විවර කරලීම එජාප ප්‍රතිපත්තියයි.

ඇතමුන්ගේ සම්මතයට අනුව හීන කුල යැයි කියන්නකු රටේ රාජ්‍ය නායකත්වයට පත් කළ එකම පක්ෂය වීමෙන්ම එජාපය යමෙකුගේ තරාතිරම, පසුබිමට වඩා රටේ ජනතාවගේ හැකියාවන් ඔස්සේ ඔවුනට දියුණු වීමට භේදයකින් තොරව දක්වා ඇති නායකත්වය ඔප්පු වන්නේය. සිරිලකට නිදහස් අධ්‍යාපනය, මහපොළ සහ නොමිලේ නිල ඇඳුම, පෙළ පොත් හඳුන්වා දෙමින් පැල්පතේ පුංචි දරුවාටත් වෛද්‍යවරයකු, ඉංජිනේරුවකු, දැහැමි කෝටිපතියකු වීමේ සිහිනයට පාර කැපුවේ එජාපයයි. ගමේ දරුවාට ජාතික පාසලේ පහස අහිමි කරමින් ශිෂ්‍යත්ව විභාගය අහෝසි කිරීමේ පාපකර්මයට සන්ධානය පිඹුරුපත් සැකසුවේය. නිදහස් සෞඛ්‍යය සේවය ලබාදෙමින් බුදුන් වහන්සේගේ උතුම් සද්ධර්මයේ කියැවෙන “ආරෝග්‍යා පරමා ලාභා” යන්න ලාංකිකයන්ට යථාර්තයක් බවට පත් කිරීමට වෙහෙස වූයේ එජාපයයි. භේදයකින් තොරව සියළු ලාංකිකයන්ට සුභසාධනය සැලසීමට ඇප කැප වූයේත් එක්සත් ජාතික පක්ෂයයි.

එක්සත් ජාතික පක්ෂය තම වර්ණය වශයෙන් හරිත පැහැය තෝරාගන්නේ කෘෂිකර්මය පදනම් කරගනිමිනි. සියවස් ගණනාවක විදේශීය පාලනයේන් වල් වැදුනු රජරටට ගංගා හරවා රට සහලින් ස්වයංපෝෂණය කළේ එජාපයයි. එජාපය එදා පටන් “ධනපති” ලේබලය ඇලවීමට වාමවාදී බලවේග උත්සුක වුවත් එජාපය යනු “මහන්සිවී වැඩ කරන” මිනිසුන්ගේ පක්ෂයයි. එහි ආර්ථික මතය නම් ජනතාවට ස්වශක්තියෙන් නැගිටීමට අවකාශ සලසා ව්‍යවසායකයින් රටේ ආර්ථික කොඳු නාරටිය බවට පත් කිරීමය. එජාපය වෙර දෙන්නේ ප්‍රබල මධ්‍යම පන්තියක් නිර්මාණය කරලීමට විනා, සන්ධානය මෙන් අධිසුඛෝපභොගී සුපිරි ධනවතුන් බහුතරයකට යට වුණු මැදි සහ දුප්පත් පන්තියක් බිහි කිරීමට නොවේ. ඒ සඳහා අවශ්‍ය පසුබිම සපයනු වස් සුබසාධනය කෙරේ එජාපය වැඩි අවධානයක් යොමු කරයි. මීට කදිම උදාහරණයක් නම් එජාපයේ ජනසවිය සහ ශ්‍රීලනිපයේ සමෘද්ධිය සහ දිවිනැගුමයි. ජනසවියෙන් කළේ ගමේ ජනතාව ශ්‍රමදාන සහ පොදු වැඩ ඔස්සේ ගමේම අභිවෘද්ධියට යොදවා ගෙන ඔවුන්ට එකී දායකත්වය වෙනුවෙන් ආහාර යනාදී අත්‍යවශ්‍ය ද්‍රව්‍ය බෙදා දීමයි. නමුත් ශ්‍රීලනිපය කරන්නේ දිළිඳුකම මැඩලීමේ මුවාවෙන් බදු මුදල් දේශපාලන සහචරයන්ට කොන්දේසි විරහිතව “පිනට” බෙදා දීමයි.

එජාපයේ ප්‍රතිපත්තිය නම් බදු මුදල් අවම වශයෙන් අය කරගෙන රටට අවශ්‍යම ආයෝජන සිදු කරලිය යුතු බවයි. නමුත් අද රජය කරන්නේ බදු බර උපරිමයෙන් ජනතාව පිට පටවා කිසිඳු ආර්ථික ප්‍රතිලාභයකින් තොර ශ්‍රී ලන්කන්, මිහින් ලංකා, තෙල් සංස්ථාව යනාදී මකර කටවලට අපේ අහිංසක ජනතාවට අධ්‍යාපන අයිතිය, සෞඛ්‍යය අයිතිය වෙනුවෙන් යෙදවිය යුතු මුදල් දන්දීමයි. එජාපය එදා කළ රාජාංගනය, මහවැලිය, ගල් ඔය, මහපොළ, තරුණ සේවා සභාව වැනි ව්‍යාපෘතිවල ප්‍රතිලාභ අදටත් භුක්ති විඳී. එහෙත් මෙම රජය ලොවට ණයවී කළ මත්තල, හම්බන්තොට වරාය වැනි ව්‍යාපෘති වලින් අපේ භාණ්ඩාගාරයට මුදල් ගෙනැවිත් ඇත්ද?

එජාපය සර්ව සාධාරණ, සර්ව සුභවාදී පක්ෂයක් යැයි අපි කිසි ලෙසකින් නොකියමු, එහෙත් රටේ ඇති දේශපාලන දර්ශන බහුතරය අතුරින් රටට වැඩියෙන්ම ගැලැපෙන මාවත එජාපයේ මාවත බව අපගේ අවංක මතයයි.

කළගුණ සලකමු…

පළමුව සෑහෙන කාලයකින් සදාහරිතයේ ලිපියක් පළ කිරීමට නොලැබීම ගැන අපේ කණගාටුව පළ කරමින්ම මේ ලිපිය අරඹන්නට සිතුවෙමි.  2010 මහ මැතිවරණය අහවර වී දැන් මාස 5ක් ගෙවෙන්නටත් ආසන්නය, මැතිවරණ ජයග්‍රහණයේ උණුසුම පහව යන්නටත් පෙර රටේ නීතිය දැඩි ලෙස පිරිහී යෑමේ තත්ත්වයක් උද්ගත වන වාතාවරණයක් රට තුල උද්ගත වී ඇත. මේ විමසුම ඒ ගැනය.

පසුගිය කාල සීමාව පුරා රජයේ පාර්ශවයන් විසින් අමු අමුවේ නීතිය උල්ලංඝනය කෙරුණි. වරෙක ඩෙංගු මඩින්නට නව ක්‍රමයක් සොයාගත් අමාත්‍යවරයකු සමෘද්ධි නිලධාරියකු ගස් බැන්දේ පොලිස් නිලධාරීන් අභිමුවදීය. තවත් විටෙක රජයේ ඇමැතිවරුන් එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය ඉදිරිපිට පොලිසියට තරවටු කරමින් රැඟුම් රඟද්දී රජයේ ලොකු ලොක්කන් ඊට ඉනිම්ං බඳින්නට විය. එය එසේ වුවත් ගාල්ලේ උද්ඝෝෂණයකට එල්ල වූ විරෝධතා ගැන පැමිණිල්ලක් සටහන් කරන්නට ගිය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ජාතික සන්ධානයේ මන්ත්‍රීවරුන් අතඩංගුවට ගන්නේ තමන්ට තරවටු කරද්දී, තමන් අභිමුව නීතිය අතට ගනිද්දී මුනිවත රැකි පොලීසියම වීම විශේෂත්වයකි. මේ තත්ත්වය බුද්ධිමත් කවරකුට නම් අනුමත කළ හැකිද??

නමුත් ඊටත් වඩා දුක එළවනසුළු කාරණය එය නොවේ. රට ත්‍රස්තවාදී උවදුරෙන් ගලවා ගැනීමට දිවි හිමියෙන් සටන් මෙහෙයවූ ඒ උදාරතර වීරයා ඔහුගේ තනතුරින් පහ කර, පදක්කම් සියල්ල ඉවත් කර විශ්‍රාම වැටුපද අත්හිටුවීමයි. එදා එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානය ඔබ අප කාගේත් ඡන්දය යැද්දේ “කළගුණ සළකමු” යන තේමා පාඨය මූලික කරගෙනය. අද එහෙව් සන්ධානය ජාතියේ විරුවකුට “කළගුණ සළකා” තිබේ. ඒ ඔහු ආණ්ඩුවේ එහෙයියෙකු වී ආණ්ඩුව කරන සෑම සියළු දේකටම හිස සැලීම ප්‍රතික්ෂේප කළ නිසාය, ඔහු රටේ සුබවාදී විශ්වාසනීය වෙනසක් උදෙසා පෙළ ගැසුණු නිසාය. හාස්‍යයට කරුණ නම් මරුවා හමුවේ වුවද රට වෙනුවෙන් සිය යුතුකම ඉටුකළ සරත් ෆොන්සේකා මැතිතුමාට එලෙස දේශපාලනික ලෙස අරියාදු කරද්දී කොටි සංවිධානයේ ප්‍රමුඛ සන්නද්ධ නායකයකුව සිටි කරුණා අම්මාන් ආණ්ඩුවේ නියෝජ්‍ය ඇමැතිවරයකු ලෙස සියළු වරදාන වරප්‍රසාද සුඛ විහරණ ලැබීමය. එලෙසම වේළුපිල්ලේ ප්‍රභාකරන්ගේ අභාවයෙන් ඉක්බිති තමන් කොටි නායකයායැයි හඳුන්වා දුන් කේ.පී. සිරකරුවකු ලෙස වුවද පුවත්පත් සාකච්ඡා දෙමින් සැපවත් දිවියක් ගෙවීමය. එදා “කොටි හඬ නිහඬ කළා” යැයි පම්පෝරි ගසමින් කන්ද උඩරටින් ඡන්දය ඉල්ලූ රජයේ ඇමැතිවරු අද කේ.පී.ට සුදු හුණු ගාන කටින්ම ත්‍රස්තවාදය මෙල්ල කිරීමට මහඟු මෙහෙයක් කළ සරත් ෆොන්සේකා මැතිඳුන්ට අපහාස අවලාද නගන්නේ ඔවුන්ගේ නායකත්වයම වරෙක ජෙනරාල් ෆොන්සේකා ලොව විශිෂ්ටතම හමුදාපතිවරයා ලෙසත් ඕනෑම හමුදාවක් මෙහෙයවිය හැක්කකු ලෙසත් වර්ණනා කළ බව අමතක කරලමින්ද??

