මඩ

සදාහරිතයේ අප ප්‍රතිපත්තියක් වශයෙන් මඩකරණයේ යෙදීම අනුමත නොකරන්නෙමු.මන්දයත්,එසේ වුවහොත් අනෙකුත් දේශපාලන මාධ්‍ය සහ අප අතර වෙනසක් ඇති නොවන බැවිනි.මෙහි මාතෘකාව මඩ වුවද,මෙය යටතේ ලියවෙන්නේ අනුනට මඩ ගැසීමකට නොව අනුන් ගසන ලද මඩ සේදීමකි.සරත් ෆොන්සේකා මහතා ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් වන බවට තීරණය කල කාලයේ සිට මේ දක්වා එල්ල කල මඩ ප්‍රහාර වලින් හිතේ ඇඳුනු සමහරෙක් කාරණා සම්බන්ධව කතා කිරීමට මේ ලිපියෙන් බලාපොරොත්තු වෙමි.

• මේ දිනවල වැඩිපුරම කතා බහට ලක් කෙරෙන්නක් වන්නේ දේශපාලනයට කලාකරුවන්ගේ සහ අනෙකුත් ප්‍රසිද්ධ පුද්ගලයින්ගේ මැදිහත් වීමෙන් සිද්ධ කෙරෙන තාරුන්‍යයට හෙටක් සංවිධානය සංවිධානය ඔස්සේ ගෙන එන රූපවාහිනී වෙළඳ දැන්වීමයි.(මේ පිළිබඳ මෙම ලිපියට පෙර ලිපියේද දීර්ඝ ලෙස සඳහන් කොට ඇත.)එක්තරා සාදයකදී මේ පිළිබඳ සංවාදයක අප නිරත වුනු අතර එහිදී සන්ධානයේ පලාත් සභා මන්ත්‍රීවරයෙකුගේ පුත්‍රයෙකු පැවසුවේ සංගක්කාරට “විවා” විකුනන්න හොඳනම් රවීන්ද්‍ර රන්දෙනිය ජනපතිගේ ගුණ කීවාම මොකද යන්නයි.මෙය මම ඔහුටද වටහා දුන් අතර,ඒ පිළිබඳ සත්‍ය අසත්‍යතාව වටහාගෙන හිඳිමු.සංගක්කාරගේ ශක්තිය වැඩිකරන විවා නොබී සිටියා කියා අපට සිදුවන කිසිඳු පාඩුවක් නැත.එසේම සංගක්කාරගේ කට වචනයට විවා බීවහොත් එහිද සිදුවන වැඩි වෙනසක් නැත.එහෙත් ජනාධිපතිවරනයකදී ජනතාවගේ තීරණය ස්ථීරවම රටේ අනාගතය තීරණය කරයි.එසේම ඔය ස්ටේජ් නගින දේශහිතෛෂී,දේශප්‍රේමී,දේශමාමක කළාකරුවන් පිරිස පොරපොල් පිටියේ උඩු පිලට වාසි විට උඩු පිලටද,යටි පිලට වාසි විට යටි පිලටද හෝයියා කියන ගමේ කොලු රොත්ත වැනිය.

• තවද මේ දිනවල 154 බස් රථ සමහරෙක(වෙනත් බස් මාර්ග සම්බන්ධව මා ප්‍රකාශ නොකරන්නේ,ඒවායේ මා උදෑසන ගමන් නොකරන නිසාවෙනි.) සිටිFM හී හඩ්සන් සමග රට යන අත විකාශනය අනිවාරය කර ඇත.අවසන් සතියක කාලය තුලම හතර වතාවක් මම තරහෙන් පිපිරෙමින් මහ හයියෙන් දමා තිබූ එම මඩ ගොඩට සවන් දුනිමි.හඩ්සන් සමරසිංහ මහතා පිලිබඳවද මින් පෙර දෙවතාවක් අප සදාහරිතයේ ලිපි තුලින් සාකච්ඡා කරඇත.

• අනෙකා නම් අන් කවරෙකුත් නොව මහින්ද අබේසුන්දරය.තාලෙට කියවෙන් වැකි ලියා සිඟිති ආතල් ගන්නා ඔහු,ලඟකදී ප්‍රකාශ කලේ සරත් ෆොන්සේකා මහතාගේ දත් කළුවී ඇත්තේ ගංජා ගහන බැවිනියිද,එවැන්නෙකුට රට බාරදෙන්නේ කෙසේද යන්නය.මා සරත් ෆොන්සේකා මහතා ගංජා ගසනවාද නැත්ද කියා නොදනිමි.එසේම මා විශ්වාස කරන ආකාරයට ගංජා ගැසීම වරදකි.තවද මෙය මහින්ද අබේසුන්දර මහතා දුටු දෙයක් නොවන බව මා තරයේ විශ්වාස කරන අතර,මෙය ඔහුට ඇතිවූ එක් සිතිවිල්ලක් පමණක් බව මා දනිමි.මන්ද මොහු සහ හඩ්සන් මහතා තමන්ට සිතෙන සියළු රජයට පක්ෂ නොහොත් රාජපක්ෂ සිතුවිල්ලක්ම විලි ලැජ්ජාවකින් තොරව එළියට දමති.එසේම ඔහුගේ ගොං මොළයට වටහා ගත යුතු තවත් කරුණක් ඇත.එනම් ලක්දිව මෙන්ම ලෝකවාසී ගංජා ලෝලීන් එක ලෙස ප්‍රිය කරනලොව පුරා තරුණයින් “මරිජුවානා”ඇති ප්‍රවණතාවය වැඩිකරන ප්‍රධානම සාධකයක් වන,සෑම පින්තූරයකම පාහේ කටේ ගංජා සුරුට්ටුවක් ඔබාගෙන සිටින “බොබ් මාලේ” යනු. . .ලෝකයාට වඩාත් මානුෂීය දේශපාලන ක්‍රමයක් හඳුන්වා දුන්නෙකි.එනම් දේශපාලනයට ගංජා බාධකයක් නොවන බවයි.එයින්ම මහින්ද අබේසුන්දරගේ තර්කය බිඳී යයි.

• අවසන් කරුණ අප ඔබට සිතන්නට ඉතිරි කරන්නෙමු.සරත් ෆොන්සේකා මහතා සංවේදී නායකයෙකු නොවන්නේ ඔහු මව් බිමේ උස් නිදහස වෙනුවෙන් අවි සමග ගැටුනු නිසාද?

හිතන්න !

සදාහරිතයේ අප,ඔබට මේ ලබන්නාවූ 2010 වසර ඉතා සුබ සහ සෞභාග්‍යයෙන් පිරි වසරක් වේවායි පතමු !

– රචින්ත ජයවර්ධන ©,2009 උඳුවප් –

ඔබේ ඡන්දයෙන් මව්බිම දිනවමු….!!!??

Click here to get Sinhala Unicode

වර්තමානයේ රූපවාහිණී, ගුවන් විදුලි මාධ්‍යයෙන් ඔබට නිතර නිතරම අසන්නට දකින්නට ලැබෙන්නේ  නාමල් රාජපක්ෂ මහතාගේ තාරුණ්‍යයට හෙටක් සංවිධානය විසින් විශාල පිරිවැයක් යොදා ප්‍රචාරණය කෙරෙන ඉතා ආන්දෝලනාත්මක දැන්වීම් මාලාවයි. මේ දැන්වීම් මාලාව රූප හා ශබ්ද මාධ්‍යය හරහා ප්‍රචාරණයට වැය වන අධික මුදලේ මූල්‍යමය අගය අපි නම් නොදනිමු එහෙත් මෙච්චර මිලියන ගණනාවක් වියදම් කරන මේ දැන්වීම ගැන කතා නොකර සිටීම එය නිමැවූ ඇත්තන්ට කරන අසාධාරණයකි.

එහිදී එක් කාණ්ඩයක් “දශක ගණනාවක් පුරා…” කියාත් තව කොටසක් “තරුණියන්/තරුණයන් හැටියට අපිට බොහෝ බලාපොරොත්තු තියෙනවා….” කියාත් තවත් පිරිසක් “රටක නෙවෙයි සමිති සමාගමක උනත් නායක්ත්වයට…” කියාත් ඇතැමෙක් “ඔබ සෑම විටම ඔබේ අසල්වැසියන්ට උපකාර කළ පුරවැසියෙක්….” කියාත් තව කොටසක් “මම විවිධ චරිත ඔස්සේ ඔබේ ආලින්දයට ඇවිත්…” කියාත් ඛාණ්ඩ ගණනාවක් යටතේ කලාකරුවන්, ක්‍රීඩකයින් යොදා ගනිමින් දැන්වීම් පටිගත කරගෙන තිබේ. මේ දැන්වීම් මාලාවට සහභාගී වූ කලාකරුවන්ට, ක්‍රීඩකයින්ට රු ලක්ෂ 5 බැගින් ගෙවූ බවට හාහූවක්ද පවතී. එහෙත් තමා ජනාධිපතිතුමාට කඩේ යන බව බොහොම ආඩම්බරයෙන් කියාගන්නා ඔවුන් එවැනි ගෙවීමක් සිදු නොවූ බව කියති. එහෙයින් අපි ඒ ගැන කතා නොකරමු, අපි යමෙකුගේ ප්‍රකාශය පදනම් විරහිතව නොසලකා ඔවුන්ට මඩ ගසමින් නිර්දය ලෙස විවේචනය කිරීමට තරම් පහත් මානසිකත්වයකට වැටී නැත්තෙමු. සනත් ජයසූරියගේ දැන්වීම සම්බන්ධවද රටපුරා ලොකු හාහූවක් පැවතියද නිශ්චිතව සනාථ වී නැති එය ගැනද අප කතා නොකර සිටිමු, මක්නිසාදයත් කරුණු සහිතව ඇත්ත නැත්ත නොදැන මේ ගැන කතා කිරීම නිෂ්ඵල නිසා.

එහෙනම් මේ කතා කරන්නේ මොන ඉටිගෙඩියක් ගැනද? යමෙක් අපෙන් තරහෙන් අහන්නට පිළිවන. මේ දැන්වීම් මාලාව රූප මාධ්‍යය ඔස්සේ නැරඹූ ඔබට එහි සුවිශේෂී කරුණු කාරණා දක්නට ලැබෙන්නට ඇත. මේ දැන්වීමට සහභාගී වන කලාකරුවන්, ක්‍රීඩකයින් මේ කතා කරන්නේ “බොක්කෙන්” නොවන බව පැහැදිලිය. මේ කරන්නේ කොළය බලාගෙන කියවීමකැයි තේරුම් ගනීමට පුංචි අත දරුවකුට පවා පිළිවන. “සංවේදී“, “පළපුරුදු“, “දරු සෙනෙහස“, “පරිණත” ආදී එකම වාග් කෝෂය ඉහත මා කී අයුරෙන් එකම අංග චලනයන්ගෙන් එකම අයුරෙකින් දිග හැරෙන්නේ බුද්ධිමතුන්ගේ මුවඟට සිනහවක් කැඳවමිනි. වෙසෙසින්ම දැන්වීමේ අවසනදී සුරත මිට මොලවා පපුව ලඟට කොට “ඔබේ ඡන්දයෙන් මව්බිම දිනවමු” කියන කොටස මා සිත්ගත් ජවනිකාවකි. කෙතරම් සම්මානනීය වුවද, කෘතහස්ත වුවද, මේ නළු නිළියන් මෙම දැන්වීමට දැක්වූ රඟපෑම නම් අතිශය හාස්‍යජනකය. බොහෝ දෙනෙකු මෙහිදී කර ඇත්තේ අධිරංගනයක් (overacting) බව මා කතා කළ බොහෝ දෙනෙකු කීය. එහෙනම් මේක “බොක්කෙන්ම” කී කතාවක්ද යන සැකය අපට පැන නගී. මේ අතර මෙම දැන්වීම් වලට සහභාගී වන ඇතැමුන් එක එක “ස්ටාර්”ලා හරහා සන්ධාන, යූඇන්පී, ජේවීපී යන සියල්ලන්ගේම SMS මනාප මත බිහිවූ ඈයින්ය. මෙවැන්නන්ට නම් ජනාධිපතිතුමාට කඩේ යන්නට කිසිඳු සදාචාරත්මක අයිතියක් නැත. මෙයින් මහජනතාව තුල මින් මතුවට “ස්ටාස්”ලාට SMS මනාප දීමට එපා වනු නොඅනුමානය.

මීට වසර 5කට පෙර සාමාන්‍ය පෙළ විභාගයෙන් සිංහල භාෂාව හා සාහිත්‍යයට A සාමාර්ථයක් ගත්තායින් පසුව  මම සිංහල බස උගෙන නැත්තෙමි. එහෙයින් මා එහි විශාරදයකු, පණ්ඩිතයකු නොවෙමි. එහෙත් මම උගෙන ඇති ව්‍යාකරණයන්ට අනුව නම් “ඔබේ” උක්ත වන වැකියක් “මු” ප්‍රත්‍යයෙන් අවසාන වන්නේ නැත. “මු” ප්‍රත්‍යයෙන් අවසාන වන ක්‍රියාපද යෙදිය හැක්කේ “අපි, අපේ” යන තමාත් ඇතුළු සාමූහිකත්වය අන්තර්ගතවන්නාවූ වැකි වලදී බව දෙකේ පන්තියේ පොඩි එකෙකු වුවද හොඳාකාරව දනී. එසේ නම් ඔබේ ඡන්දයෙන් මව්බිම දිනවමු කියන්නේ කොහොමද? කිව යුත්තේ අපේ ඡන්දයෙන් මව්බිම දිනවමු කියා නෙවෙයිද? සංස්කෘතිය ගැන බොහොම උජාරුවෙන් කතා කරන නෝනලා මහත්වරු විසින්ම හෙළ බසේ සරල ව්‍යාකරණයන් පවා වැරැද්දවීම කණගාටුදායකය. එහෙත් මේ වරද කිසි විටෙක බුද්ධිමතකු අතින් සිදු නොවෙන සරල වරදකි, එහෙයින් මේ ගැන නැවත නැවතත් සිතූ මට ගම්‍ය වූයේ එක සරල සිතුවිල්ලකි. මේ උගත් බුද්ධිමත් කලාකරුවන්ට මේ ව්‍යාකරණ දෝෂය මග හැරුණා විය නොහැකිය. ඔවුන් සමහර විට කියනවා ඇත්තේ මම නම් ඡන්දෙ දෙන්නෙ මෙයාට ඒත් ඔයගොල්ලන්ගේ ඡන්දෙන්වත් මව්බිම දිනවන්න කියාය.  ඔබේ ඡන්දයෙන් මව්බිම දිනවමු…! එසේත් නැත්නම් මොවුන් ජනාධිපතිතුමාට කඩේ යන්නට එතුමාගේ රූකඩ වී භාෂා රීතිය කඩ කරමින් තිර පිටපත් කියවමින් තම සුපුරුදු රාජකාරිය වූ රංගන වෘත්තියේ නියැලෙන සේයාවකි. කොහෙන් කොහොම හරි අපි නම් කියන්නේ ඒ කලාකරුවන්, ක්‍රීඩකයන් කියන ගුණාංගවලින් යුත් අපේක්ෂකයා අප වසින්ම තෝරා ගත යුතු බවයි. ඒ අනුව අපි අපේ ඡන්දයෙන් මව්බිම දිනවමු….!!!!

– හෙට්ටිගේ ඇන්. පෙරේරා ©, 2009 උඳුවප් –

මහා පාවාදීම හෙවත් පිදුරු ගහේ පිහිට පැතීම

Click here to get Sinhala Unicode

මේ කතාන්දරයේ ආරම්භය සනිටුහන් වන්නේ 2009 දෙසැම්බර 13දාය. එදින පළවුණු එදා වනතුරු “කැලෑපත්තරයකැයි” ආණ්ඩුවේ මැති ඇමැතිවරු හංවඩු ගැසූ සන්ඩේ ලීඩර් පුවත්පතේ සුවිශේෂී වාර්තාවක් පළවිය. එහි සඳහන් වූයේ සුදු කොඩි ඔසවාගෙන භාරවීමට පැමිණි කොටි නායකයින් වෙඩි තබා මරාදමන ලෙසට ආරක්ෂක ලේකම් ගොඨාභය රාජපක්ෂ මහතා උපදෙස් දුන් වගක් ජෙනරාල් සරත් ෆොන්සේකා මහතා ප්‍රකාශ කළ වගයි. මේ ප්‍රකාශය හබන් කුකුළො කැකුණ තලන කොට ඌරන්ට රජ මගුල් කියන්නාක් මෙන් මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාගේ ජනාධිපතිවරණ අපේක්ෂකත්වයට මහඟු මාධ්‍ය ගුණ්ඩුවක් බව එහි ප්‍රධානීන් තේරුම්ගෙන රට වටා මේ පුවත සැල කළේ ෆොන්සේකා රටත්, හමුදාවත් පාවාදුන් දේශද්‍රෝහියකු බව පවසමිනි, පෝස්ටර් ගසමිනි.

ඊට පහුවදාම ජෙනරල් සරත් ෆොන්සේකා තමන් එවැනි ප්‍රකාශයක් නොකළ වගත් තම ධුරකාලය තුල යුද හමුදාව තුල කුමන හෝ ජාත්‍යන්තර යුද නීතිය කඩකිරීමක් හෝ විනය කඩකිරීමක් සිදුවුණි නම් එය තමන් පෞද්ගලිකවම භාරගන්නා බව පවසා සිටියේය. එයින් නොනැවතුණු ඔහු වැඩිදුරටත් කීවේ යුද ක්‍රියාන්විතය පුරා කිසිඳු අවස්ථාවෙක යුද නීතීන් කඩ නොවුණු බව තමාට සහතික විය හැකි වගයි. දෙසැම්බර 20 නිකුතු වූ ලීඩර් පුවත්පතේ මේ සම්බන්ධ ජෙනරාල් ෆොන්සේකාගේ නිවැරදි කිරීම වාර්තා කර තිබුණි.

එහෙත් එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධාන ආණ්ඩුව මේ පාදාගත් පොටය අත හැරීමට අකමැති වූහ. මේ සම්බන්ධයෙන් නිවැරදි කිරීම කළ පසු එය සඳහන් කරනවා වෙනුවට කලක් “කැලෑපත්තරයකැයි” කී ලීඩර් පුවත්පතේ ලිපිය හෝද හෝදා මඩේ දැමීය, ඒ හරහා ජෙනරල් ෆොන්සේකාට පහරපිට පහර එල්ල කළේය. රට පුරා මේ ගැන මහත් ආන්දෝලනයක් ඇති කළේ ජෙනරාල් ෆොන්සේකා මේ සියළු ප්‍රකාශ ප්‍රතික්ෂේප කළ වග වසන් කරමිනි.

එහෙත් ආණ්ඩුවේ රාජතාන්ත්‍රික මහත්වරුන් විදේශයන්ට කීවේ තවත් යමකි. CNN නාලිකාවේ සම්මානනීය මාධ්‍යවේදිනී ක්‍රිස්ටියාන් අමන්පෝර් මහත්මිය සමඟ පැවැති සාකච්ඡාවේදී හිටපු විදේශ අමාත්‍යංශ ලේකම්, වත්මන් එක්සත් ජාතීන්ගේ ශ්‍රී ලංකා නිත්‍ය නියෝජිත ආචාර්ය පාලිත කොහොණ මහතා කීවේ සරත් ෆොන්සේකා එම පුවත්පත් ලිපියේ ඇති කරුණු ප්‍රතික්ෂේප කර ඇති නිසා ප්‍රශ්නයක් නැති බවයි. පසුගියදා ෆිලිප් ඇල්ස්ටන් එවූ ලිපියට පිළිතුරු දැක්වූ මානව හිමිකම් අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් මෙන්ම සාම මහ ලේකම් කාර්යාලයේ ප්‍රධානී මහාචාර්ය රජීව විජේසිංහ මහතාද කියා සිටියේ ජෙනරල් ෆොන්සේකා ප්‍රතික්ෂේප කර ඇති මේ පුවත්පත් ලිපිය ගැන තවදුරටත් කතා කිරීම නිෂ්ඵල බවයි. එහෙත් මෙරට තුල ෆොන්සේකාට මඩ ගසා තම ඡන්ද ගොඩ සවිමත් කරගැනීමට නින්දිත උත්සාහයක නිරතවන ආණ්ඩුව මේ පුවත්පත් ලියමන හෝද හෝදා මඩේ දමමින් ජාත්‍යන්තර අවධානය දිනාගෙන ඇත්තේ රටට අවාසනාවන්ත ලෙසිනි. කොහොණ, විජේසිංහ වැනි උගත් මහත්වරු ෆොන්සේකා මහතාගේ නිවැරදි කිරීම ජාත්‍යන්තරයට පවසා තත්ත්වය සමනය කිරීමට උත්සාහ ගත්තද ආණ්ඩුවේ මැති ඇමැතිවරු කරන්නේ ඇවිලෙන ගින්නට පිදුරු දාන්නාක් මෙන් මේ ප්‍රශ්නය දිවා රෑ පුරා කතා කිරීමය.

නමුත් මේ සිද්ධියෙන් බුද්ධිමතුන්ට බොහෝ දේ තේරුම් යන්නට ඇත. එකක් නම් තම බලය රැක ගැනීමට කරුණු විකෘති කරමින් රට අවදානමකට ලක් කිරීමට මේ රජය සූදානම් බවයි. දෙවැන්න නම් සරත් ෆොන්සේකා පසුපස විදේශ බලවේග නොමැති බවයි. ඔහුට විජාතික බලපෑමක් තිබුණි නම් ඇල්ස්ටන්ලා ලියුම් එවා ෆොන්සේකාට එරෙහිව මහජන භීතිකාවක් ගොඩ නැගීමට ආණ්ඩුවට හේතුකාරණා සපයයිද? ඡන්ද සමයේදී ඔහු දේශද්‍රෝහියකු ලෙස ආණ්ඩුවට උලුප්පා පෙන්වීමෙන් ඔහුගේ ජනපදනමට අභියෝග කළ හැකි ලියමනක් එවීමෙන් විජාතික බලවේග නම් කෝකටත් තෛලයේ ඇත්ත නැත්ත මැනැවින් දිගහැරේ. එසේ නම් ඔය විමල් වීරවංශලා, උඩුවේ හාමුදුරුවන් හා හෙළ උරුමය කියන තාලයේ විජාතික බලවේගයක් නොමැති බව සක්සුඳක් සේ පැහැදිලිය. එවැනි බලවේගයක් ෆොන්සේකා පිටුපස තිබුණි නම් එය ජනාධිපතිවරණයේ අවසානයේදී මේ ප්‍රශ්නය අවුස්සනවා මිස දැන් මේ ප්‍රශ්නය ඇදගන්නේ නැත. නමුත් ප්‍රතික්ෂේපිත ප්‍රකාශයක් ගැන මෙවන් ලියමනක් එවා ජනාධිපතිවරණයේදී රජයට වාසි සහගත තත්ත්වයක් උදා කිරීමට වාතාවරණය සැකසෙන්නේ රජය පිටුපස විජාතික බලවේග ඇත්දැයි ප්‍රශ්නාර්ථ ගොඩනගමිනි.

තෙවැනුව ආණ්ඩුව කියන්නේ සරත් ෆොන්සේකා මහතා මේජර් ජනරාල් ෂවේන්ද්‍ර සිල්වා ඇතුළු යුද හමුදාව සහ රට පාවා දුන් බවයි. පාවා දීම යන්නෙන් නොකළ දේකට යමෙක්ට චෝදනා කිරීමට වඩා දෙයක් කියැවේ. පාවාදීම යනු යමෙකු කළ වැරැද්දක් සඟවා ආරක්ෂා කරනු වෙනුවට ඔහුට රැකවරණය නොදීමයි. නමුත් අප දන්නා තරමට හමුදාව අතින් වැරැද්දක් සිදුවී නොමැත, ඒත් ආණ්ඩුව පවසන්නේ පාවාදීමක් සිදුව ඇති වගයි. මොහොතකට සිතන්න ජෙනරල් ෆොන්සේකා එම ලිපියේ වාර්තාව පිළිකෙව් කරද්දී ආණ්ඩුව එය පාවාදීමකැයි කීමෙන් දැනුවත්ව හෝ නොදැනුවත්ව ආණ්ඩුව චෝදනා කරන්නේ අපේ වීරවික්‍රමාන්විත හමුදාවෝ යුද අපරාධ කළ බවත් ඒ බව ජෙනරාල් සරත් ෆොන්සේකා හෙළි කළ බවත්ය.

අනෙක් අතට ආණ්ඩුවේ නොහැකියාවෙන් අහිමි කරගත් GSP+ බදු සහනයේ වැරැද්දද විපක්ෂය පිට දාන්නට ආණ්ඩුව සරසේ. සන්ඩේ ලීඩර් පත්තරයේ ලියමනද ඊට සාධකයකැයී කීම රජයේ අභිප්‍රායයි. නමුත් අපට GSP+ අහිමි වන්නට හේතුව අන් කවරක්වත් නොව ආණ්ඩුවේ නොහැකියාව සහ ඔතෑනී, අසාර්ථක විදේශ ප්‍රතිපත්තියයි. GSP+ ශ්‍රී ලංකාවට අහිමි කිරීමට යුරෝපා රටවල් තීන්දු ගත්තේ සන්ඩේ ලීඩර් පුවත්පත දෙසැම්බර 13 පුවත්පත නිකුතු කරන්නටත් පෙරාතුවය. GSP+ ප්‍රශ්නය පසුගිය වර්ෂයේදීත් දැඩි ලෙස සාකච්ඡා වූ බවට ඔබට මතක ඇතුවාට සැක නැත. එලෙසම ඔය බදු සහන නැතුව ශ්‍රී ලංකාවට ජීවත් විය හැකි යැයි ආණ්ඩුවේ ලොකු ලොක්කන් පුරාජේරු දොඩවනු ඔබට මතක ඇත. එදා එසේ කී උදවිය අද තම දේශපාලන වාසි තකා කියෙන්නේ හාත්පස වෙනස්ම කතාවකි.