2010-08-17 ලංකාදීපයේ දාස හපුවලානගේ කාටූනය

ජෙනරාල් ෆොන්සේකාට එරෙහි පළමු යුද අධිකරණයෙන් ඔප්පු කරගත් එක් චෝදනාවක් නම් ඔහු හමුදා සාමාජිකයකුව සිටියදී දේශපාලනය කළාය යන්නයි. එසේ නම් පසුගිය ජනාධිපතිවරණය සහ මහ මැතිවරණය මුළුල්ලේ එළිපිටම රූපවාහිණිය සහ ස්වාධීන රූපවාහිණිය ඔස්සේ ආණ්ඩුවට කඩේ ගිය, ආණ්ඩුවේ බැල මෙහෙවරකම් කළ, සන්ධානයට “පබ්ලිසිටි” දුන් හමුදා නිලධාරීන් සියල්ලටම විනය පරීක්ෂණ කැඳවා දඬුවම් දිය යුතු නොවේද?? නැත, අද රටේ නීතිය දෙයාකාරය, ඔබ ආණ්ඩුවේ ප්‍රබල සහායකයකු නම් නීතිය එක විදියකටත් විරුද්ධවාදියකු නම් තවත් විදියකටත් බලපායි. අවසානාව මෙයයි. ඉදිරියේදී පැවැත්වෙන යුදාධිකරණ තමාව දේශද්‍රෝහියකු ලෙස හංවඩු ගසා සිරගත කොට ඔහුගේ පාර්ලිමේන්තු අසුන පවා ඉවත් කරනු ඇතැයි යන්න තමාගේ විශවාසය බව ජෙනරාල් ෆොන්සේකා ප්‍රකාශ කළ බව වාර්තා විය. එය සැබෑවක් නොවේවා යන්න අපේ පරම පිවිතුරු පැතුම වුවද, සිදු වන්නට යන්නේ එය වග දේශපාලනය ගැන උනන්දු බොහෝ දෙනෙකුට ඒත්තු ගොස් හමාරය.

සයිමන් නවගත්තේගමයන් විසින් රචිත “සුභ සහ යස” නාට්‍යයේ තැනෙක යසලාලක තිස්ස රජු මෙසේ කියයි. “සෙබලුන් යුද්ධ කරති, එහි ගෞරවය රජුන් ලබති“. ඒ කියමන සර්ව කාලීනය, එදා රට වෙනුවෙන් දිවිපිදු, අත්පා කැප කළ රණවිරුවන්, යුදවීරයන් අමතක කොට තිබේ. ඒ වෙනුවට දේශපාලන අධිකාරියක් ඒ සියළු ගෞරවය වැළැඳගෙන වැජඹෙන්නට උත්සාහ දරයි. අවාසනාවට රටේ බහුතර ජනතාව මේ අසාධාරණය දෙස නිසොල්මනේ අමානුෂික ලෙස බලා සිටී. එය එසේ වුවත් ආණ්ඩුව ජෙනරල් ෆොන්සේකාගෙන් කුමන තනාන්තරය උදුරා ගත්තද කෙලෙහිගුණය ඇති ලක්වැසියන්ට සෑමදාටම ඔහු ජාතියේ වීර සෙන්පතිඳුන් වනු ඇත.

මේ රට යන මාවත භයංකරය, ඒ ගමන වෙනස් කරන්නට දියසෙන් කුමරකු වඩින තුරු රටට අදරැති ලක්වැසි අප බලා සිටී. එසේ නොමැතිනම් ලක්මවට දෙයියන්ගේ පිහිට පැතීම හැර අන් සරණක් නොවනු ඇත. මේ ලියමන සුප්‍රකට කියමනකින් හමාර කිරීමට කැමැත්තෙමි.

“ලොකුම ඛේදවාචකය නරක මිනිසුන් නරක ක්‍රියා කිරීම නොව හොඳ මිනිසුන් නිහඬව සිටීමය”

– හෙට්ටිගේ ඇන්. පෙරේරා, 2010 නිකිනි –

උපහාරය…

මීට වසරකට ඉහත සිදූවීම් මට හොඳින් මතකය. එදා සඳුදාවකි. උදෑසන සවන් වැකුණු පුවත අප සැමටම මහත් ප්‍රීතියක් දනවන්නක් විය. යුද්ධය හමාර වී ඇති බැව් ඒ පුවතයි. එම පුවත් එනවිට මා මගේ මිතුරන් හා සරසවියේ සිටි අතර සතර අතින් රතිඤ්ඤා හඬ ගිගුම් දෙන්නට විය. දේශන සියල්ල නැවැත්වුණු අතර “ගොඩ” කැන්ටිමට ගිය හැමෝටම කිරිබත් හා ලුණුමිරිස් සංග්‍රහ කරන්නට විය. සතුටින් ඉපිල ගිය අප රූපවාහිණියේ රූප රාමු මහත් ඕනෑකමින් නැරඹුවෙමු. දහවල් වෙද්දී ප්‍රභාකරන්ගේ මෘතශරීරය රූපවාහිණියේ පෙන්වන්නට විය. හතුරකුගේ මිනිය දෙස බලා වුවද සතුටු වීම නුසුදුසු වුවත් ප්‍රභාකරන්ගේ නිසල දේහය දැකීමෙන් අපි සැනසීමට පත්වූයේමු. අදට ඒ දිනයට වසරක් සපිරේ. මේ ලියමන ඒ නිමිත්තෙනි.

මේ සතිය රණවිරු උපහාර සතිය නමින් රජය විසින් නම් කරනු ලැබ තිබේ. එල්ටීටීඊ නායක වේළුපිල්ලේ ප්‍රභාකරන් ඇතුළු එම සංවිධානය කර වසරක් සපිරීම සැබැවින්ම පක්ෂ පාට, ජාති, ආගම් භේදයෙන් තොරව ශ්‍රී ලාංකික අප සැමටම මහත් සන්තෝෂයට කාරණාවකි. විශේෂයෙන්ම මේ ජයග්‍රහණය පිළිබඳ සතුටු වන අප එහි කෘතවේදීත්වය අපේ රණවිරුවන්ට හදබැතින් පිරිනැමිය යුතුය. එය සතියකට පමණක් සීමා විය යුතු නැතැයි යන්න මගේ විශ්වාසයයි. ඒ කෙසේ වෙතත් ජාතික වීර දිනය එළැඹෙන, සංග්‍රාමික විජයග්‍රහණයේ වර්ෂපූර්ණය සැමරෙන රණවිරු සතියේදී ඉහත කී විජයග්‍රහණයේ ප්‍රමුඛයා සිරගතව සිටීම සැබැවින්ම කණගාටුවට කරුණකි.

රණවිරු උපහාර සතිය වන මෙම සතියේදී සැබැවින්ම උපහාර ලබන්නේ කවුරුන්ද යන්න ප්‍රශ්නයකි. උපහාර උළෙලේදී සිදුවන්නේ ජනතාව රණවිරුවන්ට උපහාර දක්වනවාට වඩා රණවිරුවන් පෙළපාලියේ ගොස් දේශපාලනඥයින්ට “සැලූට්” ගසා උපහාර දැක්වීම නොවන්නේද යන්න උභතෝකෝටික ප්‍රශ්නයකි. එය එසේ කීමෙන් දේශපාලන නායකත්වය යුද ජයග්‍රහණයට දැක්වූ දායකත්වය අවතක්සේරු කිරීමක් අදහස් නොකරමි. එහෙත් සැබැවින්ම තම දිවි පරදුවට තබා යුද කළ සෙබළුන්ට උපහාර කිරීම මීට වඩා ප්‍රායෝගිකව සිදු විය යුතුය. ඔවුන්ගේ වේතනයන් හා ඔවුන්ගේ ප්‍රතිලාභයන් සාමාන්‍ය ජනතාවට පීඩාවක් නොවන අයුරින් ශක්තිමත් කර යුතුව ඇත. ඉපලෝගම වන් අසාර්ථක නිවාස ව්‍යාපෘතියකට වඩා ප්‍රායෝගික ලෙස ඔවුන්ගේ නිවාස, ඉඩකඩම් සහ වෙනත් ප්‍රශ්න විසඳිය යුතුව ඇත. රට වෙනුවෙන් දිවිපිදූ රණැවිරුවන්ගේ මාපියන්ට, දරුදැරියන්ට, බිරින්දෑවරුන්ට හිමිවන මරණ පාරිතෝෂිකය ආදීන් ඉහළ දැමිය යුතුය. එවන් පවුල්වල අනාගත සුබසිද්ධිය සැලසිය යුතුය.

ජෙනරල් ෆොන්සේකා

කෙසේ වෙතත් පක්ෂ විපක්ෂ භේදයෙන් තොරව යුද ජයග්‍රහණය වෙනුවෙන් අපරිමිත මෙහෙවරක් කළ ජෙනරාල් සරත් ෆොන්සේකා මහතා මේ විජයග්‍රහණයේ වර්ෂපූර්ණය නිමිත්තෙන් නිදහස් කර ඔහුට ලබාදිය යුතු කෘතවේදීත්වය ලබාදෙනු ඇතැයි අපි මුළු හදින්ම ප්‍රාර්ථනා කරමු. මක්නිසාදයත් යුද්ධයේ නියමුවා සිරගතව සිටියදී යුද ජය සැමරීම ලැජ්ජාවට කාරණාවක් නිසා. මාධ්‍ය දිනය නිමිත්තෙන් තිස්සනායගම් මහතා නිදහස් කළා සේ රණවිරු සතිය නිමිත්තෙන් සරත් ෆොන්සේකා සෙන්පතිඳුන් නිදහස් කරන ලෙස අපි ජනාධිපතිතුමා ඇතුළු ආණ්ඩුවෙන් කාරුණිකව ඉල්ලා සිටිමු, එය මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාටත්, රජයටත් රණවිරුවන්ට කළ හැකි උතුම්ම උපහාරයයි…!!!

– හෙට්ටිගේ ඇන්. පෙරේරා, 2010 වෙසඟ –

සන්ධානයේ ආර්ථික කෙරුවාව සහ තිත්ත ඇත්ත

Click here to get Sinhala Unicode.

එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානය පොරොන්දු දුන්නේ තමුන්ගේ මහින්ද චින්තන ඉදිරි දැක්ම ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනය හරහා ඔවුන් මෙසිරිලක ආසියාවේ ආශ්චර්ය බවට පරිවර්තනය කර අපේ ජනතාවට සුබ අනාගතයක් සලසන බවයි. එම ප්‍රතිඥාව ඉතා ආකර්ෂණීය එකක් වන නමුත් මෙය යථාර්ථයක් වනු ඇතිද යන්න අප කවුරුත් මහත් ඕනෑකමින් බලා සිටිමු.

පසුගිය වසරේ පාර්ලිමේන්තු ක්‍රීඩා පිටියේ පැවැති රණවිරු උපහාර රැලිය අමතමින් ජනාධිපතිතුමාද පවසා සිටියේ දැන් යුද්ධයට මුවාවී රටේ සංවර්ධන ක්‍රියාවලියෙන් සහ ආර්ථික ප්‍රගමණයෙන් බැහැර වීමට ආණ්ඩුවට අවකාශයක් නොමැති බවයි. මෙතෙක් කල් යුද්ධය පෙරැටු කැර ගනිමින් ආර්ථිකය කාබාසිනියා කළ සන්ධාන ආණ්ඩුවට මෙය ලේසි පහසු කාර්යයක් නොවනු ඇත. විශේෂයෙන්ම සාම්ප්‍රදායිකව ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය ආර්ථික භාවිතයේ පෙන්වා ඇති දුර්වලතාවය ආණ්ඩුව හමුවේ ඇති අභියෝගයේ තරම මැනැවින් විදහා දක්වයි. යුද්ධය නිමාවී එළැඹෙන සතියේදී වසරක් ගෙවී යනමුත් සුවිසාල ආර්ථික පරිවර්තනයක් අපේක්ෂිත පරිදි දැකගන්නට ලැබී නැත. මෙම ලිපියෙන් ආණ්ඩුවේ ආර්ථික වැඩ පිළිවෙළ සහ එහි අඩුපාඩු විශ්ලේෂණය කිරීමට අදහස් කරමි.

පසුගිය වසරේ රජයේ ආදායම රුපියල් කෝටි 72,000ක් වෙද්දී, ණය වාරික සහ පොලිය සඳහා පමණක් රජයට රුපියල් කෝටි 82,000ක් වැය කරන්නට සිදුවිය. ඒ අනුව අපේ රටේ ණය වියදම් පියවීමට තරම්වත් ආදායමක් රජය සතුව නැත. ඉන් ඔබ්බට යමින් රටේ අධ්‍යාපනය, සෞඛ්‍යය, මහාමාර්ග, ප්‍රවාහනය ආදී කටයුතු සහ සේවක වැටුප් ගෙවීම් ආදී මෙහෙයුම් ක්‍රියාකාරකම් සඳහා රට තුල මුදල් ඉපැයෙන්නේ නැත. මේ සියල්ල සාක්ෂාත්කරගැන්මට පිටරට බැංකුවලින් ඉහළ පොලියට ණය පිට ණය ගැනීමට රජය පෙළඹ තිබෙන්නේ ඔවුන්ගේ වැඩපිළිවෙළට ආධාර දෙන සංවිධාන හෝ රටවල් ආධාර දීමට එතරම් කැමැත්තක් නොදක්වන නිසාය.

අනෙක් අතට රාජ්‍ය ආයතන බොහෝමයක් දුවනුයේ පාඩු පිටය. ඒවායේ මෙහෙයුම් අලාභයන් ඉතාමත්ම අධික වන අතර මේ අලාභයන් අවසානයේදී දරන්නට සිදුවන්නේ රටේ මහජනතාව වන අපටමය. ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පාක්ෂිකයකු හෝ සමාජවාදියකු ලාභයට වඩා සේවය උතුම් යන තර්කය ඉදිරිපත් කරනු ඇත. එහි යම්කිසි ඇත්තක් තිබුණද එම රාජ්‍ය ආයතන මතුවටත් ජනතාවට සේවය කිරීමට නම් ඒවා මහා භාණ්ඩාගාරයටත් ජනතාවටත් බරක් නොවී ලාභ ඉපැයිය යුතුය. නැතිනම් අවසානයේදී මේ බර දැරීමට සිදුවන්නේ බදු ගෙවන්නන් වන අපටමය. 2009දී විට ලංකා විදුලි බල මණ්ඩලය රුපියල් බිලියන 7.4ක් පාඩු ලභා ඇත. ලංකා ඛණිජ තෙල් සංස්ථාව රුපියල් 12.3ක අලාභයක් පසුගිය වසරේදී වාර්තා කරගත්තේය. ශ්‍රී ලංකන් ගුවන් සමාගම ඊට නොදෙවෙනි රුපියල් බිලියන 12.2ක අලාභයක් 2009 වසරේදී වාර්තා කරගෙන තිබේ. එමිරේට්ස් සමාගමේ පාලනාධිකාරිය යටතේ පැවැති යුගයේ මධ්‍ය ආසියාවේ විශිෂ්ටතම ගුවන් සමාගමට හිමි ගෞරවය පිට පිට දිනාගත් එම ගුවන් සේවය අද මේ තරම් දුර්ධාන්ත තත්ත්වයකට පත්වූයේ කාගේ වරදින්ද යන වග සැබෑ ප්‍රශ්නයකි. තත්ත්වය එසේ තිබියදීත් එමිරේට්ස් සමාගම සතුව ඇති 43%ක කොටස් යළිත් මිලයට ගැනීම අපේ රට මතත් භාණ්ඩාගාරය මතත් අනවශ්‍ය බර පැටවීමක් නොවන්නේද? මේ අතර ශ්‍රී ලංකා ගමනාගමන මණ්ඩලය (ශ්‍රීලංගම) ඔවුන්ට රජයෙන් පිරිනැමෙන සහනාධාර ඇතුළුව රුපියල් බිලියන 9.3ක අලාභයක් වාර්තා කරගෙන තිබෙන අතර රේල්ලුව රුපියල් බිලියන 4.8ක් පාඩු ලබා ඇත. මේ ප්‍රවාහන ආයතන දෙක ජනතාවට ඉතාමත් අස්වැසිල්ලක් වුවත් ඒවා තුල සිදුවන අක්‍රමිකතා සහ අයහපත් කළමණාකරණය මෙම සේවාවන්හී පරිහානියට හේතුවී තිබේ. සමස්ථයක් වශයෙන් ශ්‍රීලංගම සහ රේල්ලුව යන දෙකෙහිම සේවා තත්ත්වය පහළ බැස තිබෙන බව ඕනෑම මගියකු එක හඬින් පවසනු නොඅනුමානය. වෙනස් වන ලෝකය සමඟ වෙනස් වීමට අපොහොසත් වූ තැපැල් සේවය 2009දී රුපියල් බිලියන 2.4ක් පාඩු ලබා ඇති අතර වත්මන් පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී සජින් ද වාස් ගුණවර්ධන ප්‍රධාන විධායක නිලධාරීව සිටි මිහින් ලංකා ගුවන් සමාගම මෙම වසරේ රුපියල් මිලියන 930ක් පාඩු ලබා තිබේ. මේ ආයතන සමූහය නිසා පමණක් ආණ්ඩුවට රුපියල් බිලියන 50කට ආසන්න ප්‍රමාණයක් පාඩු වී ඇති අතර මෙම තත්ත්වය ඉතා කණගාටුදායක වාතාවරණයකි.