මේ උභතෝකෝටිකයට විසඳුම අතිසරලය. සාමාන්‍ය සම්ප්‍රදායය අනුව පුවත්පත් සම්මුඛ සාකච්ඡාවකදී එම සාකච්ඡාව පටිගතකරනු ලැබේ. සම්මානනීය මාධ්‍යවේදිනී, සන්ඩේ ලීඩර් කර්තෲ ෆ්‍රෙඩ්‍රිකා ජෑන්ස් මහත්මියද එසේ කළෙහි නම් එම හඬ පටයට සවන් දීමෙන් මේ චෝදනාවන්හී ඇත්ත නැත්ත හෙළි කර ගත හැකිය. රජය එසේත් නොකර, ජෙනරල් ෆොන්සේකාගේ නිවැරදි කිරීම තම මාධ්‍යය හරහා වාර්තා නොකරමින් ලෝකය හමුවේ අප රට හෑල්ලු වන පාපකර්මයට උඩගෙඩි දෙමින් සිටීයි. ඉහත කී කරුණු තේරුම යන බුද්ධිමත් ජනතාව ඇත්ත ඇති සැටියෙන් තේරුම් ගනිත්වා!!!

– හෙට්ටිගේ ඇන්. පෙරේරා, 2009 උඳුවප් –

H Niles Perera©, December 2009

මොනවද මේ විජාතික බලවේග සහ ජාත්‍යන්තර කුමන්ත්‍රණ???

Click here to get Sinhala Unicode

විජාතික බලවේග සහ ජාත්‍යන්තර කුමන්ත්‍රණ යනු අද රටේ වැඩියෙන්ම කතාවට ලක්වන සුවිශේෂී මාතෘකාවකි. බොහෝ දෙනෙක් ඒ ගැන දැනුවත්ව හෝ නොදැනුවත්ව මේ විජාතික බලවේග සහ ජාත්‍යන්තර කුමන්ත්‍රණ ගැන කතා කරති. ඒත් ඇත්තටම මොකද්ද මේ විජාතික බලවේග සහ ජාත්‍යන්තර කුමන්ත්‍රණ කියන්නේ?? අපි පොඩ්ඩක් හොයල බලමු.

ජාත්‍යන්තර කුමන්ත්‍රණ භීතිකාවෙන් පෙලෙන විමල්

අපි අන්න එතැනින් කතාව අරඹමු. මගේ දැනුම් ප්‍රමාණයට අනුව මේ රටේ විජාතික බලවේග සහ ජාත්‍යන්තර කුමන්ත්‍රණ යන වචනය වැඩිපුරම භාවිතා කරන්නේ, අපේ මහියංගණ ආසනයේ ප්‍රධාන සංවිධායක ලක්ෂ්මන් සෙනෙවිරත්න මන්ත්‍රීතුමාගේ වදනින් කීවොත්, ජනාධිපතිතුමාගේ ප්‍රධානතම සට්ටංරාලලා වන විමල් වීරවංශ සහෝදරයා (දැන් ආණ්ඩුවට මුක්කු ගැහුවට පස්සෙ ජේවීපී එකේ ඉද්දි වගේ සහෝදරය කිව්වට කමක් නැද්ද මන්දා) සහ ජාතික හෙළ උරුමයේ ජනාධිපතිතුමාගේ මධුවිත සංග්‍රහ අනුමත කරන එහෙත් මතට විරෝධී අපේ ස්වාමීන්වහන්සේලා සහ උපාසක උන්නැහේලාය. ඒත් මේ විජාතික බලවේග සහ කුමන්ත්‍රණ හරිහමං විදියට අර්ථකථනයට කිරීමට අදවනතුරුත් මේ සට්ටංරාලලාට නොහැකි වී තිබේ. අද පවතින තත්ත්වය අනුව කුඩා බිළිඳකු ආණ්ඩුවට එරෙහිව ඇඬුවොත් එය විජාතික බලවේගයකි, කවුරුන් හෝ එන්නත් කුප්පියක අපද්‍රව්‍යයක් පෙන්නුවොත් ඒක ජාත්‍යන්තර කුමන්ත්‍රණයකි, සූකර උණ පැතිරෙන්නේත් විජාතික බලවේගයක් නිසා යැයි ඔවුන් කීවොත් ඒකේද පුදුමයක් නැත, පසුගිය කාලයේ වාර විභාග අසාර්ථක වූයේත් විජාතික බලවේගයක් මත යැයි ඔවුන් කියනවාට සැක නැත. වරක් දෙවරක් එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ කුරුණෑගල දිස්ත්‍රික් මන්ත්‍රී නිතීඥ දයාසිරි ජයසේකර මහතා කීවාක් මෙන් තමන්ගේ බිරින්දෑතුමියට යම්කිසි ස්වභාවික දෙයක් සිදු වුවද එය විජාතික බලවේගයකැයි කියන මට්ටමට මේ උන්නැහේලා පත්ව ඇත. ඔවුන්ට එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානයට විරුද්ධ සෑම සියලු දෙයක්ම පෙනෙන්නේ විජාතික බලවේගයක් සහ ජාත්‍යන්තර කුමන්ත්‍රණයක් විලෙසිනි.

මෙසේ විජාතික බලවේග, ජාත්‍යන්තර කුමන්ත්‍රණ ගැන උදම් අනන මහත්වරුන්ගේ, හාමුදුරුවරුන්ගේ තරම අමුතුවෙන් කිව යුතුද? මේ නඩයේ පුරෝගාමීන් රැසක් සුපිරි සුඛෝපභෝගී බංගලා පසුගිය කාලය පුරා  තදාසන්න ප්‍රදේශවල ඉදිකළේ කුමන විජාතික බලවේගයේ සහයෝගයකින්ද යන්න ප්‍රශ්නයකි. ඒ ගැන ඒ උදවිය කිසිඳු හැලහොල්මනක් නැතිව ඉන්නේ මොන ජාත්‍යන්තර කුමන්ත්‍රණයක් නිසාද?  රටට එතරම් ආදරය කරන්නේ නම් මහජන මුදලින් ගේදොර යාන වාහන ආරක්ෂකයින් පිරිවරා සිටින්නේ ඇයි? මේවාට උත්තර සැපයීම ඔවුන් සතු වගකීමකි.

චාවේස් ජනාධිපතිතුමා සමඟ

සැබෑ විජාතික බලවේගය, ජාත්‍යන්තර කුමන්ත්‍රණය, යනු වත්මන් මහින්ද රාජපක්ෂ ආණ්ඩුවත් එම ආණ්ඩුව දැන් යන අන්තවාදී ගමනට යොමු කිරීමෙහිලා ප්‍රමුඛ කාර්යයක් කළ විමල් වීරවංශ සහ ජාතික හෙළ උරුමය යන්න මගේ තර්කයයි. අද කවුරු කැමැති වූවත් නැතත් කලක් නොබැඳි රටක් ලෙස ලෝකයේ කාගේත් මිත්‍ර දේශයක් වූ ශ්‍රී ලංකාව ජාත්‍යන්තරයේ එක් කොටසකට සීමා කර තිබේ. වත්මන් ආණ්ඩුව යන්නේ කා සමඟද? එක් පසෙකින් වෙනිසුවේලාව නම් වූ ඛණිජ තෙල් ඇතුළු සියලු සම්පත්වලින් ආඪ්‍ය දකුණු ඇමෙරිකානු ජනරජය වැරදි සමාජවාදී පිළිවෙත්වලින් පරිහානිය කරා මෙහෙයවන හූගෝ චාවේස්ය. මෑතකදී එරට පෞද්ගලික බැංකු සියල්ල රජයට පවරාගත් ඔහු රටේ පෞද්ගලික අංශයට සහ විදේශ ආයෝජනවලට එරෙහිව යුද ප්‍රකාශ කර සෑහෙන කල්ය, තවත් පසෙකින් මිලිටරි ජුන්ටාවකින් රට පාලනය කරන භීක්ෂූන් වහන්සේලා ඇතුළු අහිංසකයින් දහස් ගණනින් මහ මග මරා දැමූ, විපක්ෂ නායිකා අවුන්ග් සාං සූකී නිවාස අඩස්සියේ තබා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය අහුරන මියැන්මාර ජනපති තාන් ෂ්වේය, අනෙක් අතින් ඉතා ප්‍රෞඪ ඉතිහාසයකට උරුමකම් කියන ඉරානය ආර්ථික අගාධය වෙත දක්කන, එරට ජනතාව අතරත් ජනප්‍රියත්වය හීන වෙමින් පවතින මහ්මූද් අහමඩිනජාඩ්ය. මේ ඇරෙන්නට අප සබඳකම් පවත්වනුයේ ලිබියාව, චීනය, ඉන්දියාව ආදී රටවල් සමඟය. සෙසු ලෝකයේ අප ස්වකැමැත්තෙන්ම කොන්වීමේ අවාසනාවන්ත ඉරණමට ආණ්ඩුව රට තල්ලු කර තිබේ. මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිතුමා සංවර්ධිත සහ ශීඝ්‍රයෙන් සංවර්ධනය වෙමින් පවතින ලෝකය අමතක කර තිබේ. ඔහු ලෝකයේ සාමාන්‍ය සම්මතයන්ට පහර ගසමින් ඉතා ආවේගශීලී පාලනයක් දියත් කරන අහමඩිනජාඩ්ලා, චාවේස්ලා, තාන් ෂ්වේලා එක්ක එක පෙලට සිටගනිමින් අප රටට නොබැඳි රටක් ලෙස හිටපු අගමැතිනි සිරිමාවෝ බණ්ඩාරනායක මැතිනිය ලබාදුන් කිතුගොස කෙලෙසා තිබේ. මේ හරහා ලෝකයේ සෙසු රටවල් අප රටට සහනාධාර දීම, උදව් උපකාර කිරීම අඩුකර තිබෙන වග අමුතුවෙන් කිව යුතු නොවේ. ස්වාධීන, ස්වෛරී රාජ්‍යයක් හැටියට අප කිසිඳු රටකට ගැති විය යුතු නැත. නමුත් සැබෑ රාජතාන්ත්‍රිකභාවය යනු මිතුරා මෙන්ම සතුරා සමඟත් ඇඟෑලුම්කම් පෑමය, ඒ හරහා තම රටට අවැසි දේ ලබා ගැනීමය. 1977-1994 එක්සත් ජාතික පක්ෂ රජය මීට කදිම උපහැරණයකි, ජේ.ආර්.ගේ සහ ප්‍රේමදාසගේ ආණ්ඩු ප්‍රබල ලෙස විවෘත වෙළෙඳපොල ආර්ථික ක්‍රමය පිළිගත් අතර ධනවාදී සංකල්ප වලට ප්‍රමුඛත්වයක් දෙන ලදි. නුමුත් ඇමෙරිකාවේ රේගන්, බ්‍රිතාන්‍යයේ තැචර්, ජර්මනියේ කෝල් සමඟ මිතුදම් පවත්වන අතරදීම යූඇන්පී ආණ්ඩුව කියුබාව, චීනය ආදී වාමාංශික සමාජවාදී, සිය ප්‍රතිපත්තිවලට මුළුමනින්ම වෙනස් ප්‍රතිපත්ති ඇති රටවල් සමඟද ගණුදෙනු කළෝය. ජේ.ආර්. රේගන් එක්ක මෙන්ම කියුබාවේ ෆිදෙල් කැස්ත්‍රෝ එක්කද ඉතා කුලුපග විය. 1980 හමු වූ විට, සමාජවාදයේ මහා විරුවකු වූ කැස්ත්‍රෝ ජේ.ආර්. දක්ෂ නායකයකු බවත් ඔහු හරි මග යන බවටත් චරිත සහතිකයක් දුනි, එය එසේ වත්දී මෙරට විශාලතම සංවර්ධන ව්‍යායාමය වූ කඩිනම් මහවැලි සංවර්ධන ව්‍යාපරයට බ්‍රිතාන්‍යය, ජර්මනිය, ස්වීඩනය, ජපානය ආදී ධනවාදී රටවල් ආධාර දුන්නේ ලෝක බැංකුව ආධාර ලබාදීම ප්‍රතික්ෂේප කර තිබියදීය. එකී යූඇන්පී ආණ්ඩුවේ ජේ.ආර්.ලා, ප්‍රේමදාසලා, දේවනායගම්ලා, ලලිත්ලා, ගාමිණීලා මෙන්ම හමීඩ්ලාගෙන්ද රාජතාන්ත්‍රිකභාවය ගැන උගන්නට බොහෝ දේ වත්මන් රජයට ඇත. එසේම පහුගිය පොදුජන එක්සත් පෙරමුණු ආණ්ඩුවේදී මෙම නොබැඳි පිළිවෙත අනුගමනය කරමින් පුංචි ලංකාව ලෝකයේ සෑම රටක් සමඟම මිතුදම් ගොඩනගා දියුණුව කරා ගෙන යෑමට හිටපු විදේශ ඇමැති ලක්ෂ්මන් කදිර්ගාමර් ගත් උත්සාහයද අමතක නොකළ යුතුය. එහෙත් අද එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධාන ආණ්ඩුව යන්නේ මොන පාරේද??

අහමඩිනජාඩ් සහ මහින්ද

අද සමස්ථ ලෝකයම විවෘත වෙළෙඳපොල ආර්ථිකය සමඟ අනුගතවී සිටින මේ මොහොතේ අපේ රාජ්‍ය නායකයා ඇඟෑලුම්කම් පාන්නේ ඊට අනුගත නොවී කොකා පෙන්වමින් යකා නටන පාර්ශව එක්කය. මීට දශක දෙකකට පමණ පෙර කොමියුනිස්ට්වාදයෙන් මිදුනු නැගෙනහිර යුරෝපය සහ පැරණි සෝවියට් සමූහාණ්ඩුවේ රටවල් ලෝකය හා ගණුදෙනු කරමින් විවෘත වෙළෙඳපල ආර්ථිකයකින් අද්විතීය වේගයකින් සංවර්ධනය වෙද්දී, අසල්වැසි ඉන්දියාව විශාල ප්‍රගමනයක් අත්පත් කරගනිද්දී අප එම මතවාදයට විරුද්ධ රටවල් හා පෙළගැසෙමු, ඒ හරහා කුපිත වී ඇති රටවල් රටට ආධාර දීමට පසුබට වී තිබේ. මේ තිත්ත ඇත්තයි. මේ කියන දේශප්‍රේමී ආණ්ඩුවෙන් අවසාන වශයෙන් වී ඇත්තේ අප සංවර්ධිත සහ සංවර්ධනය වෙමින් පවතින ලෝකය හමුවේ කොන් වීමය. කවුරුන් කෙසේ කීවත් මෙරට පෞද්ගලික ආයෝජකයින්ට සුදුසු වාතාවරණයක් නැත, බදු ඉතා අධිකය, විදෙස් ආයෝජකයෝ මෙරට ආයෝජනයට පසුබට වෙති. මේ සියල්ලටම ඉහත කී කාරණාව සෘජුව බලපායි. අපිට සහනාධාර එපා… යමෙක්ට කිව හැක, ඒක වැරදිය, ලංකාව මෙතෙක් කල් නිදහසින් පසු කිසිම විටෙක රජයක් ලෙස ආදායම් උපයා නැත, ආදායම් වියදම් පියවා ඇත්තේ එක් වර්ෂයකදී පමණි. ඉතින් ආදායමට වඩා වියදම වැඩි වන විට වියදම් පියවන්නට ණයගන්නට හෝ ආධාර පැතීමට නිරායාසයෙන්ම සිදුවේ.

ඉතින් ලෝකයාම පිළිගත් විවෘත ආර්ථිකයට පයින් ගසන, ලෝක සාමයට තර්ජනයක් කරන නායකයින් සමඟ පෙළට හිටගෙන අනෙක් ලෝක නායකයින්ට මඩ ගැසීම හරහා ලෝක මට්ටමින් අප රට කොන් කිරීමට මේ රජය සමත්කම් දක්වා තිබේ. ඒ හරහා රටේ ජනතාව වක්‍රාකාරයෙන් අපහසුතාවයට පත්කර තිබේ. අනෙක් අතට ලෝකයේ ඇතැමුන් අප රටට එල්ල කරන්නා වූ චෝදනාවලට සාර්ථකව පිළිතුරු දීමට අපොහොසත්වීම හරහා රටේ කීර්තිනාමය කෙලෙසීමේ පාපකර්මයට හවුල් වී තිබේ. එසේ කරමින් රටේ සංවර්ධනය අහුරා, ජනතාව ලෝකයාගෙන් ඈත් කර ජනතාවට අහිතකර සමාජවාදී පාලිත ආර්ථිකයක් සහිත පාලනයක් ගොඩ නැගීමට වෙර දැරීම අහමඩිනජාඩ්, චාවේස්, තාන් ෂ්වේ වැන්නන්ගේ විජාතික බලවේග සහ ජාත්‍යන්තර කුමන්ත්‍රණ වලට හසුවීමකි. එහෙනම් දැන් සෑබෑ විජාතික රූකඩ කවුද යන ප්‍රශ්නයට ඔබට පිළිතුරක් ලැබෙනු ඇත.

– හෙට්ටිගේ ඇන්. පෙරේරා, 2009 උඳුවප් –

H Niles Perera©, December 2009

මහා උඳුවප් දන්සැල….

Click here to get Sinhala Unicode

ගාලු මුවදොර සිට ගාලු පාර ඔස්සේ මීටර කිහිපයක් ගාල්ල දෙසට ගිය කළ පාරේ වම්පස හමුවන්නේ සුවිසාල නිවසකි. දැඩි ලෙස ආරක්ෂාව සපයා ඇති මේ නිවස්නය “අරලියගහ මන්දිරය” නමින් ශ්‍රී ලාංකේය ඔබ අප කවුරුත් හඳුනයි. අතීතයේ පටන් අරලියගහ මැදුර අපේ රට අග්‍රාමාත්‍යවරුන්ට සෙවන සැපයීය. නමුත් පසුගිය සමය පුරා එය භාවිතයට ගැනුනේ රටේ ජනාධිපතිවරයා විසිනි. චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක කුමාරතුංග මැතිණිය තම ජනාධිපතිධුරකාලයේ නිල නිවස්නය ලෙස වැඩිමනත් භාවිතා කළේ මෙම මැදුරයි. අද මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිතුමාත් සිය නිල නිවස්නය ලෙස යොදා ගනුයේ මෙම අරලියගහ මන්දිරයමය. ඔබ අප කාටත් පෙනී යන ආකාරයට අරලියගහ මන්දිරය නිල නිවාසයකට එහා ගිය එකක් බවට පත්ව තිබේ. එය එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානයේත්, ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේත් දේශපාලන ගමන්මග තීරණය කෙරෙන්නා වූ තීන්දු තීරණ, සාකච්ඡා, රැස්වීම් පවත්වනු ලබන කේන්ද්‍රස්ථානයක් බවට පත්වී ඇත්තේ නිරායාසයෙනි.

සලාක ක්‍රමය යටතේ පහුගිය වකවානුව පුරා පැවැති පළාත් සභා මැතිවරණ සියල්ලේදීම අරලියගහ මන්දිරය ඇතුළු ජනාධිපතිමන්දිර දැඩි ලෙස ඡන්ද කටයුතු උදෙසා යොදා ගැනුණු බව දන්නෝ දනිති. විශේෂයෙන්ම පසුගිය පෙබරිවාරියෙදී පැවැති පළාත් සභා ඡන්දයේදී මහනුවර ජනාධිපතිමැදුර අයුතු ලෙස යොදවා ගත්තා යැයි කීවේ මෑතකදී රාජපක්ෂලා සුරකින්නට පොරොන්දු දුන් එස්.බී.මය.

ජනාධිපතිවරණය ජනවාරී 26දා ප්‍රකාශයට පත්වීමත් සමඟ අරලියගහ මැදුර බෙහෙවින් කාර්යයබහුල වී ඇත. එකවර 3000කට එක් රැස්විය හැකි සුවිශාල ශාලාව තුල දිනපතා දිවා රාත්‍රී බෝජන සංග්‍රහ පවත්වනු ලබයි. එහිදී විවිධ ශිල්ප ක්ෂේත්‍ර නියෝජනය කරන පුද්ගලයින් අරලියගහ මන්දිරයට කැඳවා ඔවුන්ට ඉමිහිරි ආහාර වේලක් ලබා දී සිය දේශපාලනික තෙල බෙදනු ලබන අතර එවැනි සාද බොහොමයකදී වයින් සහ බියර් සංග්‍රහ කෙරෙන වග ප්‍රසිද්ධ රහසකි. මතට තිත ගැන පම්පෝරි ගසන ජනාධිපතිතුමාගේත්, ආණ්ඩුවේත්, හෙළ උරුමයේත් මත්පැන් සම්බන්ධ සැබෑ යථාර්ථය මෙයයි. මත්පැන් ව්‍යාපාරයේ සෘජු කොටස්කරුවන් ලෙස ආණ්ඩුවේ ලොකුලොක්කන් රැසක් සිටින බව ආණ්ඩුවේම ඇතැම්හූ කියන අතර ඇමැතිවරු රැසක් තමන් මධුවිත තොල ගාන බව ප්‍රසිද්ධියේ පිළිගනී, එහෙව් උදවිය මතට තිත ගැන උජාරුවට කතා කරමින් මත්පැන් පානයට උඩගෙඩි දී කරන්නේ මිනිසුන් රැවටීමකි, ඒක හරියට ලෝකෙට පරකාසේ, ගෙදරට මරගාතේ වැන්න. මෙසේ ජනාධිපතිවරණයකට දින ගණනක් තියා පැවැත්වෙන සාදවල යටි අරමුණ තේරුම් ගැනීමට අප රොකට් විද්‍යාඥයන් විය යුතු නැත. මෙහිදී ආහාර සපයනුයේ අරලියගහ මැදුරේ මුළුතැන්ගෙයින්ද එසේත් නැතහොත් පිටතින්ද යන්නට වඩා වැදගත් වන ප්‍රශ්නය වනුයේ ඊට මුදල් ප්‍රතිපාදන ලැබෙනුයේ කොහින්ද යන්නයි. කෙසේ වෙතත් මෙහිදී එක් සාදයකට පැමිණෙන පුද්ගලයකු වෙනුවෙන් රුපියල් 1000ක් වියපැහැදම් කරතැයි සාධාරණ ලෙස උපකල්පනය කළහොත් එක් සාදයකට පමණක් රුපියල් මිලියන 3ක් පමණ වියදම් වේ. මේවා මහජන මුදල්ද නැද්ද යන්න කීමට තරම් අපට ප්‍රමාණවත් දත්ත ලැබී නොමැත. එහෙත් බොහෝ පාර්ශව ප්‍රකාශ කරනුයේ මේ මහජන මුදල් මිස අන් කවරක්වත් නොවන බවයි. මොහොතකට අප මේ මහජන් මුදල් නොවන බව අනුමාන කළහොත් රටේ පොදු දේපලක් වන අරලියගහමැදුර තම පෞද්ගලික දේශපාලන කටයුතු සඳහා යොදා ගැනීම කෙතරම් දුරට සාධාරණද යන ප්‍රශනය පැන නගී. තවද එවැනි සාද 10ක් නොපවත්වා ඒ මගින් ඉතිරි කෙරෙන කෝටි 3ක පමණ මුදල රටේ දිළිඳු ජනතාවගේ සුබසාධනයට යෙදවිය හැක. පසුගියදා පැවැති රූපවාහිණී සංවාදයකදී ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ හිටපු අගවිනිසුරු සරත් නන්ද සිල්වා මහතා ප්‍රකාශ කර සිටියේ නීතියට පරිදි මෙය අල්ලස් දීමක් බවයි. එහෙත් ව්‍යවස්ථානුකූලව ජනාධිපතිතුමාට ඇති මුක්තිය නිසා ඒ ගැන නීතිමිය පියවර ගැනීමට හැකියාවක් නොපවතී.

මෙවන් තත්වයක් හමුවේ මහින්දට දවසකට රුපියල් ලක්ෂ 191ක් වියදම් වනවා යැයි චෝදනා එල්ල වීම විමතියට කරුණක් නොවේ. මේ අසාධාරණය වළක්වන බවක් පසුගියදා මැතිවරණ කොමසාරිස්තුමා ප්‍රකාශ කළද අදටත් ගජරාමෙට අර්ලියගහ මන්දිරයේ භෝජන සංග්‍රහ පැවැත්වෙන බව ඇසිදිසි මාධ්‍ය ඔස්සේ අපට අසන්නට දකින්නට ලැබේ. මීට විරුද්ධව පියවර ගැනීම දයානන්ද දිශානායක මැතිතුමාගේ වගකීමකි, යුතුකමකි. මේ නාස්තියට විරුද්ධවීම මහජන අපගේද යුතුකමකි, වගකීමකි. එය එසේ නොවන්නේ නම් දුරුතු මස 26 අලුයම තෙක්ම අරලියගහ මැදුරේ නිමක් නැතිව ප්‍රියසම්භාෂණ පවත්වා ජනතාවට මහ ඉහළින් සංග්‍රහ කර ඡන්දය යැදීම ගලේ කෙටුවාක් මෙන් ස්ථීරය.

මෙසේ ඡන්ද සමය උදාවත්ම රටේ දේපලක් වූ අරලියගහ මන්දිරයේ සාද පැවැත්වීමෙන් ගම්‍ය වන්නේ දේශප්‍රේමයද, ඡන්දප්‍රේමයද යන්න ඔබම සිතන්න.

– හෙට්ටිගේ ඇන්. පෙරේරා, 2009 උඳුවප් –

H Niles Perera©, December 2009

මතට තිතද…?? තිතට මතද…??

ජාතික හෙළ උරුමය යනු වත්මන වනවිට එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානයේ පාර්ශවකරුවෙකි. මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිතුමාට දැඩි ලෙස ආදරය කරන හෙළ උරුමයේ අපේ හාමුදුරුවරු සහ උපාසක මහත්වරු කරන කියන දෑ හරි අපූරුය.