මේ අතර පසුගිය වසරේ ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලින් ආධාර ලබාගැනීමේදී රජය එකඟ වූ එක පොරොන්දුවක් නම් අයවැය හිඟය පසුගිය වසරේ 7% සීමාව තුලත් මේ වසරේ 5%ක අගයකත් පවත්වා ගන්නා බවයි. නමුත් දැනට නිකුතු වී ඇති වාර්තා අනුව පසුගිය වසරේ අයවැය හිඟය 11%ක් පමණ වන බවත් මේ වසරේදී එය 15.75% (2009 වසරට සාපේක්ෂව) දක්වා වැඩි වනු ඇති බවත්ය. මෙය ඉතාමත්ම ගැටළු සහගත තත්ත්වයකි. අනෙක් අතට රටේ වෙළඳ ශේෂයද ඉතා විශාල අගයකින් ඉහළ ගොස් ඇත. GSP+ සහනය අහිමි වීමත් සමඟ ඇඟලුම් අපනයන ප්‍රමාණය 18%කින් පහළ බැසීම ඊට එක් හේතුවක් වුවත් ආණ්ඩුව කියන්නෙ GSP+ තිබුණත් එකයි නැතත් එකයි කියලාය, එසේ පුරාජේරු දොඩවමින් ලොකු ලොක්කන් බෙල්ජියමේ බ්‍රසල්ස් නගරයට යවති. 2010 පෙබරවාරි වන විට වෙළඳ ශේෂය ඇමරිකානු ඩොලර් මිලියන 344ක් විය. අප රටට ආනයනය කරන භාණ්ඩ ප්‍රමාණය ශීඝ්‍රයෙන් ඉහළ යමින් පවතී. “අපි වවමු – රට නගමු” කියා රජය පුරාජේරු දෙඩුවද සාටකයේ පැහැය එන කුරුක්කන් ඇටයේ සිට සහල් ඇටය දක්වා පිටරටින් නිර්ලජ්ජිත ලෙස ආනයන කරන්නට රජය ක්‍රියා කරයි. ඇඹිලිපිටියේ කෙසෙල් ගොවියා, බිබිල දොඩම් ගොවියා අනේකවිධ දුක් කම්කටොළු විඳිද්දී පිටරටින් ගෙනෙන කෙසෙල්, නාරං මහමග අඩු මිලට අලෙවි වේ. ඉතින් එහෙව් වටපිටාවක කෘෂි ආර්ථික ගැන පම්පෝරි ගැසීමම විහිළුවකි. එක්සත් ජාතික පක්ෂය අවසන් වරට ආණ්ඩු කළ සමයේ රට සහලින් ස්වයංපෝෂිත වූ බව කවුරුත් දනිති, ඒ රටින් යම් කොටසක් කොටින්ගේ අණසකට යටත්ව තිබියදීය, නමුත් අද සමස්ථ රටම ආණ්ඩුවේ අණසක යටතේ පැවතියද අපට සහල් පරිභෝජනය සඳහා මියැන්මාරය වැනි රටවල් මත යැපීමට සිදුවීම කෙතරම් සෝචනීයද? ආණ්ඩුව කියන්නේ එකකි, කරන්නේ හාත්පස වෙනත් දෙයකි, දේශීය කුඩා හා මධ්‍ය කර්මාන්තකරුවා ගොඩ නගනවා යැයි මැත දොඩවන ආණ්ඩුවට රටේ නිෂ්පාදනය කළ හැකි ද්‍රව්‍ය නිසි පරිදි නිපද්දවා අනවශ්‍ය ආනයන සීමා කිරීමට නොහැකි වීම ලැජ්ජාවට කරුණකි. මේ අතර ඉන්දියාවට හිතකර වන අයුරුන් CEPA නමින් වෙළෙඳ ගිවිසුමක් අත්සන් කිරීමටද ආණ්ඩුව තුල තැතක් පවතී. ජාත්‍යන්තර වෙළඳාම හොඳ දෙයක් වුවත් එහි නියමිත නියාමනය නොමැති වීම උගහටය. මෙහෙව් තත්ත්වයක් තුල අපේ ව්‍යාපාරික ප්‍රජාවට අවිනිශ්චිතතාවයේ වියගහ උරුම වීම පුදුමයක් නොවේ.

කැබිනට් සංශෝධනය ගැන දාස හපුවලානගේ කාටූනය

යුද්ධය නැතිවීමත් සමඟ රටේ දළ දේශීය නිෂ්පාදිතය වැඩිවන බව නොඅනුමානය. ඒ අනුව සැලකිය මනා සංවර්ධනයක් සිදුවනු ඇතත් වර්තමාන ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති වෙනස් කර ගැනීම හරහා මීට වඩා තීව්‍ර සංවර්ධනයක් කරා පා තැබීමට අපට හැකියාව හිමිවනු ඇත. මහ බැංකුව මේ වසරට 6.5%ක වර්ධනයක් අපේක්ෂා කරන නමුත් ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල එම අගය 5.5%ක් වනු ඇති බවත් අනවශ්‍ය ලෙස මුදල් නාස්ති කිරීම නිසා රටේ මූල්‍ය අර්බුදයක් ඇතිවනු ඇති බවත් පුරෝකථනය කර ඇත. කවුරුන් හරිද, කවුරුන් වැරදිද යන්න අපි නුදුරේදීම දැන ගනු ඇත.

මේ අතර පසුගිය මස සිදුවූ කැබිනට් ඔලුගෙඩි මාරුවෙන් ඉක්බිතිව එක් එක් ඇමැතිවරයා කියන්නේ තමුන්ගේ අමාත්‍යාංශය කලියෙන් දූෂිත බව හෝ යම් දොසක් ඇති බවයි. එසේ කියා ඔවුන් අලුත් දෑ කරන්නට ප්‍රතිඥා දෙති. වසර ගණනක් ඇමැති පදවි දැරූ අයවලුන්ගෙන් ක්ෂණිකව ආසියාවේ ආශ්චර්ය බලාපොරොත්තු විය හැකිද??

අද අපේ රටේ සමහරුන් පාලම්, බෝක්කු, කොන්ක්‍රීට් පාරවල්, ගුවන් පාලම්, අධිවේගී පාරවල්, වරායවල් පෙන්වා මෙන්න සංවර්ධනය කියා සතුටු වෙමින් ජනාධිපතිතුමාටත් රජයටත් සහය පල කරති, ආවඩති. ඔවුන්ගේ අවධානය දකුණු ඇමරිකානු රටවල් වෙත යොමු කරන්නේ නම් මැනවි. බ්‍රසීලය, ආජන්ටීනාව වැනි රටවල අතිවිශිෂ්ට ප්‍රවාහන පද්ධතියක් සහ යටිතල පහසුකම් පැවතියද ඒ රටවල් දියුණු නැත. ලොව පුළුල්තම පාරවල් ඇති ආජන්ටීනාව ආර්ථික වශයෙන් මීට වසර කිහිපයකට පෙර බිංදුවටම වැටුණි, බ්‍රසීලයේද පහසුකම් ඉහළ තත්ත්වයක් තිබුණද එහි වෙසෙන දුප්පත් ජනගහනය ඉතා ඉහළය. අපේ ශ්‍රී ලාංකික ඡන්දදායකයින් මේ කිසිවක් දන්නේ නැත, ඔවුන්ට මේවා උවමනාද නැත, ඔවුන් දේශපාලනික වශයෙන් පහසුවෙන්ම මුලා කර හැකිය, ගමේ පාරක් හැදූ පමණින් අපේක්ෂකයෝ පාර්ලිමේන්තු යවන මෙහෙව් රටේ, ඇඟට දනෙන්නට කතා කළ පමණින් මනාප දෙන මෙහෙව් රටේ සැබෑ සංවර්ධනය උදා කරගන්නට නම් ඡන්දදායකයින් සියල්ලෝම රාමුවෙන් පිට පැන බුද්ධිමත්ව රට ලෝකය දෙස බැලීම මැනවි. සංවර්ධනය යනු යටිතල පහසුකම්වල සංවර්ධනය පමණක්ම නොවන වග අප තේරුම් ගත යුතුය.

ඉඳින් මේ රට ආර්ථිකමය වශයෙන් ගමන් ගන්නා මග නිවැරදිද නැද්ද යන්න ගැටළු සහගතය. නිවැරදි නම් අප කාටත් සතුටු වන්නට පුළුවන නමුත් වැරැදි නම් කරන්නට දෙයක් නැත, මක්නිසාදයත් එය බහුතරයේ කැමැත්තත්, සැමගේ කරුමයක් වන හෙයිනි.

– හෙට්ටිගේ ඇන්. පෙරේරා, 2010 වෙසඟ –

මනාපයේ අමනාපය

හෙට (20) නාවලපිටියේ 51,000ක පමණ පිරිසකුත් කුඹුරුපිටියේ 1,000ක පමණක පිරිසකුත් ඡන්දය ප්‍රකාශ කිරීමෙන් අනතුරුව 2010 මහ මැතිවරණය සමාප්ත වනු ඇත. ඒ අනුව අභිනව පාර්ලිමේන්තුවට රටේ මහජනතාව වන ඔබ අප සැම තේරූ මන්ත්‍රීවරුන් 225දෙනා කවුරුන්දැයි 21දා වන විට අප නිත්‍ය වශයෙන් හඳුනාගනු ඇත. මේ මැතිවරණය කාගේත් කතාබහට ලක්වූ මනාප ක්‍රමය යටතේ පැවැති අතර මනාප යුද්ධයේ පෙරටුගාමීන් පවා කීවේ මනාප ක්‍රමය අනුව පවත්වන අවසාන මහ මැතිවරණය මෙය වනු ඇති බවයි. එය එසේ වනු ඇත්ද? එය එසේ වී නම් එය හොඳද??

ආචාර්ය සරත් අමුණුගම

මාගේ පෞද්ගලික විශ්වාසය අනුව නම් මනාප ක්‍රමය හොඳය එහෙත් වැරැද්ද අපි එය භාවිතා කරන විදියත් දේශපාලනඥයන් හැසිරෙන විදියත්ය. කෙටියෙන් කිවහොත් මෙය පුද්ගලයින්ගේ වරදක් මිස ක්‍රමයේ වරදක් නොවන බව මගේ මතයයි. එය එසේ වන්නේ කොහොමද? ඔබ මගෙන් ප්‍රශ්න කරනු ඇත. නාවලපිටියේ පලහිලව්ව ගන්න, මහින්දානන්ද අලුත්ගමගේ ඇමැතිතුමා කිසිත් ප්‍රචණ්ඩ ක්‍රියාවක් සිදු නොවූ බව කියද්දී සරත් අමුණුගම, එස්.බී. දිසානායක සහ කෙහෙළිය රඹුක්වැල්ල යන මන්ත්‍රීවරුන් කියන්නේ වෙනත් කතාවකි. තත්ත්වය කොතෙක් බරපතලද යන වග ලක්ෂ 500ක් ඉල්ලා අලුත්ගමගේ ඇමැතිතුමා අමුණුගම ඇමැතිතුමාට එන්තරවාසියක් යැවීමෙන්ම පිළිබිඹු වේ. මනාප ක්‍රමය පසෙකලා ආසන ක්‍රමයකට ගියහොත් මේ අය අතර තනතුරු තානාන්තර හෝ ප්‍රතිපත්ති උදෙසා ගැටුම් අවම වනු ඇතැයි කාට නම් සහතික විය හැකිද? අනෙක් අතට ආසනවල පක්ෂ සංවිධායකයන් වන්නට පක්ෂ තුල ඇතිවන්නාවු ප්‍රශ්න සමනය වනු ඇත්ද? 1977 තෙක් මැතිවරණවලදී පක්ෂයකින් නොමිනේෂන් නොලැබුණු විට ඒ අපේක්ෂකයින් මෙවර බදුල්ලේ එස්.ඒ.ආර්. මද්දුමබණ්ඩාර මහතා බදුල්ලෙන් කලාක් මෙන් ස්වාධීනව තරඟ කිරීම හරහා ඒ මත ගැටුම් එලෙසම පවතී. බොහෝ දෙනෙක් කෝකටත් තෛලය මෙන් මතුරන්නේ ඡන්ද ක්‍රමයත් ව්‍යවස්ථාවත් වෙනස් කළොතින් රටම සුර පුරයක් වනු ඇති බවයි. එය කෙතරම් හාස්‍යජනක ප්‍රකාශයක්ද?

අනෙක් අතට පසුගියදා හලාවතදී එජාප පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී පාලිත රංගේ බණ්ඩාර මහතාට වයඹ පළාත් සභා මන්ත්‍රී ශාන්ත සිසිර කුමාර අබේසේකර අමානුෂික ලෙස පහරදීමද ක්‍රමයේ වැරැද්දක් කියා අපට ලඝු කර පැත්තකට වෙන්නට බැරිය. දේශපාලනයේ අද වනවිට නුසුදුස්සන් සිටීමේ වගකීම සින්නක්කර පිටින්ම අප පවරනුයේ මැතිවරණ ක්‍රමයටය. මේක වැරදිය. මෙහි වැරැද්ද භාරගන්නට උවමනා වන්නේ රටේ මහජනතාව වන අපමය. රටේ බොහෝ දෙනෙක් මනාප දෙන්නේ රැල්ලටය, පෝස්ටරයටය, කටවුට්වලටය, නොමිලේ බෙදන ඇස්කණ්ණාඩියටය, නැතිව දක්ෂයින් සහ දර්ශනයකින් හෙබි නායකයින්ට නොවේ. මිනිසුන් සාධාරණ හා අසාධාරණ මාර්ගවලින් මුදල් උපයන සල්ලිකාරයන්ට මනාප දෙමින් මේ ක්‍රමයෙන් වාසි සල්ලිකාරයන්ටැයි මැසිවිලි නැගීම විහිළුවකි.

පාලිත රංගේ බණ්ඩාර

අතිගරු ජනාධිපතිතුමා සන්ධාන පාක්ෂිකයන්ගෙන් ඉල්ලා සිටියේ පිරිසිදු දක්ෂයන් පිරිසක් තමන්ට රට හදන්නට තෝරා දෙන්න කියාය. එම ප්‍රකාශයෙන්ම පිළිබිඹු වන්නේ මනාප ක්‍රමයේ වටිනාකම නොවේද? හිටපු මන්ත්‍රීවරු 50කට අධික පිරිසක් දැනටමත් පරාජයට පත්වී ඇත්තේ මේ මනාප ක්‍රමය නිසාය. ජනතාව ඔවුන් ප්‍රතික්ෂේප කර ඇත්තේ ඔවුන්ගේ කැමැත්තටය. උදාහරණයක් ලෙස රෝහිත බෝගොල්ලාගම අමාත්‍යතුමන් රට වෙනුවෙන් ලොවම දිනුවද කොළඹ පැරදිණි, පක්ෂ මාරු කළද ශීලාචාර දේශපාලනය ගැන කතාබහ කළ මිලින්ද මොරගොඩ මහතාටද අත්වූයේ එම ඉරණමමය. පහුවුණු සතියේ සන්ඩේ ටයිම්ස් පුවත්පත වාර්තා කළ අන්දමට ආචාර්ය සරත් අමුණුගම මහතාද එම තත්ත්වයට මුහුණ දීමේ අවදානමින් පසුවෙයි. කවුරු කොහොම කීවත් මේවා ජනතාවගේ තීරණය. ජාතික ලැයිස්තුව දෙස බලන්න, ඉන් පාර්ලිමේන්තු එන පිරිස තේරීම කෙතරම් නම් උභතෝකෝටිකයක් වී ඇතිද, ඉන් බොහෝ විට පාර්ලිමේන්තු එන්නේ අදාල පක්ෂයේ නායකත්වයේ හෙංචයියන්ය, ජාතික ලැයිස්තුවේ අපේක්ෂකයන් ගැන තීරණ ගන්නට ජනතාවට බැරිය. උදාහරණයක් ලෙස එජාපයේ ජාතික ලැයිස්තු අපේක්ෂක රුක්මන් සේනානායක වැන්නවුන් තම දිස්ත්‍රික්කවලින් තරඟ කළෙහි නම් තත්ත්වය වෙනස් වන්නට පවා ඉඩ තිබුණි. එසේ නම් මනාප ක්‍රමය ඉවත් කිරීමෙන් සිදුවන්නේ ඒ ඒ පක්ෂයේ නායකත්වයන්ට ජනතා ඡන්දවලින් පාර්ලිමේන්තු යන්නේ කවරෙක්දැයි තේරීමේ මහඟු අවස්ථාව ලියා දීමය. ඉන් අද සිදුවී ඇතුවාක් මෙන් තුරුණු නියෝජනය දිරිගැන්වීම සිදු නොවනු ඇත. අපට උවමනා වන්නේ මෙයද??

පසුගියදා පැවැති ජනහඬ සංවාදයකදී බස්නාහිර පළාත් සභා අමාත්‍ය උදය ගම්මන්පිල මහතා පවසා සිටියේ මැරයන් සහ තක්කඩින් මැතිසබයට ජනතාව තෝරා ගැනීම ගැන තමන් කණගාටු වන බවයි. මෙම ප්‍රකාශයේ යටි අර්ථය වන්නේ පක්ෂ ලැයිස්තු සකසන විට ඒවා පිරිසිදුව හදන්නට උවමනා කොන්ද පක්ෂ නායකයින්ට නොමැති බවයි. ලැයිස්තුවලට මැරයින් එක්කාසු කර හොඳ කණ්ඩායමක් තෝරා දෙන්නැයි ඉල්ලන්නේ එනිසා විය යුතුය. එසේ නම් මහජන නියෝජිතයින් තෝරා ගැනීම පක්ෂ නායකයින්ට සින්නක්කර පැවරීම නුසුදුසුය. මක්නිසාදයත් මෙවැනි පාර්ලිමේන්තුවක්වත් ඉන් අපට නොලැබෙනු ඇත. අනෙක් අතට පැරණි කේවල ක්‍රමයේ දුර්වලතා අපි කලියෙන් ලිපියක ඔබට ගෙන හැර පෑවෙමු.

මොකක්ද එතකොට කෙරෙන්න ඕනෙ?? ඔබ එසේ අසනු ඇත. ඊට පිළිතුර ලෙස මා දකින්නේ අපි පළමුව මෙය ක්‍රමයේ වරදකට වඩා පුද්ගලයින්ගේ වරදක් බව තේරුම් ගත යුතු බවයි. එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානය වේවා එක්සත් ජාතික පක්ෂය වේවා ඔවුන් ඉදිරිපත් කරන අපේක්ෂක ලැයිස්තුවල ඇතැම් අපේක්ෂකයින්ගේ අඩුපාඩු බොහෝය. කේවල ක්‍රමයක් තිබුණි නම් කෝට්ටේ ආසනයේ ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පාක්ෂිකයකුට සුසිල් ප්‍රේමජයන්තට හෝ ඒ.එච්.එම්. ෆවුසිට ඡන්දය දෙන්නට බැරිය ඔහුට කළ හැකි එකම තේරීම බෝගොල්ලාගමය, තමන් කැමති හෝ අකමැති වෙන විකල්පයක් නැත. ඒ අනුව පැහැදිලි වන්නේ රාමුවෙන් නිමග්නව රට ගැන සිතා සුදුස්සන්ට (හෝ සාපෙක්ෂව සුදුස්සන්ට) මනාප භාවිතා කිරීමෙන් ඔබේ සැබෑ නියෝජනය උත්තරීතර සභාවේ තහවුරු කළ හැකිය යන්නයි. එහෙත් එජනිසය සතු බහුතරයත් සමඟ ආයේ කවරදාකවත් අපට අපි මනාප මන්ත්‍රීවරයකු පත් කරන්නට වරම් ලැබෙනු ඇත්ද යන්න සැක සහිතය.

– හෙට්ටිගේ ඇන්. පෙරේරා, 2010 බක් –

සුබ අලුත් අවුරුද්දක්..!!??

බොහෝ දෙනෙක් කියනුයේ අද දශක ගණනාවකට පසු “එකම රටක් තුල එකට අවුරුද්දක් සමරන සුවිශේෂී අවස්ථාවක්” බවයි. එහෙත් එසේ කයිවාරු ගසන උදවියට අමතක වූ දෙයක් ඇත. එනම් එම තත්ත්වය ලක්වැසි දනන්ට උදා කළ අභීත සෙන්පතියා වන ජනරාල් සරත් ෆොන්සේකා මහතා සිරගතව ඇති බවයි.  ඒ සිරගත කිරීමට විරුද්ධව උපවාස කරන සංඝයා වහන්සේලා පවා කුදලාගෙන යන තත්ත්වයක් අද උද්ගතව ඇත. මේ තත්ත්වය ඛේදයක් නොවෙතැයි කාට නම් කිව හැකිද?? අපි අපි ගැනම ලැජ්ජා වනවා හැර කුමක් කරම්ද?