පසුගියදා මාධ්‍ය සාකච්ඡාවකදී පුරාවිද්‍යා චක්‍රවර්තී, පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී අතිපූජ්‍ය එල්ලාවල මේධානන්ද ස්ථවීරයන් වහන්සේ මතට තිත ගැන අදහස් දැක්වීය. එහිදී මත්පැන් පානය දැඩ ලෙස පිළිකෙව් කරමින් සරත් ෆොන්සේකා ජෙනරාල්තුමා බේබදු රටක් බිහි කරන්නට යන බවට බිල්ලෙක් මවා පෑ සේක. ජනාධිපතිතුමා අරලියගහ මන්දිරයේ පවත්වන සාද වලදී “අමුත්තන්ට (ඡන්දදායකයන්ට)” මහජන මුදලින් බියර්, වයින් ආදී මත්පැන් වලින් සංග්‍රහ කිරීම උන්වහන්සේ සාධාරණීකරණය කිරීමට ගත් අසාර්ථක උත්සහයයි මේ.

මේකද මේ හෙළ උරුමයේ ස්වාමීන් වහන්සේලා කතා කරන “මතට තිත”. එහෙනම් සන්ධාන මන්ත්‍රීවරු මත්පැනින් ඡන්ද කිරීම, මුදල් ඉපැයීම උන්වහන්සේලා අනුමත කරන සේයාවකි. “අනේ සාදු” කියනවා හැර මහජනතාව වෙන කුමක් කියන්නද?? සමහරුන් “හෙළ උරුමය-අපේ කරුමය” කියන්නේ මේ නිසා යැයි දැන් පැහැදිලිය. හෙළ උරුමයේ අතේ ඇඟිලි ගාණට සිටින ස්වාමීන්වහන්සේලාට සහ උපාසක ඇත්තන්ට වෙනත් දරුණු චෝදනාද කලක පටන් එල්ලවෙමින් පවතී. ඒවායේ සත්‍ය අසත්‍යතාව නුදුරේදීම හෙළි වනු ඇතැයි අප ඉතසිතින් පතමු.

වියට්නාමයෙන් ආර්ථික පාඩමක්…

Click here to get Sinhala Unicode

ඔබ වියට්නාමය ගැන අසා ඇතුවාට සැක නැත. අග්නිදිග ආසියාවේ වේගයෙන්ම සංවර්ධනය වන ආර්ථිකයකට උරුමකම් කියන වියට්නාමය ලෝ පුරා ප්‍රචලිතව ඇත්තේ 1960-70 දශකවල එරට පැවැති බිහිසුණු යුද්ධය නිසාය. අද බෙහෙවින්ම සාමකාමී රටක් බවට පත්වෙමින් පවතින වියට්නාමයේ ආර්ථිකය ගැන අපි පොඩ්ඩක් හැරී බලමු.

හෝ චී මින්

වියට්නාම ආර්ථිකය විමසා බැලීමට පෙර අප එරට පැවැති ගැටළු සහ පරිසරය ගැන මුලින් හැඳිනගැනීම යෝග්‍යයැයි සිතමි. 1941 වන විට ප්‍රංශ  සහ ජපන් පාලනය යටතේ පැවැති වියට්නාමය ලෝක යුද්ධයත් සමඟ ජපන් පාලනයට නතු වෙමින් තිබුණි මේ අතරතුර හෝ චී මින් (Ho Chi Minh) නම් වූ පුද්ගලයාගේ නායකත්වය යටතේ වියට් මින් නම් වූ කොමියුනිස්ට්වාදී සටන්කාමී සංවිධානයක් බිහිවිය. 1945 ජපානයේ බිඳ වැටීමත් සමඟ වියට්නාම ජනගහනයෙන් 10%කට මරු කැඳවූ යුද්ධයට තාවකාලික තිතක් තබමින් වියට් මින් සටන්කාමීන් හැනෝයි අගනුවර අත්පත්කරගෙන නිදහස ප්‍රකාශ කරන ලදි. මේ ගැන නොපැහැදුණු ප්‍රංශය අතිරේක භට පිරිස් වියට්නාමයට එව්වේ වියට් මින්  (Viet Minh) සටන්කාමීන් මර්දනය කිරීමටය. 1954 වනවිට රටේ උතුරු අර්ධය හෝ චී මින් මහතාගේ අන්සක යටතේත් දකුණු අර්ධය ප්‍රංශය සහ ප්‍රංශයට හිතවත් වියට්නාම හිටපු අධිරාජ්‍යයා වූ බාඕ ඩායි ඇතුළු වියට්නාම වැසියන් යටතේත් පැවැතිණි. එම වසරේ පැවැති ජිනීවා සම්මේලනය අනුව සටන් අත් හැරීමට දෙපාර්ශවය එකඟ විය. 1955 දකුණු වියට්නාමයේ පැවැති දූෂිත ජනමතවිචාරණයෙන් එරට ජනරජයක් බවට එරටේ නායකයා ලෙස බාඕ ඩායි වෙනුවට අගමැති නෝ ඩින් ජියෙම් (Ngo Dinh Diem) එරට ජනාධිපතිවරයා බවට පත්කරමිනි. 1954දී ජිනීවා නුවරදී කතිකා කරගෙන තිබුණේ 1956 ජුලි මසදී උතුරු සහ දකුණු යන වියට්නාමයන් දෙක එක්සත් කරනු වස් මැතිවරණයක් පැවැත්විය යුතු බවයි. එය එසේ වුවත් අග්‍රාමාත්‍ය නෝ ඩින් ජියෙම් මහතා යටතේ දකුණු වියට්නාමය මැතිවරණය වර්ජනය කළේ තම රට එම එකඟතාවයේ පාර්ශවකරුවන් නොවන බව පවසමිනි. එවක ඇමෙරිකානු ජනාධිපතිධුරය හෙබවූ ලෝක යුද්ධයේ මිත්‍ර පාක්ෂික හමුදා හිටලර්ට එරෙහිව ජයටැඹ කරා මෙහෙයවූ ජෙනරාල් ඩ්වයිට්  ඩී. අයිසන්හවර් මහතාගේ අදහස වූයේ එවර මැතිවරණයක් පැවැතුණි නම් 80%කට ආසන්න ප්‍රතිශතයක් හෝ චී මින් ප්‍රමුඛ කොමියුනිස්ට්වාදීන්ට හිමි වන බවයි. පවුල්වාදය කරපින්නාගත් නායකයකු වූ ජියෙම් දකුණු වියට්නාමයේ සිය බලය ශක්තිමත් කරනු වස් විපක්ෂ බලවේග අඩපණ කළේය. ඒකාධිපති පාලකයකු වූ ජියෙම් රට පුරා මැර බලය සහ භීතිය වැපිරවීය. රටේ අනාගතය උරගා බැලෙන ජනමතවිචාරණයකදී රටේ ඡන්දයෙන් 98.2%ක් ඔහුට හිමි වීමත් එරට අගනුවර වූ සයිගොන් නගරයේ ලියාපදිංචි ඡන්ද සංඛ්‍යාව අභිබැවූ ඡන්ද ප්‍රමාණයක් ජියෙම්ට පක්ෂපාතව ප්‍රකාශ වී තිබුණි, එය ලියාපදිංචි ඡන්දයට සාපේක්ෂව 133%කි. දකුණු වියට්නාම ජනාධිපතිවරයා ලෙස එම ජනමතවිචාරණයේ “ජනමතයෙන්” තේරී පත් වූ ජියෙම් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ගැන ආඩපාලි කියවූ, කොමියුනිස්ට්වාදයට විරුද්ධ වූ, බෞද්ධයින්ට හිංසා පීඩා කළ, ධනවත් කතෝලිකයකු වීම එරට බහුතර දුප්පත් බෞද්ධ ජනතාවගේ කණස්සල්ලට හේතු විය.

නෝ ඩින් ජියෙම්

සාමකාමීව තම දේශප්‍රේමී, කොමියුනිස්ට් ව්‍යාපාරය මෙහෙයවන ලෙස උතුරු වියට්නාම නායක හෝ චී මින් දකුණු වියට්නාම් වැසියන්ට උපදෙස් දී තුබුණු නමුත් රාජ්‍ය ත්‍රස්තවාදය හමුවේ කොමියුනිස්ටවාදී වියට් මින් ක්‍රියාකාරීන් මෙන්ම ඇතැම් සාමාන්‍ය ජනතාවද අවි ආයුධ අතට ගත්හ. එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස දකුණු වියට්නාමය පුරා භීතිය වැපිරෙමින් තිබිණි, රාජ්‍ය නිලධාරීන් තැන තැන ඝාතනය කෙරුණි. මින් බොහෝමයක් අහිංසක රාජ්‍ය සේවකයන් විය. මෙම ත්‍රස්ත කණ්ඩායම්වල අභිප්‍රාය වූයේ ග්‍රාමීය ප්‍රදේශවල ජියෙම් පාලනය මුළුමනින්ම අඩපණ කර අපේ රටේ එල්ටීටීඊය කළාක් මෙන් භූමිය සහ එහි පාලනය අත්පත් කරගැනීමයි. 1959දී මෙම දකුණු වියට්නාම කොමියුනිස්ට කැරළිකරුවන්ට සහය දීමට උතුරු වියට්නාම රජය තීන්දුවක් ගනු ලැබීය. එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස අවි ආයුධ මෙන්ම සොල්දාදුවන්ද සුප්‍රකට හෝ චී මින් සැපයුම් මාර්ගය (Ho Chi Ming Trail) ඔස්සේ දකුණු වියට්නාමයට එවින. 1960 වන විට කොමියුනිස්ට්වාදී ගරිල්ලා කණ්ඩායම් “ජාතික විමුක්ති පෙරමුණ” නමින් සිය බල පරාක්‍රමය දකුණු වියට්නාමය පුරා විහිදුවීය. නමුත් බොහෝ දෙනා ඔවුන්ව හැඳිනගත්තේ වියට්කොං (Vietcong) ගරිල්ලන් යන කෙටි නාමයෙනි. දකුණු වියට්නාමයේම විශාල මහජන සහයක් ඇතිව වියට්කොං ගරිල්ලන් දකුණු වියට්නාම රජයට පහර පිට පහර දියත් කළහ. මේ අතර කොමියුනිස්ට්වාදය ලොව පුරා වැපිරවීමට තැත් කළ සෝවියට් රුසියාවත්, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සහ ලිබරල්වාදය පදනම් කරගත් ඇමෙරිකාවත් අතර වූ සීත යුද්ධයේ ප්‍රධාන සටන් පෙරමුණක් බවට වියට්නාමය ශීඝ්‍රයෙන් පත්වෙමින් තිබුණි. මෙහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස අභිනව ඇමෙරිකානු ජනපති ජෝන් එෆ්. කෙනඩි සහ උප-ජනපති ලින්ඩන් බී. ජොන්සන් දකුණු වියට්නාමයට සහය පළ කළහ. උප-ජනපති ජොන්සන් දකුණු වියට්නාම අගනුවර වූ සයිගොන් නගරයට ගොස් ජියෙම් රජයට සහය පළ කළේ එරට හමුදා ශක්තිමත් කිරීමට ඇමෙරිකානු සහය පොරොන්දු වෙමිනි. කොතෙකුත් යුද ආධාර, උපකරණ, අවි ආයුධ ලැබුණද දකුණු වියට්නාම හමුදාව බෙහෙවින් දූෂිත, නිසි නායකත්වයක් නොමැති දුර්වල හමුදාවක් විය. අවි ආයුධ ටික තිබුණි පලියට, දේශපාලන නායකත්වය තුබූ පලියට යුද්ධයක් සාර්ථකව මෙහෙයවිය නොහැකි බවට එය කදිම සාධකයකි. මේ අතර 1963 වෙසඟ සැමරීම සඳහා සැරසුණු බෞද්ධයන්ට අතිඋත්තම බෞද්ධ ධජය භාවිතා කිරීම ජියෙම් පාලනය විසින් තහනම් කෙරිණ, ඊට විරෝධය පෑ අහිංසක බොදුණුවන් නවයක් මහමග සාහසික ලෙස ජියෙම් රජයේ අනින් ඝාතනය කිරීමත්, එහි අග්‍රඵලයක් ලෙස ජියෙම්ගේ සොහොයුරකු මෙන්ම කතෝලික අගරදගුරුතුමකි වූ නෝ ඩින් න්‍යූගේ අනින් දකුණු වියට්නාමය පුරා පන්සල් රැසක් විනාශ කිරීමත් කරණ කොටගෙන බහුතර බෞද්ධ ජනතාව ජියෙම් පාලනය කෙරේ මහත් සේ කිපුණි. ජියෙම්ගේ ප්‍රධාන ජනාධිපති උපදේශකයා වූ න්‍යූ දකුණු වියට්නාමයේ රාජ්‍ය දේපල කොල්ලකමින්, රටවැසියන් බිය වද්දමින් රට අගාධයට ගෙන යෑමට ජියෙම්ට ප්‍රධාන සහයක් දුනි. දකුණු වියට්නාම ඒකාධිපති වියරුව කෙරේ නොපැහැදුනු ඇමෙරිකාවේ ආශිර්වාදය යටතේ දකුණු වියට්නාම හමුදා එරට පාලන බලය ඇල්ලූ අතර තවත් පියවරක් තබමින්  වියට්නාම හමුදාවෝ නෝ ඩිං ජියෙම් සහ නෝ ඩිං න්‍යූ ඝාතනය කරන ලදි. ඉනික්බිති පත්වූ හමුදා පාලනය බෙහෙවින් අස්ථාවර වූයේ එහි නායකයන්ගේ තුබූ දුර්වලකම් නිසාය. මේ අතර ජනාධිපති කෙනඩි දකුණු වියට්නාම සාමාන්‍ය ජනතාව දිනාගෙන වියට්කොං ගරිල්ලන් පැරදවීමට උත්සුක වෙද්දී ඇමෙරිකා හමුදා ප්‍රධානීන් වියට්නාමයේ සහ අසල්වැසි ලාඕසයේ ගැමියන් පුහුණුකර හමුදා සේනාංක ඇති කළේ 1964 එළැඹෙන්නට පෙර දකුණු වියට්නාම යුද්ධය ජය ගැනීමටය. මේ අතර 1964දී කෙනඩිගේ ඇවෑමෙන් ඇමෙරිකානු ජනපති පදවියට පත් ජනපති ජොන්සන් වියට්නාමයේ ඇමෙරිකානු හමුදා මෙහෙයුම්වලට අනුමැතිය ලබාදුනි. 1959දී ගරිල්ලන් 5000කින් ඇරඹි වියට්කොංවරු 1964 වන විට 100,000 දක්වා වැඩි වර්ධනය වී තුබූ අතර දකුණු වියට්නාම හමුදාව 850,000 දක්වා වර්ධනය වී තිබුණි. මේ අතර ඇමෙරිකාව උතුරු වියට්නාමයට ගුවන් ප්‍රහාර එල්ල කිරීම ආරම්භ කළේ වියට්කොං හමුදාවන්ට ලැබෙන උතුරු වියට්නාම සහය වළකාලීමටත්, දකුණු වියට්නාම චිත්ත ධෛර්යය ඉහළ නැංවීමටත්ය. එහෙත් එම උත්සාහය උතුරු වියට්නාමයට කොපමණ හානියක් වුවත් මල් ඵල නොදැරුවේ සිය අඛණ්ඩ සහය වියට්කොංවරුන්ට ලබා දීම නිසාවෙනි. මේ අතරතුර දකුණු වියට්නාම හමුදාවල නොහැකියාව හමුවේ ඇමෙරිකානු භටපිරිස් භූමි සටන්ද ආරම්භ කළ අතර ඊට ඕස්ට්‍රේලියාව, නවසීලන්තය, පිලිපීනය, දකුණු කොරියාව සහ තායිලන්තය යන රටවල්ද සහය පළ කරන ලදි. කෙසේ වෙතත් 1967දී ගුවින් වැන් තියූ මහතා දකුණු වියට්නාම ජනපතිධුරයට ජනතා ඡන්දයෙන් පත්වීමත් සමඟ එරට හමුදාවෝ යළිත් සංග්‍රාමිකව ශක්තිමත් වීමට පටන්ගත්හ. කෙසේ වෙතත් 1968 ජනවාරියේදී වියට්කොං ගරිල්ලන් විසින් දකුණු වියට්නාමය පුරා දියත් කෙරුණු ටෙට් නම් වූ විශ්මයජනක ප්‍රහාරයත් සමඟ දෙපාර්ශවයම පසුබෑමකට ලක්විය. එම ප්‍රහාරය මගින් ඇමෙරිකානු ජනතාව තම හමුදාව සහ රජය ගැන අප්‍රසාද වෙද්දී වියට්කොං භටයින් රැසක් ජීවිතයෙන් වන්දි ගෙවීය. පැරණි වියට්නාම අගනුවර වූ ඓතිහාසික හියු නගරයේ නටබුන් වලින් 80%ක් පමණ මෙම ටෙට් මෙහෙයුම නිසා විනාශ වූ බව තතු දත්තෝ පවසති. මේ අනුව 1968 මැයි මසදී ඇමෙරිකා එක්සත් ජනපදය සහ උතුරු වියට්නාමය අතර සාම සාකච්ඡා දියත් කෙරිණි.