රියර් අද්මිරාල් සරත් වීරසේකර

පහුගිය මහ මැතිවරණයේදී ආණ්ඩුවේ අපේක්ෂකයින් යුද්ධය සිල්ලරට වෙන්දේසි කළහ. එකෙකු ජනාධිපතිතුමා යුද ජයග්‍රහණයේ පණිවුඩය ආ දුරකථන ඇමැතුම පළමුව දුන්නේ තමුන්ට නිසා තමුන්ව දිනවන්න යැයි කිසිඳු හිරිකිතයකින් තොරව හඬ ලෑවේය. එහෙත් ඒ දුරකථනයේ ආ පණිවුඩය දෙන්නට තෙවරක් මරණීය තුවාල ලබමින් වීර හමුදාවෝ මෙහෙයවූ සෙන්පතිඳුන් සිරගෙදරය, ඔහු ද්‍රෝහියෙකි. ඒක හොඳය, යුද්ධය දිනූ බව හමුදාව කී විට රිසීවරයෙන් අසා සිටි කෙනා වීරයෙකි දේශප්‍රේමියෙකි. බුද්ධිමත් කාට නම් මේවා අනුමත කළ හැකිද? තවත් උදවිය කොටි හඬ නිහඬ කළේ තමන් යැයි වහසි බස් තෙපලති, නමුත් මේ සැමටම යුදබිමේ ජනරාල් ෆොන්සේකා කළ අමරණීය කාර්යභාරය අමතකව ඇත. ඒ තබා තමන්ගේම එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානයෙන් දිගාමඩුල්ල දිස්ත්‍රික්කයට තරඟ කරමින් එහි වැඩිම මනාප ලාභියා ලෙස පාර්ලිමේන්තුවට තේරී පත්වූ සිවිල් ආරක්ෂක බලකායේ හිටපු අණදෙන නිලධාරී රියර් අද්මිරාල් සරත් වීරසේකර මැතිතුමා ගැනවත් එම පක්ෂයේ උදවිය කත නොකිරීම කණගාටුවට කරුණකි. ඒ තබා රටේ ජනතාව පමණක් නොව සන්ධාන පාක්ෂිකයන් ඇතැමෙක් ඔහු තරඟ කළ බව පවා නොදැනීමෙන් පිළිබිඹු වන්නේ අද දවස වන විට රටට යුද ජයග්‍රහණය ගෙන දුන් වීර සෙන්පතියන්ට අත් වී ඇති දුක්ඛදායක ඉරණමයි. අද අවාසනාවන්ත සත්‍යය වී ඇත්තේ ඔබ ආණ්ඩුව කියන ඕනෑම දේකට හුරේ දමන එහෙයියෙක් නම් ඔබ දේශප්‍රේමියකු වීමත් ඔබ ආණ්ඩුවේ වැරැදිවලට විරුද්ධව හඬ නගන්නකු නම් ඔබ දේශද්‍රෝහී පාපතරයකු වීමත්ය. එහිද දුක්ඛදායකම පුවත නම් යුද ජයග්‍රහණයට කැපවීම් කළ සන්ධානයේම රියර් අද්මිරාල් සරත් වීරසේකර වැනි විරුවන්ට වඩා කටින් බතල හිටවූ කට මැත දොඩවන වාචාලයින් දේශප්‍රේමීන් ලෙස ඉස්මතු වීම හා ඉස්මතු කිරීමය.

මේ අතර සමහරෙක් ජනරාල් ෆොන්සේකාගේ අත් අඩංගුවට ගැනීම සාධාරණීකරණය කරති, විවිධාකාරයෙන් එතුමාට අපහාස උපහාස කරති. ඔවුන්ගෙන් අසන්නට ඇත්තේ කරුණා, පිල්ලෙයාන් වැන්නවුන් සුඛෝපභෝගී දිවි ගෙවද්දී සරත් ෆොන්සේකා හිරබත් කෑම අනුමත කළ හැකිද යන්නයි. සරත් ෆොන්සේකාට දූෂණ චෝදනා එල්ල වී ඇති බව සත්‍යය නමුත් ඔයට වඩා දූෂණ චෝදනා ඇත්තවුන් ආණ්ඩුවේ ලොකු නිලතලවල නැතිද?? ඔවුන්ට එරෙහිව ගන්නා ක්‍රියාමාර්ග මොනවාද? මේ සිරගත කිරීම දේශපාලනික සිරගත කිරීමක් නොවන්නේද??

ජනරාල් සරත් ෆොන්සේකා

අද අපි එකම රටක එකම අවුරුද්ද යැයි කියමින් බොහොම උජාරුවට කිරිබත්, කැවුම්, කොකිස් කා අවුරුදු කෑවද බෙදුම්වාදී ත්‍රස්තවාදය ඇතිවීමට හේතුකාරක වූ මූලබීජයන්ට පිළිතුරු සපයා නොමැති. යුද්ධ කරන විට ආණ්ඩුව කීවේ ආයුධ බිම තබන තුරු සාකච්ඡා නොකරන බවයි. දැන් ත්‍රස්තවාදීන් විනාශය, නිරායුධ ද්‍රවිඩ ජනතාව හා සාකච්ඡා කර ඔවුන්ගේ ගැටළුවලට පිළියම් යොදා තිරසාර සාමයක් උදකර ගත යුතුය. නැතිනම් නිවුණු ගිනිදැල් යළි දැල්වෙන්නට ඉඩකඩක් ඇත. එහෙත් ආණ්ඩුවට දමිළ ජනතාවගේ එහෙව් ප්‍රශ්න විසඳනු වස් කිසිත් උවමනාවක් ඇති බවක් නොපෙනේ, මක්නිසාදයත් යුද්ධය ජයගෙන අවුරුද්දකට ආසන්න කාලයක් ගෙවී ඇතත් ඒ ගැන පුංචි හෝ සඳහනක් නොකෙරෙන්නේ එනිසාය. අනෙක් අතට 2010 වර්ෂය උදා වන විට අපේ ජංගම දුරකථනයට කෙටි පණිවුඩයක් එවා සුබ පැතූ දේශීයත්වය හා හෙළ සංස්කෘතිය දිවි දෙවැනි කොට සුරකින අපේ ජනාධිපතිතුමා අපේම සිංහල හා හින්දු අලුත් අවුරුද්දට අපට කෙටි පණිවුඩයක් නොඑව්වේ මන්දැයි මට ප්‍රෙහේළිකාවකි.

මේ කියුම් කෙරුම් මැද්දේ අපි අපේ ලක්දෙරණටත් එහි වැසියෝ වන ඔබ අපි සැමටත් සුබ අලුත් අවුරුද්දක් ප්‍රාර්ථනා කරමු!!

– හෙට්ටිගේ ඇන්. පෙරේරා, 2010 බක් –

මහ ඡන්දයෙන් ඉක්බිති…

2010 මහමැතිවරණයේ මැතිවරණ කොට්ඨාශ දෙකක (නාවලපිටිය සහ ත්‍රිකුණාමලය) හැර සෙසු ප්‍රතිපල ප්‍රකාශයට පත්වී හමාරය. මහනුවර දිස්ත්‍රික්කයෙන් හා ත්‍රිකුණාමලය දිස්ත්‍රික්කයෙන් පාර්ලිමෙන්තු යන මන්ත්‍රීවරුන් හා ජාතික ලැයිස්තු මන්ත්‍රීවරුන් අප තවමත් නොදනිතත් මහ මැතිවරණයේ දිනූ සහ පැරදුනු සෙසු අපේක්ෂකයින් අප දනිමු. 20දා නාවලපිටිය හා ත්‍රිකුණාමලය ඡන්ද විමසීමෙන් පසුව එජනිසයට ආසන 143ත් 145ත් අතර ගණනකුත්, එජාපයට ආසන 59ක් හෝ 60කුත්, ද්‍රවිඩ ජාතික සන්ධානයට ආසන 14ක් හෝ 15කුත්, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ජාතික සන්ධානයට ආසන 7කුත් හිමි වනු ඇතැයි අපට අනුමාන කළ හැකිය. ඒ අනුව එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානය සැලකිය යුතු බහුතර බලයක් අත්පත් කරගෙන ඇති අතර අප ඔවුන්ට ඒ වෙනුවෙන් සුබ පතමු. මේ ජනවරමින් තම පුද්ගලික න්‍යායපත්‍රයන් මුදුන් පමුණුවා ගැනීම පසෙක තබා අප මාතෲභූමිය සැබැවින්ම ආසියාවේ ආශ්චර්ය කරන්නේ නම් පක්ෂ විපක්ෂ අප සැමට සතුටු වන්නට පුළුවන.

එක්සත් ජාතික පාක්ෂිකයින් ලෙස පරාජය පිළිගන්නා අතරම පරාජයෙන් උගෙන ගත යුතු දෑ උගත යුතුය. මැතිවරණ ප්‍රතිඵලයෙන් ප්‍රත්‍යක්ෂ ලෙසම පෙනී යන්නේ එජාපයේ පණිවුඩය ගමට ගොස් නැති බවයි. සිංහල බෞද්ධ බහුතරය එක්සත් ජාතික පක්ෂයෙන් තරමක් ඈත්වී ඇති ස්වරූපය පැහැදිලි ලෙසම පෙනී යයි. මේ තත්ත්වය වෙනස් වන්නට නම් පක්ෂයේ ක්‍රියාශීලීන් වඩාත් වැඩියෙන් ගමට යා යුතුය, එපමණක් නොව පක්ෂයේ දර්ශනය හා ප්‍රතිපත්තීන්ද ජනතාව හා බෙදා හදා ගත යුතුය. අද සිදුව ඇත්තේ බොහෝ දෙනෙක් එජාපයේ ප්‍රතිපත්තීන් නොදැන සිටීමයි. පක්ෂයට ගරහන විරුද්ධවාදීන් තබා ඇතැම් එක්සත් ජාතික පාක්ෂිකයින්වත් එජාපයේ ප්‍රතිපත්ති  හරිහැටි නොදැනීම කණගාටුවට කරුණකි. මේ තත්ත්වය අකා මකා ගෙන මීළඟ මැතිවරණ සඳහා එජාපය ප්‍රතිසංවිධානය විය යුතුය යන්න සදාහරිතයේ අපේ හැඟීමයි. ඒ පිළිබඳව අපේ අදහස් උදහස් ඉදිරියේදී සාකච්ඡා කිරීමට බලාපොරොත්තු වෙමු.