1969දී ඇමෙරිකානු නව ජනපති රිචඩ් නික්සන් මහතා දකුණු වියට්නාම හමුදා ශක්තිමත් කරමින් ඇමෙරිකානු භටයින් වියට්නාමයෙන් ඉවත් කරගැනීමට පිඹුරුපත් සැකැසූ අතර ඊට වියට්නාමීකරණය (Vietnamization) නමින් නමක්ද ලබා දෙන ලදි. උතුරු වියට්නාමයේ ප්‍රධානතම ජාත්‍යන්තර ආධාරකරුවකු වූ චීනය සමඟද මිත්‍ර පිළිවෙතක් අනුගමනය කිරීමට නික්සන් උත්සුක විය. කෙසේමුත් 1969 සැප්තැම්බරයේ හැත්තෑනව වියැති හෝ චී මින් අභාවප්‍රප්ත විය. මේ අතරතුර කලක පටන් මේ සංග්‍රාමයේ කිසිඳු පක්ෂයක් නොගත්තත් සැලකිය යුතු වැදගත්කමක් ඉසිලූ කාම්බූජියාව සහ ලාඕසයද මෙම යුද්ධයේ සෘජු බලපෑමට 70 දශකයේ මුල භාගයේදී මුහුණ පෑ අතර එය එම රටවල් දෙකටම ඓතිහාසික ලෙස තම දෛවය සම්බන්ධිත තීරණාත්මක අවස්ථා වේ. මේ අතරවාරයේ ඕස්ට්‍රේලියාව සහ නවසීලන්තය දකුණු වියට්නාමයෙන් සිය භට ඛණ්ඩ මුළුමනින්ම ඉවත් කරගන්නා ලද අතර ඇමෙරිකාවද ක්‍රමිකව සිය භට පිරිස් සියරටට කැඳවූහ. 1972දී ඇමෙරිකානු ජනාධිපති නික්සන්ගේ ජාතික ආරක්ෂක උප්දේශක හෙන්රි කිසින්ජර් හා උතුරු වියට්නාම විදේශ ඇමැති වූ ලේ ඩක් තෝ දෙපාර්ශව අතර සම්මුතියක් උදෙසා අඩිතාලම දැමීය. නික්සන් ජනපතිගේ පෙරැත්ත මත දකුණු වියට්නාමය 1973දී උතුරු වියට්නාමය සමඟ පැරීසියේදී සාම ගිවිසුමකට අත්සන් තැබුවේ දෙරට එක්සේසත් කර ජාතික මැතිවරණයක් පවත්වන පොරොන්දුව මතය. එම ගිවිසුමේ පුරෝගාමීන් වූ කිසින්ජර් හා තෝ 1973 නොබෙල් සාම ත්‍යාගයෙන් පිදුම් ලැබීය. කෙසේ වෙතත් නිහතමානි පුද්ගලයකු වූ ලේ ඩක් තෝ තමාට ලැබුණු ත්‍යාගය පිළිකෙව් කළේ සාමය තව උදාවී නැතැයි පවසමිනි. කාලයාගේ ඇවෑමෙන් ලේ ඩක් තෝගේ ප්‍රකාශය සත්‍යය බව පසක් විය. වියට්කොංවරු තම ක්‍රියාන්විත අත් නොහළ අතර 1975-76 වියළි සමයේදී සයිගොන් නුවර වටලා දකුණු වියට්නාමය ඇල්ලීම ඔවුන්ගේ අපේක්ෂාව විය. මේ අතර දකුණු වියට්නාමයද රහසිගතව සිය හමුදා ශක්තිමත් කරන ලදි. නික්සන් ජනාධිපතිවරයාගේ ඉල්ලා අස්වීමත් සමඟ එම ධුරයේ වැඩ භාරගත් ජෙරල්ඩ් ආර්. ෆෝඩ් මහතාට වියට්නාම මෙහෙයුම් සඳහා කිසිඳු සහයක් ඇමෙරිකානු මන්ත්‍රී මණ්ඩලයෙන් නොලැබිණි.  සෙබලුන් අතින්, අවි ආයුධ අතින්, තමන්ට වඩා ඉදිරියෙන් සිටි දකුණු වියට්නාමයට එරෙහිව ඇමෙරිකානු බෝම්බවලින් බැට කෑ උතුරු වියට්නාමය සිය අවසාන ප්‍රහාරය දියත් කළ අතර එහිදී සිදු කළ උපක්‍රමික පසුබැසීම්වලදී දකුණු වියට්නාම හමුදාව අන්ත පරාජයක් ලැබීය. ජෙනරාල් වැන් ටියෙන් ඩංගේ මෙහෙයවීම යටතේ හියු නගරය අත්පත් කරගත් උතුරු වියට්නාම හමුදාව සිය විජයග්‍රාහී හෝ චී මින් මෙහෙයුම දියත් කළේ සයිගොන් නගරය අත්පත් කර ගැනීමටය. සුවාන් ලොක් නගරය උතුරු වියට්නාම හමුදා අත්පත් කරගැනීමත් සමඟ දකුණු වියට්නාම ජනපති තියූ තම ධුරයෙන් ඉල්ලා අස්ව තායිවානයට පලා ගියේ රාජ්‍ය බලය හමුදාපති ජෙනරාල් ඩුවොං වැන් මින් යටතට පත් කරමිනි. අවසන උතුරු වියට්නාම භටයින් ලක්ෂයක් සයිගොන් නුවර වැටලූ අතර එවිට නගරය ආරක්ෂා කිරීමට ඉතිරිව උන්නේ දකුණු වියට්නාම භටයින් 30,000ක් පමණි. 1975 අප්‍රේල් 30දා සමස්ථ දකුණු වියට්නාමය යටත් කරගැනීමට උතුරු වියට්නාමය සමත්විය.

තමන්ට වඩා ප්‍රබල අවි ආයුධ තිබුණු, සෙබලුන් රැසක් සිටි දකුණු කොරියාව මෙන්ම ලෝක බලවතා වූ ඇමෙරිකාවද දණ ගැස්සවීමට උතුරු වියට්නාම ජනතාව හා කොමියුනිස්ට රජය සමත්විය. ලෝක යුද්ධ දෙකකදී සතුරන් සුණුවිසුණු කළ ඇමෙරිකාවේ සෙබළුන් 50,000 මරු තුරුලට යවමින් තම ජයග්‍රහණය අත්පත් කරගැනීමට ඇමෙරිකානු ගුවන් ප්‍රහාර වලින් නන්නත්තාර වී සිටි උතුරු වියට්නාමය සමත්විය. ජීවිත මිලියන 1.5කට ආසන්න ප්‍රමාණයක් බිලිගත්, මිලියන 3ක් අබ්බගාත තත්ත්වයට පත් කළ වියට්නාම සංග්‍රාමය දිනුවේ හැම අතින්ම අවාසි සහගත තැනෙක හුන් කොමියුනිස්ට් උතුරු වියට්නාමයයි.

මේ ලියමනේ මාතෘකාව “වියට්නාමයෙන් ආර්ථික පාඩමක්..” යන්නයි. එහෙනම් මොන එකකටද මෙච්චර වෙලා වියට්නාම යුද්ධෙ ගැන කතා කළේ යැයි ඔබ කල්පනා කරනවා වන්නට පිළිවන. ඉහත මා විදහා දැක්වීමට උත්සුක වූයේ හිට්ලර්ගේ නට්සි හමුදාවටවත් දණ ගැස්සවීමට නොහැකිවූ ඇමෙරිකාව නම් සුපිරි බලවතා දණ ගැස්සූ, දිනන්නට නොහැකියයි කියූ යුද්ධය ජයගනිමින් උතුරු වියට්නාමය පෑ අද්විතීය පෙළහරයි. එහෙව් හපන්කමක් පෑ වියට්නාමයට එම සුවිශාල විජයග්‍රහණයෙන් පසුව සිදු වූයේ කුමක්දැයි අපි දැන් සොයා බලමු.

එක්සේසත් වියට්නාමය 1975 සිට 1986 දක්වා දරදඬු කොමියුනිස්ට් පාලනතන්ත්‍රයක් යටතේ පාලිත සංවෘත ආර්ථිකයක් යටතේ ක්‍රියාත්මක විය. පාක්ෂිකයන්ට සලාක ක්‍රමයට රජයේ රැකියා ලබා දුන් අතර ඔවුනට පඩි භාණ්ඩාගාරය දැරිය යුතු විය. බොහෝ රාජ්‍ය සේවකයන් කළ වැඩක් නැත. දරිද්‍රතාවය 70%ක් පමණ වූ අතර බොහෝ වියට්නාම වැසියන් දුගී කමින්, හාමතෙන් පෙළුණි. විරැකියාව ඉහළ අගයක තුබුණි. සංවෘත ආර්ථිකය තුල ජනතාවට දැඩි භාණ්ඩ හිඟයකට මුහුණ පෑමට සිදුවූ අතර සංවර්ධනය පෙනෙන මානයේවත් නොතිබුණි. කවුරුත් නොසිතූ පරිදි ලෝක බලවතා දණ ගැස්වූ වාමාංශික වියට්නාමයට වුණේ මොකක්ද? මේ සමාජවාදී ආර්ථිකයේ නොහැකියාව මිස අන් කවරක්වත් නොවේ.

1986දී වියට්නාමය “ඩොයි මොයි” යන මැයෙන් ආර්ථික ප්‍රතිසංස්කරණ හඳුන්වා දුනි. එරට ඒකාධිපතිවාදී කොමියුනිස්ට් පාලනය එලෙසම තබා ගනිමින් ආර්ථිකය විවෘත වෙළෙඳපොල ක්‍රමයකට ඔවුන් අනුගත විය. ඒ අනුව පෞද්ගලික අංශය දැඩි ලෙස දිරි ගන්වනු ලැබූ අතර ව්‍යාපාර සඳහා වන බදු පහළ දමන ලදි. විදේශ ආයෝජන දිරිමත් කිරීමට වියට්නාමය උත්සුක වූ නමුත් මුලදී බටහිර රටවලින් ඒ සම්න්බන්ධව ශුභවාදී ප්‍රතිචාරයක් නොලැබිණි. නමුත් 1990 දශකය මුල වන විට විදේශ ආයෝජන වියට්නාමය ගලා ආ අතර එදා තමා අතින් අන්ත පරාජයකට ලක්වූ ඇමෙරිකාවේ ආර්ථික සහය පැතීමට වියට්නාමය නොපසුබට විය. අද වියට්නාමය අග්නිදිග ආසියාවේ වේගයෙන්ම සංවර්ධනය වන ආර්ථිකයට උරුමකම් කියයි. අද එරට දුප්පත්කම 70% සිට 5% පමණ දක්වා පහළ බැස තිබේ. වියට්නාමයේ දැන් ආර්ථිකයේ ජීවනාලිය බවට පත්ව ඇත්තේ කුඩා සහ මධ්‍ය පරිමාණ ආර්ථිකයයි, එරට සංවර්ධන වේගය 7%ක පමණ අගයකත් උද්ධමනය ස්ථාවරවත් රඳවා ගැනීමට ඔවුන් සමර්ථ වී තිබේ. අග්නිදිග ආසියාවේ ආකර්ෂණීයම ආයෝජන මධ්‍යස්ථානයක් බවට අද වනවිට වියට්නාමය පරිවර්තනය වී තිබේ. අප වැරදි පිළිවෙත්, යුද්ධ, කළකෝලාහාල නිසා එකතැන පල් වෙද්දී වියට්නාමය තම සමාජවාදී ආර්ථික ව්‍යුහය ඉවත දමා වෙළෙඳපොල ආර්ථිකය ඔස්සේ සංවර්ධනය උදා කරගනිමින් සිටී.

හෝ චී මින් නගරය හෙවත් පැරණි සයිගොන් නුවර

එහෙව් වියට්නාමය ඇමෙරිකාව ඇතුළු සංවර්ධිත රටවල් සමඟ විවෘත වෙළෙඳපොල ආර්ථිකයක් ඔස්සේ දියුණු වෙද්දී අපේ රාජ්‍ය නායකත්වය ආර්ථික අගාධයට පිය මනින ඉරානය, කියුබාව, වෙනිසුවේලාව, මියැන්මාරය ඈ රටවල් සමඟ ඉදිරිය ගැන සිතයි. මේ රටවල උවමනාව ඇමෙරිකාව ඇතුළු බටහිර රටවලට තම ගොඩ වැඩි කරගෙන කොකා පෙන්වීම මිසක් අන් කවරක්වත් නොවේ. සැබෑ විජාතික බලවේගයට, ජාත්‍යන්තර කුමන්ත්‍රණයට හසු වී ඇත්තේ මහින්ද රාජපක්ෂ ප්‍රමුඛ එජනිස රජය යැයි මම කියන්නේ කිසිවකු සුගතියක් නොලත් සමාජවාදී, මැද මාවතේ ආර්ථිකයක, සෙසු වෙළෙඳපොල රටවලට පහර ගසමින් අප රට ආර්ථික අගාධයට රැගෙන යමින් සිටින නිසාය. ඔබ දැන් මගෙන් අහාවි “එහෙනම් අපි ඇමෙරිකාවට කඩේ යන්න ඔනෙද?” කියල. නැහැ, මම කියන්නේ ශ්‍රී ලංකාව සෑම රටක් සමඟම මිතුරුදම් පැවැතිය යුතු බවයි. 1977-94 එක්සත් ජාතික පක්ෂ රජය ඇමෙරිකාවේ රේගන් එක්ක මෙන්ම කියුබාවේ කැස්ත්‍රෝ එක්කද වැඩ කළේය. අප එක් පැත්තකට පක්ෂපාත නොවී ලොව සියලු රටවල් සමඟ අත්වැල් බඳගෙන බුද්ධිමත්ව අපේ ජය ලබාගත යුතුය. එදා 2004 යූඇන්පී ආණ්ඩුව ගෙදර යන විට රාජ්‍ය සේවය ලක්ෂ 6කි. අද එය ලක්ෂ 12 දක්වා වැඩිකර තිබේ. එය එසේ වුවත් ඔවුන්ගෙන් රටට සෙතක් වේද යන්න ප්‍රශනයකි. වරායේ, රේල්ලුවේ, ශ්‍රීලංගමයේ, ලංවීමේ, තෙල් සංස්ථාවේ එක් පුද්ගලයකුගේ වැඩේ කිරීමට සේවකයින් දුසිමක් විතර සිටීම සාධාරණද?? මීට කදිමතම උදාහරණය කොළඹ වරායයි. එහි රජයේ පර්යන්තය වන ජයා බහලුම් පර්යන්තය සේවකයින් 6000ක් යොදා ගනිමින් වාර්ෂිකව TEU ඒකක මිලියන 2ක් හසුරුවන විට ඊට අනෙක් පස පිහිටි SAGT හෙවත් දකුණු ආසියාතික පිවිසුම් පර්යන්තය නම් වූ දෙස් විදෙස් ආයෝජන වලින් ක්‍රියාත්මක පර්යන්තය සේවකයින් 620කගෙන් වාර්ෂිකව TEU ඒකක මිලියන 1.7ක් හසුරුවයි. මේ තිත්ත ඇත්තයි. මේ උදවියට පඩි ගෙවන්නේ අපි ආණ්ඩුවට ගෙවන අපේම බදු මුදලිනි. පෞද්ගලික අංශයේ කිසිඳු වර්ධනයක් නැත. බදු බර අහස උසටය. රටේ නිෂ්පාදකයින් තම නිෂපාදන වල වටිනාකම මෙන් තුනෙන් එකක් බදු ලෙස ආණ්ඩුවට ගෙවයි. රු. 257ට වරායට ගොඩ බාන කිරි පිටි කිලෝව වෙළෙඳපොලේ අලෙවි වන්නේ රු. 530කටය, එනම් දෙගුණය ඉක්මවූ මිලකටය, ජපානය නම් වූ සුපිරි ආර්ථිකයේ ජීවනාලිය කුඩා සහ මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාරික ප්‍රජාවයි. එරට ආර්ථිකයෙන් 98%ක්ම එම ක්ෂෙත්‍රයෙන් දායකත්වය ලබයි. නමුත් අද අප රටේ ව්‍යවසායකයන්ට ඇති සහන ප්‍රමාණවත්ද? නිශ්පාදන නොවන වාණිජ ව්‍යාපාර සඳහා අධික බදු මුදල් පනවයි, ඔවුන්ගෙන් අය කෙරෙන විදුලි මිල බෙහෙවින් වැඩි අගයක් ගනී. අයෝජන දිරිගැන්වීමට අවශ්‍ය වටපිටාව අහුරා ඇති අතර නීති රීති සහ රෙගුලාසි නව ආයෝජකයින්ට හිතකර නොවේ. රටේ ආදායම් ක්‍රමිකව බෙදී නොයන අතර ඉන් ප්‍රතිලාභ ලබන්නේ සීමිත පිරිසකි, සීමිත පිරිසකට සහනාධාර, වරප්‍රසාද දීමට සමස්ථ ශ්‍රී ලාංකිකයන්ගේම බදු මුදල් යෙදවීම සෝචණීයය.

පසුගියදා රාජපක්ෂලා රැකුමට ප්‍රතිඥා දුන් හිටපු ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂ මහ ලේකම් සහ එක්සත් ජාතික පක්ෂ ජාතික සංවිධායක එස්.බී. දිසානායක මහතා මීට මාස තුනකට පමණ පෙර සමාජවාදී, මැද මාවත මෙන්ම ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂ ප්‍රතිපත්ති දැඩි ලෙස විවේචනය කරමින් රචිත කෘති වලද සෘජුව පෙන්වා දී ඇත්තේ ලෝකයේ කිසිඳු රටක් අදාල ආර්ථික ක්‍රම හරහා සංවර්ධනය වී නොමැති බවයි. එතුමා විසින් රචිත “විමසා බලමු ආර්ථික මතවාද” ග්‍රන්ථයේ කියන පරිදි ලෝකයේ දියුණුම රටවල් 55 කිසිඳු විටෙක වෙළෙඳපොල විවෘත ආර්ථික ක්‍රමයෙන් බැහැර වී නැති අතර මහින්ද චින්තනයේ සහ වත්මන් ආණ්ඩුවේ ආර්ථික නොහැකියාව කදිම ලෙස උපුටා දක්වයි. ආණ්ඩු පක්ෂයට ලඟදී ගිය එස්.බී. දිසානායක මේ මහින්ද චින්තනයේ නොහැකියාව ගැන දීර්ඝ ලෙස එම පොතේ සඳහන් කර ඇත, එය ජනාධිපතිතුමා ඇතුළු ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පාක්ෂිකයන්ද කියවා ඇතැයි මම සිතමි. එහි එස්.බී. ඉතා පැහැදිලිව සඳහන් කර ඇත්තේ ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය ඉතිහාසය පුරා මෙරට ආර්ථිකය කාබාසිනියා කළ ආකාරයත්, ඉදිරියෙදී අසාර්ථක වන බවත්ය, එක්සත් ජාතික පක්ෂය ආර්ථික කළමණාකරණයේ සාර්ථක වූ බවත්ය, එය යථාර්තවාදී මෙන්ම ශාස්ත්‍රීය විමර්ශනයකි. එහෙම කියපු සුමනවීර බණ්ඩා දිසානායක ශ්‍රීලනිපයට ගියේ පියවි සිහියෙන්දැයි යන්න ප්‍රශ්නයකි.

ඉතින් යථාර්තය එයයි. සන්ධානය කියන්නේ යුද්ධය නිමා කළ තම ආණ්ඩුවට ආර්ථිකය හදන එකත් කජ්ජක්ද කියාය. එහෙත් වියට්නාමයෙන් ලැබෙන පණිවුඩය නම් ආර්ථිකයක් හදන්නට නිසි දැක්මක්, දර්ශනයක් තිබිය යුතු බවයි. එම දැක්ම තියෙන්නේ යූඇන්පියට බව නොරහසකි. අප අතීතය දෙස හැරී බැලුවහොත් ශ්‍රීලනිප ප්‍රමුඛ සන්ධාන යටතේ සැම විටම රටේ ආර්ථිකය පසුබා ඇත. 1970-77, 2001 මෙන්ම වත්මන් අවපාතයද ඊට නිදසුන්ය. එහෙත් එක්සත් ජාතික පක්ෂ ආණ්ඩු යටතේ ආර්ථිකය දියුණු වී ඇත. ඓතිහාසිකව එජාප ආණ්ඩු පෙරළණු ලැබූයේ සමාජීයීය ප්‍රශ්න උලුප්පා ගනිමින් මිස ආර්ථිකය උපුටා දක්වමින් නොවේ. එසේ නම් ලෝක ආර්ථිකය හමුවේ අතිඋතුම් ශ්‍රී ලංකා දේශය සංවර්ධනය කරා මෙහෙයවිය හැක්කේ එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ, සෑම සමාජ ස්ථරයකටම සෙත සලසන, සමාජීයීය වගකීමකින් හෙබි වෙළෙඳපොල ආර්ථික පිළිවෙත් වලට මිස, ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ මැදි මාවතේ ආර්ථික පිළිවෙත් වලට නොවන බව සක්සුඳක් සේ සුපැහැදිලිය.

– හෙට්ටිගේ ඇන්. පෙරේරා, 2009 උඳුවප් –

H Niles Perera©, December 2009

නිරුවත – ලැජ්ජා නැතිකමට වඩා දෙයක් තිබේද??

අද තම බඩගෝස්තරය වෙනුවෙන් මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිතුමාට කඩේ යන, යූඇන්පියට අවලාද නගන “එක්සත් ජාතික පක්ෂ” පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරු එදා කී රස කතා….

ඔබේ ඡන්දයෙන් මව්බිම දිනවන්නට මොන පක්ෂයේ වුවද මෙවැනි දිව දෙකේ නියෝජිතයන් පාර්ලිමේන්තු නොයැවීමට වග බලාගන්නා ලෙස රටට අදරැති තැනැත්තන්ගෙන් බැගෑපත්ව ඉල්ලමු.