ලංකාවේ වැඩිම මනාප ප්‍රතිශතය - සජිත් ප්‍රේමදාස

සෑම කළු වළාකුළකම රිදී රේඛාවක් ඇතැයි යන ප්‍රකාශය ඔබ කවුරුත් පාහේ අසා ඇතුවාට සැක නැත. මෙවර මැතිවරණ පරාජය සමානුපාතික ඡන්ද ඉතිහාසයේ දැවැන්තම පරාජය වුවත් එජාපයට සතුටු වන්නට එක් හේතුවක් ඇත. මෙවර එජාපයෙන් පාර්ලිමේන්තු වරම් දිනා ඇති බොහෝමයක් නවකයින්ය. දැනට ආසන 46කට තේරී පත්වන නම් අප දනිමු. ඒ අතුරින් 21ක්ම පාර්ලිමේන්තුවට නවකයින්ය. මහනුවරින්ද නවක එජාප මුහුණක්වත් පාර්ලිමේන්තු එනු ඇතැයි අපට අපේක්ෂා කළ හැකිය. ජාතික ලැයිස්තුවෙන්ද එරාන් වික්‍රමරත්න හා ආචාර්ය හර්ෂ ද සිල්වා යන දෙපල පමණක් හෝ පාර්ලිමේන්තු එතැයි අපට අපේක්ෂා කළ හැකිය. ඒ අනුව එජාපයේ තේරී පත්වූ මන්ත්‍රීවරුන්ගෙන් 45%ක් 50%ක්ම නවකයින්ය. ඉන් සැලකිය යුතු පිරිසක් අවුරුදු 30ත් 40ත් අතර තම දිවියේ සිව්වන දශකය ගෙවන්නෝය. එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානයේ නවක මුහුණු බහුතරයක් දේශපාලන පෙළපත්වල උරුමක්කාරයන් වෙත්දී එජාපයේ නවක මුහුණු රැසක්ම අලුත් දේශපාලන රටාවක නිර්මාපකයන් වීම විශේෂ කරුණකි. 1989දී ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයද මෙවැනිම අන්ත පරාජයක් අත්විඳි අතර එහිදී ඔවුන් දිනා ගනු ලැබූ ආසන 65න් සැලකිය යුතු පිරිසක් තරුණ නවකයින්ට හිමිවිය. මෛත්‍රීපාල සිරිසේන, නිමල් සිරිපාල ද සිල්වා, එස්.බී. දිසානායක, ජෙයරාජ් ප්‍රනාන්දුපුල්ලේ, චමල් රාජපක්ෂ, මංගල සමරවීර, ඩබ්.ඩී.ජේ. සෙනෙවිරත්න වැන්නවුන් කරලියට ආවේ 1989 මැතිවරණයෙනි. එනිසා මෙවර එජාපය ලද තරුණ පිරිස පාක්ෂිකයින් විසින් ගනු ලැබූ අනාගත ආයෝජනයක් ලෙස සලකමි.

ඒ නවකයින් ගොන්නට මාතර දිස්ත්‍රික්කයේ වැඩිම මනාප ප්‍රතිශතය හිමිකරගත් දකුණු පළාත් විපක්ෂ නායක බුද්ධික පතිරණ, බදුල්ලේ වැඩිම මනාප දිනාගත් ඌව පළාත් සභා මන්ත්‍රී හරීන් ප්‍රනාන්දු, ගාල්ලේ දකුණු පළාත් සභා මන්ත්‍රී මනූෂ නානායක්කාර, බස්නාහිර පළාත් සභා මන්ත්‍රී සුජීව සේනසිංහ, කළුතර සිරගෙදර සිරබත් කන පාලිත තෙවරප්පෙරුම හා අපේ සහෘද සිංහල බ්ලොග්කරුවකු වන අජිත් පී. පෙරේරා, කුරුණෑගල හිටපු නියෝජ්‍ය නගරාධිපති අශෝක් රන්ජන් අබේසිංහ හා නිල්වලා සමූහ ව්‍යාපාරයේ අධිපති නිල්වලා විජේසිංහ, ගම්පහින් රුවන් විජේවර්ධන, සබරගමු විපක්ෂනායක රන්ජන් රාමනායක, මධ්‍යම පළාත් විපක්ෂනායක වසන්ත අළුවිහාරේ, පුත්තලම් දිස්ත්‍රික් හිටපු පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් වන ෆෙස්ටස් පෙරේරා මැතිඳුන්ගේත් ලැරින් පෙරේරා මැතිණියගේත් පුතු වන නිරෝෂන් පෙරේරා, මාධ්‍යවේදී ජේ. ශ්‍රී රංගා, කල්මුණේ නගරාධිපති මොහොමඩ් හාරිස්, දිවංගත පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී ටී. මහේෂ්වරන් මහතාගේ බිරිඳ වන විජයකලා මහේෂ්වරන් මැතිණිය හා ජනප්‍රිය නිළි උපේක්ෂා ස්වර්ණමාලි අපට පෙන්වා දිය හැකිය. මොවුන් ඇතුළු තේරී පත්වූ සියළු එජාප මන්ත්‍රීවරුන් ගැන විමර්ශනයක් අපි ඉදිරියේදී කරන්නට බලාපොරොත්තු වෙමු.

බොහෝ දිස්ත්‍රික්කවල එජාප අපේක්ෂකයින් දිස්ත්‍රික්කයේ වැඩිම මනාප ප්‍රතිශතයද දිනා ගත්තේය. ඒ අතුරින් හම්බන්තොට රාජපක්ෂවරු ත්‍රිත්වයකට එදිරිව එජාපය මෙහෙයවූ සජිත් ප්‍රේමදාස මැතිතුමා පිට පිට සිව්වන වතාවටත් වාර්තාගත 89.69%ක මනාප ප්‍රතිශතයක් ලබා ගනිමින් දිවයිනේ වැඩිම මනාප ප්‍රතිශතලාභියා බවට පත්විය. කොළඹ දිසාවේ වැඩිම මනාප ප්‍රතිශතයට රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා උරුමකම් කියද්දී, ගාල්ලෙන් ගයන්ත කරුණාතිලක, මාතරින් බුද්ධික පතිරණ, කුරුණෑගලින් දයාසිරි ජයසේකර, පුත්තලමින් පාලිත රංගේ බණ්ඩාර, මාතලෙන් වසන්ත අළුවිහාරේ, රත්නපුරයෙන් තලතා අතුකෝරාළ, දිගාමඩුල්ලෙන් මොහොමඩ් හාරිස්, මඩකළපුවෙන් බෂීර් සේගු ඩාවුඩ් හා වන්නියෙන් නූර්ඩීන් මෂූර් යන මන්ත්‍රීවරුන් ස්වකේය දිස්ත්‍රික්කයන්හී වැඩිම මනාප ප්‍රතිශත ලාභියා බවට පත්ව ඇත. ඇතැමුන් මනාප ක්‍රමයට දෙස්දෙවොල් තැබුවද ජනතා විශ්වාසය උරගා බලන හොඳ මිනුම් දණ්ඩක් ලෙස මනාප ක්‍රමය උපුටා දැක්විය හැකිය (ජනතාව පරිණත දේශපාලන බුද්ධියකින් මනාප භාවිතා කරන්නේ නම්). මෙවර මහ මැතිවරණයේ මනාප ප්‍රතිඵල සහ එහි දිනුම් පැරදුම් ගැන අප පසුව දිනෙකදී කතා කරමු. නමුත් මෙම ලිපියේ මා වෙසෙසින්ම සඳහන් කළ යුතුව ඇත්තේ ඉහත කී ජනප්‍රිය චරිත වලට එජාපය තුල ඔවුන්ට ලැබිය යුතු නිසි තැන ලබාදීම අනිවාර්යය වන බවයි.

කෙසේ වෙතත් තව වසර හයකට රටේ පාලන බලය භාරගත් එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානයට සුබ පතනමුත් ඔවුන් මේ දක්වා ක්‍රියාත්මක කරගෙන ආ සමාජ සහ ආර්ථික ප්‍රතිපත්තීන්වලට අපට එකඟ විය නොහැකිය. එබැවින් ඉදිරියටත් ඔවුන් එම මාවතේම ගමන් ගන්නේ නම් නිත්‍ය ලෙසින්ම රට වෙනුවෙන් එම මග වෙනස් කරන්නට එජාපය සැදී පැහැදී සිටිය යුතුමය.

සදාහරිත පාඨක ඔබ සැමට සාමය සතුට රජයන වාසනාවන්ත, සෞභාග්‍යමත් සුබම සුබ සිංහල හා හින්දු නව වසරක් වේවා…!!! 🙂

– හෙට්ටිගේ ඇන්. පෙරේරා, 2010 බක් –

පාක්ෂිකයන්ගේ අඩුපාඩු

වත්මන් ආණ්ඩුවේ අසාධාරන ක්‍රියා පිළිවෙතද, දූෂණ සහ අක්‍රමිකතාද, අප විසින් විමසුවෙමු.අද ලිපියෙන් කතා කිරීමට බළාපොරොත්තු වන්නේ අපගේ,නොඑසේනම් එජාප පාක්ෂිකයින්ගේ අඩුපාඩු සම්බන්ධවය.එම අඩු පාඩු ඍජු ව සම්බන්ධ නොවුනත් වක්‍රව එජාපය සහ ලංකාවේ පක්ෂ දේශපාලනය තුල එජාපයේ පැවැත්මට බාධක එල්ල කරයි.

පලමු අඩුපාඩුව අනවශ්‍ය උන් හා තර්කයට යාමයි.ගමේ සිටින බල්ලෙකුට බඩේ අමාරුවක් හැදුනත් එයද එජාපයේ වැරැද්දයයි කෑගසමින් පොලෝ පස් කන්නන් හා තර්ක කොට සත්‍ය තේරුම් කිරීම අතිශය අනුවණකමකි.එවන් උන් හඩ්සන් ගේ ඇදේ ගිය උන් ලෙස සලකා වෙන වැඩක් බලාගන්න ලෙස කාරුණිකව ඉල්ලා සිටිය යුතුය.මන්ද ඔවුන් හා වාද කිරීමෙන් සිදුවන්න්නේ උන් චිත්තප්‍රීතියට පත්වීම පමණි.ඒ “අපටද දැන් තර්ක කල හැකිය” යන මාණසිකත්වයට සිත් වඩවාගෙනය.

එසේම යම් තර්කයක් සහිතව නො එසේනම් එකම බයිලාව සමග ඉදිරියට එන උන්ද ඇත.ඒ “අපි තමයි යුද්ධය ඉවර කලේ”.”අපි හින්දා තමයි අවුරුදු තිහකට පස්සේ දෙමළ මිනිස්සුයි සිංහල මිනිස්සුයි එකට වීවා බොන්නේ.” යනාදියයි.එහෙව් උන් සමගද කතා කිරීමෙන් පලක් නැත.එහෙත් එවන් උන්ගේන් ඇසීමට ප්‍රශ්න කිහිපයක් ඇත.

1. 1996 ක්‍රිකට් ලෝක කුසලානය දිනුවේ චන්ද්‍රිකාගේ ආණ්ඩුවෙන්ද?
2. “අපෙන් එකෙකි මේ මිනිසා” මාස තුනෙන් අමතක වී, “ජය ජයවේ”, “ආයුබෝ වේවා”, “නා මල” තුඩග තුඩග රැව් දෙන්නේ ඇයි?

එසේම තවද ඔවුන් කෙරේ අවධාරණය කල යුතු තවත් කරුණක් ඇත.එනම් “එල්ටීටිය” නම් හෝටලයෙන් “කරුණා” නමැති පරිප්පු හොද්ද ඉවත් කර, ඔය කියන වසර තිහේ යුද්ධය නිමා කිරීමේ මූලික අඩිතාලම දමා දුන්නේ රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා බවය.කෙසේ නමුත් ඔබ කොපමණ මෙවන් පැහැදිලි කිරීම් කලත් ඔවුන් සැලෙන්නේ නැත.එසේ වුවද මෙසේ නොකියාත් බැරිය.මන්දයත් මෙසේ ඉහ මොළ කරවී මඥ්ඥං වී සිටින්නේ අපේ සහෘද ජනයා බැවිනි.තවත් පිරිසක් ඇත.ඒ ඉතිහාසය විකුණන උන්ය.උන් උදාහරණ ගෙනෙන්නේ දුටු ගැමුණු සමයෙනි.ඔවැනි විකාර ප්‍රාණීන් හා ගණුදෙණු කිරීමට අප සූදානම් වී සිටිය යුතුය.

අනෙක් කරුණ නම් පක්ෂය කෙරෙහි පවතින ඇම්මයි.එය වැරදි ලෙස භාවිතා කරන පිරිසක් ඇත.උන්ට අනුව අපි Green Blood ය.සදාහරිතය තුල ඉන්නාවූ අපට එහෙව් ඇම්මක් නැත.අප පාක්ෂිකයින් වුවද මොවුන් වලිගය පාගාගෙන ඇත.කැපුවත් කොල යන්නෙහි සැබෑ අරුත “අප ලේ කොල පැහැතියි” නොව “අපව කපා දමන ලද මුත් අප කොල පැහැයෙන් වෙනස් නොවෙන බවය” නොහොත් අප පක්ෂය අත නොඇර යන බවය.ඔය කතාවෙන් රෝසි සේනානායක මහත්මියද වැඩේ වරද්දා ගත්තේය.ආචාර්‍‍ය මර්වින් සිල්වා මහතාගේ පිළිතුර අතිශය සාර්ථකය.එහෙනම් ඇත්තටම ලෙඩක් විය යුතුය.විරුද්ධ පාක්ශිකයින්ට ඔවැනි කොන් අල්ලාගෙන පහර ගසන්නට අප ඉඩ නොදිය යුතුය.අප ඇත්ත ඇති සැටියෙන් දැකිය යුතුය.අන්තර්ජාලය තුල ඉමහත් ලෙස ප්‍රසිද්ධ මෙම කණ්ඩායම දැන්වත් තම වැරැද්ද සකසා ගනීවියැයි අප විස්වස් කරමු.

අනෙක් කරුණ නම් එජාපයද සර්ව සාධාරණ පක්ෂයක් නොවේ.අනෙක් පක්ෂ වල මෙන්ම දූෂණයට අත පෙවූ අපේක්ෂකයින්ද ඇත.එබැවින් ඔබගේ මනාපය මෙවර මැතිවරණයේදී පාවිච්චි කිරීමේදී සැළකිලිමත් විය යුතුය.සමහරුන් එජාපය හා බැඳී ඇත්තේ පවුල් පසුබිම අනුවය.තවත් සමහරෙක් දැඩි ලෙස තමන් විශ්වාස කරන දේශපාලනික දර්ශනය එජාප දර්ශන සේ සලකා එය හා බැඳී සිටියි.තවත් සමහරුන් තමන් ප්‍රියකරන දේශපාලනඥ්‍යයා සිටින පක්ෂය හේතුවෙන් ඒහා එක්ව සිටී.තවත් සමහරෙක් තමන් ප්‍රිය කරන දේශපාලන දර්ශනයට කිට්ටුවෙන්ම ගමන් කරන පක්ෂය හේතුවෙන් ඒ හා එක්ව සිටී.මෙනිසා ඔබ තීරණය නොහොත් මනාපය පක්ෂය වෙනුවෙන්ම පමණක් නොව පක්ෂය හා රට යන දෙතැන වෙනුවෙන්ම ගන්න ලෙස ලෙස ඉල්ලා සිටින් මම ලිපිය අහවර කරමි.

ඔබ සියල්ලන්ට ජයෙන් ජය වේවා!

– රචින්ත ජයවර්ධන, 2010 බක් –

ජානක තිස්සකුට්ටිආරච්චි මහතාට සිදුවූ අසාධාරණය හෙළා දකිමු…!!!

ජානක තිස්සකුට්ටිආරච්චි යනු ඌව පළාත් සභාවේ ලාබාලතම මන්ත්‍රීවරයාය. පසුගිය ඌව පළාත් සභා මැතිවරණයෙන් මොණරාගල දිස්ත්‍රික් එක්සත් ජාතික පක්ෂ අපේක්ෂක කණ්ඩායමෙන් වැඩිම මනාප දිනාගත් ඔහු හම්බන්තොට දිස්ත්‍රික් හිටපු එක්සත් ජාතික පක්ෂ මන්ත්‍රී ගුණපාල තිස්සකුට්ටිආරච්චි මහතාගේ ඥාති පුත්‍රයෙකි. මෙවර මහ මැතිවරණයට තරඟ කිරීමට නියමිතව සිටි හෙතෙම ඒ සඳහා නාම යෝජනා අත්සන් කළද මොණරාගල එජාප පතාකයින් විසින් අතිශය පහත් අන්දමින් ජානක තිස්සකුට්ටිආරච්චි මහතාගේ නම අපේක්ෂක ලැයිස්තුවෙන් ඉවත් කර ඒ වෙනුවට ඔවුනගේ හිතෛෂියකු වන චමින්ද සේනක රත්නායක මහතාට නාමයෝජනා ලබා දී ඇත.

මෙම ක්‍රියාව මොණරාගල එජාප දැවැන්තයින් මෙම නවක දේශපාලනඥයා කෙටි කලක් තුල බිහි කරගත් ප්‍රතිරූපයට බියේ සිදු කරන ලද ලාමක ක්‍රියාවකි. එය අපි දැඩි ලෙස හෙළා දකින අතර මේ වන විටත් චූදිතයන්ට එරෙහිව පක්ෂ අභ්‍යන්තරයේ මෙන්ම අපරාධ පරීක්ෂණ අංශය විසින්ද පරීක්ෂණ දියත් කොට තිබේ. මේ පරීක්ෂණවලින් වැරදිකරුවන්ට නිසි දඬුවම් පමුණුවනු ඇතැයි අප උදක්ම අපේක්ෂා කරමු.

පහුගිය පළාත් සභා මැතිවරණයේ මොණරාගලින් සන්ධානය 81%ක්වූ ඡන්ද ප්‍රතිශතයක් හිමි කර ගනිත්දී එජාපය හිමි වූ ඡන්ද 30,509න් 13,000ක් ඉක්මවූ මනාප ප්‍රමාණයක් දිනා ගත් තිස්සකුට්ටිආරච්චි තරුණ මන්ත්‍රීවරයා ඉතා ජවසම්පණ්ණ දේශපාලනඥයකු ලෙස ඉතා කෙටි කලකදී නමක් දිනා ගැනීමට සමත් වී ඇත.

මේ අසාධාරණය සදාහරිත අපි හෙළා දකින ගමන්ම මීට සම්බන්ධ පාර්ශව වලට එරෙහි ක්‍රියාමාර්ග ගන්නා ලෙස ගෞරවයෙන් ඉල්ලා සිටින අතර අසාධාරණයට ලක්වූ ජානක තිස්සකුට්ටිආරච්චි තරුණ මන්ත්‍රීවරයාට සාධාරණයක් ඉටු වනු වස් ඔහුව එක්සත් ජාතික පක්ෂ ජාතික ලැයිස්තුවෙන් පාර්ලිමේන්තුවට පත් කිරීම සලකා බලන ලෙසත් බොහොම උවමනාවෙන් ඉල්ලා සිටින්නේ මේ අසාධාරණයට විරෝධතාවය ගොනු කරමිනි.

– හෙට්ටිගේ ඇන්. පෙරේරා, 2010 මැදින් –