YouTube වෙබ් අඩවියට මෙම වීඩියෝ පටය එක් කළ චමිල දාබරේ සොයුරාට සදාහරිත අපේ තුතිය…

සැබෑ දේශප්‍රේමය සහ සැබෑ දේශද්‍රෝහය…

Click here to get Sinhala Unicode

මේ සීතල උඳුවප් මාසයයි, එහෙත් දේශපාලන පොරපිටිය නම් ගිනියම් වෙමින් පවතින්නේ එළැඹෙන මැතිවරණ නියාවෙනි. මැතිවරණයේ ප්‍රධානතම විවාදය බවට දැන් දැන් පත්වෙමින් පවතින්නේ දේශප්‍රේමය සහ දේශද්‍රෝහය යන්නයි. තමන් දේශප්‍රේමීන් ලෙස ආරෝපණය කරගනිමින් අනෙකා දේශද්‍රෝහීන් යැයි හංවඩු ගැසීමේ කලාව දේශපාලනයට අද ඊයේ නාවද මෙම අසික්ඛිත ක්‍රියාවේ උච්ඡතම අවස්ථාවට අප පැමිණ ඇතැයි මට හැඟේ. ජාත්‍යන්තර කුමන්ත්‍රණ, අධිරාජ්‍යවාදී බලවේග, උගුල් යනාදියත් දැන් දැන් කරළියේ නිතර නිතර ඇසෙන වදන් බවට පත්ව තිබේ. මේ ලියමනේ අරමුණ නම් මෙසේ කෙරෙන්නා වූ ප්‍රකාශ පිළිබඳ යම් තරමක හෝ විශ්ලේෂණයක් කිරීමයි. පසුගියදා ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයෙන් එක්සත් ජාතික පක්ෂයට එක්වූ ජනාධිපති නීතිඥ විජයදාස රාජපක්ෂ මන්ත්‍රීතුමා පවසා සිටි පරිදි ආණ්ඩුවට පක්ෂ සියල්ලෝම දේශප්‍රේමීන් බවටත් විපක්ෂ සියල්ලෝම දේශද්‍රෝහීන් බවටත් හංවඩු ගසමින් පවතී. ඒ අනුව එදා එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ අලියා ලකුණින් මහ මැතිවරණයට තරඟ කර ආණ්ඩුවේ ඇමැතිධුර දරණ ඇමැතිවරු දේශප්‍රේමීන් බවටත් ඔවුන්ට ඡන්දය දුන් එක්සත් ජාතික පාක්ෂිකයෝ දේශද්‍රෝහීන් බවටත් පත්ව තිබේ.

අද ආණ්ඩුවට විරුද්ධව මැස්සෙක් පියෑඹුවත් එය විජාතික බලවේගයක් මත සිදුවූ ජාත්‍යන්තර කුමන්ත්‍රණයකි. ආණ්ඩුවට අහිතකර හැම දෙයක්ම වෙන්නේ විජාතික බලවේග නිසාය. ආණ්ඩුවට විරුද්ධ සියල්ලන්ම දේශද්‍රෝහීන්ය යන හාස්‍යජනක මතයේ ආණ්ඩුවත්, ඊට හිතවත් ජනමාධ්‍යයත් කටයුතු කරයි.

• ශ්‍රී ලංකා ගුවන් විදුලි සංස්ථාවේ සභාපති මෙන්ම ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂ නැගෙනහිර කොළඹ ආසනයේ සංවිධායකයා මෙන්ම මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිතුමාගේ මුල්පෙළේ හොරනෑවක් වන හඩ්සන් සමරසිංහ ප්‍රසිද්ධියේ ගුවන් විදුලියෙන් කිහිප වරක්ම ප්‍රකාශ කර සිටියේ රනිල් වික්‍රමසිංහ මීළඟ ජනාධිපතිවරණයට තරඟ නොකළොත් තමා දණ ගසාගෙන ගුවන් විදුලි සංස්ථාවෙන් ඉවත්ව යන බවයි. එහෙත් අදටත් අපේ රටේ මහජනතාවගේ බදු මුදලින් සුර සැප විඳින හඩ්සන් උන්නැහේ දිනපතා ගුවන් විදුලිය ඔස්සේ සිය මූසල කටහඬ අවදි කර අසැබි ලෙස මිනිසුන්ට බැණ වදින්නේ රටේ සමාජ සම්මතයන්ට පහර ගසමිනි. රටට ඉමහත් මෙහෙයක් කළ ජෙනරාල් ෆොන්සේකා වැන්නවුන්ට හිරිකිතයකින් තොරව පහර ගසන්නේ තම සැබෑ ස්වරූපය පෙන්වමිනි. හඩ්සන්ගේ දෙමාපියන්ට, දරුමල්ලන්ට අපි දීර්ඝායූ පතමු. මෙවැන්නන් වගකිවයුතු නිලතල දරන්නේ දේශප්‍රේමීන් නිසාද??
• වරෙක හඩ්සන් කියා සිටියේ යුද්ධයේ අවසාන අඩිය වනවිට ජෙනරාල් ෆොන්සේකා චීනයේ සිටි වගයි. එවිට අතිගරු ජනාධිපතිතුමා ජෝර්දානයේ සිටි බවද මතක් කර දීමට කැමැත්තෙමි. යුද්ධය අවසනදී පිටරට සිටීම දේශද්‍රෝහී ක්‍රියාවක් නම් ජනාධිපතිතුමා දේශද්‍රෝහියකු බවද අපේ හඩ්සන් මහත්තයා මේ නොකියා කියන්නේ??
• 2005 ජනාධිපතිවරණයේදී රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා දිනවීමට පූජ්‍ය උඩුවේ ධම්මාලෝක මන්ත්‍රී හිමියන් වැඩකටයුතු කළා ඔබට මතක ඇත. අද උන්වහන්සේට ඒ බව අමතක වී ඇති සේයාවකි, සරත් ෆොන්සේකා මහතා ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත්වීම ප්‍රශ්න කරන උන්වහන්සේ විජාතික බලවේගයක් යැයි චෝදනා කරන්නේ මීට වර්ෂ 4කට පෙර තමා සහය දැක්වූ පාර්ශවයට නොවෙතැයි මම සිතමි. මක්නිසාදයත් එය එසේ නම් උන්වහන්සේද දේශද්‍රෝහියකු, බොරුකාරයකු වන නිසාය.
• 2004 මහ මැතිවරණයේදී එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ අලියා සලකුණින් තරඟ කර පාර්ලිමේන්තු අවුත් අද ආණ්ඩු පක්ෂයේ සුර සැප විඳිමින් ප්‍රතිපත්ති සහ ඡන්දදායකයා පාවාදී ඇමැතිධුර දරණ මහින්ද සමරසිංහ, ලක්ෂ්මන් යාපා, කෙහෙළිය, රාජිත, හේමකුමාර, බන්දුල, ලොකුගේ, මනෝ විජයරත්න ආදී මහත්වරු එදා තමා සිටි පක්ෂයටත් හිස මුදුනින් අගය කළ නායකයාටත් අවලාද නැගීම විජාතික බලවේග සහ දේශද්‍රෝහී ලේබල් ඇලවීම කෙතරම් සාධාරණද??? ඔවුන් එදා දේශද්‍රෝහීන් බවද ඔවුන් කියන්නේ??? මේවා ඔක්කොම තමන්ගේ දේශපාලන වාසියට කියන කතා බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නැත. එදා සිරස ඔස්සේ විසිහතර පැයම මහත්මා දේශපාලනය සහ යහපාලනය ගැන මැත දෙඩවූ මිලින්ද මොරගොඩ උගත් මහතාගේ ප්‍රතිපත්ති සහ පක්ෂය පාවා දීමේ මහත්මාකමට ඉදිරි මහ මැතිවරණයේදී ජනතාව පිළිතුරු දෙනු ඇතැයි සිතමි. යූඇන්පියේ ඉන්නතාක් සටන් විරාම ගිවිසුම අගය කළ ඔවුහූ යූඇන්පිය හැර ගිය විගසම සටන් විරාමය මහා පාවාදීමක් ලෙස සැලකුවේ මන්දැයි සිතන්න…. මේ දේශප්‍රේමයද, බලකාමයද???
• සක්කරයගෙ පුතා වයිමටවත් අඩු කරන්නට බැරි යැයි කී බඩුවල මිල සමූපකාරවල සහ ජනමාධ්‍යයේ පමණක් හෝ ඡන්දයක් අත ළඟ අඩු වෙන්නේ කඩිමුඩියේම බන්දුල ගුණවර්ධන ඇමැතිතුමාට ජනතාව ගැන අනුකම්පා සිතුණු නිසාද, ජනවාරියේ රාජ්‍ය සේවක වැටුප් වැඩි කරන බව ආණ්ඩුව කියන්නේත්, අවතැන් ජනතාවට සැරිසැරීමේ නිදහස දෙන්නේත් ඇයි?? දැරිය නොහැකි බදු බරක් ජනතාව මත පටවා ඇත්තේ ආණ්ඩුවේ දේශප්‍රේමය නිසාද??? රු.257කට වරායට ගොඩබාන කිරිපිටි කිලෝව වෙළඳපලේ රු.530කට ඇලෙවි වෙන්නේ ඇයි?? අඩු මිලට දිය හැකි පෙට්‍රල් සහ ඩීසල් නිෂ්පාදන මිල මෙන් දෙගුණයකටත් වඩා වැඩි මිලකට අලෙවි වන්නේ ඇයි???
• අපි වවමු රට නගමු කීවත් අදටත් අපේ රටේ විකිණෙන්නේ රට අලය, ඉන්දියාවේ ලූණු සහ මිරිස්ය, පිටරටවල ඇපල්, නාරං සහ මිදිය. මේකද ඔය කියන දේශීය කෘෂි ආර්ථිකේ?? මේවා හුදු සටන්පාඨවලට පමණක් සීමාව ඇත.
• එන්න එන්නම රාජ්‍ය ව්‍යවසාය පිරිහෙන්නේ, කවදාවත් පාඩු නොලැබූ ශ්‍රී ලංකා වරාය අධිකාරිය සමඟ රේල්ලුව, ශ්‍රීලංගම, විදුලිබල මණ්ඩලය, ඛණිජ තෙල් සංස්ථාව, මිහින් ලංකා මෙන්ම ගරු ගාම්භීර ශ්‍රී ලන්කන් ගුවන් සේවයත් එන්න එන්නම පාඩු ලබන්නේ ඇයි?? එසේ පාඩු ලැබීම දේශප්‍රේමී ක්‍රියාවක්ද???
• කිසිඳු පෙර සොයා බැලීමකින් තොරව මහජන මුදල් අධික ලෙස නාස්ති කරමින් පූර්ව සැලසුමකින් තොරව හම්බන්තොට එක් ගුවන් තොටුපලකට මුල්ගල් තබා අවුරුදු 4ක් යන්නටත් පෙර එම ව්‍යාපෘතිය අතැර තවත් කෝටි ගණනක් වියපැහැදම් කර තවත් මුල්ගලක් වෙනත් තැනක තැබීම යහපාලනයද???
• කෘතහස්ත ලේඛයකු වන දොස්තර ගුණදාස අමරසේකර පසුගියදා මාධ්‍යය සාකච්ඡාවක තප්පුලෑවේ “දූෂණ ගැන අහන්න එපා ඕයි…!!” කියාය. ඔය උජාරුවෙන් කෙපර බාන දේශප්‍රේමය මේකද?? රටේ දේපල කාබාසිනියා කරද්දී කරබාගෙන පටු වාසි තකා ඒවාට උඩ ගෙඩි දීම දේශප්‍රේමයද??
• පළාත් සභාවට බුලත් කොළයෙන් තරඟ කර සභිකයකු පත් කරගන්නට වත් බැරි බංකොළොත් දේශපාලන පක්ෂයක් වන ජාතික නිදහස් පෙරමුණට අද තම පක්ෂ මහලේකම්වත් පක්ෂයේ රඳවා ගත නොහැකි තත්ත්වයක් උද්ගතවී තිබේ. එහෙව් පක්ෂයේ නායක විමල් වීරවංශ උන්නැහේ අද දේශපාලනය සහ දේශප්‍රේමය ගැන රටට ටියුෂන් දෙන්නට පටන්ගෙන තිබේ. සීගිරිය දැක නැති, සිරිපාදය වැඳ නැති කෙනෙකුන් දේශප්‍රේමය සහ සංස්කෘතිය ගැන මැත දෙඩවීම බෙහෙවින්ම හාස්‍යජනකය. වෙනත් උදවියට කඩේ යනවායැයි කෙපරබාමින් තමන් කරන ක්‍රියාව දැඩි ලෙස අමතක කිරීමට විමල් උන්නැහේ සමත්කම් පා තිබේ. එදා ජානිපෙ බිහි කරමින් මිහින් ලංකා දූෂණය ගැන මහ ඉහළින් හඬ නැගූ, බලය බෙදීමට විරුද්ධ වූ විමල් අද කතා කරන්නේ ඒ ගැන හාංකවිසියක් නොදන්නා තාලෙටයි. මේකද දේශප්‍රේමය?? එදා ශ්‍රේෂ්ඨ රණවිරුවකුයැයි උදම් ඇනූ සරත් ෆොන්සේකාගේ බුද්ධි මට්ටමද ප්‍රශ්න කරන නින්දිත තත්ත්වයට ජානිපෙ අද පත්ව ඇත. අනාදිමත් කාලයක සිට ඇමැති මණ්ඩලය වැඩි යැයි, රටට බරක් යැයි කෙකර ගෑ විමල් ඇතුළු ජානිපෙම පසුගිය සතියේ තවත් ඇමැතිධුරයක් භාරගනිමින් අචල සුරංග ජාගොඩ ඇමැතිවරයකු කරමින් ඇමැති මණ්ඩලය තවදුරටත් ප්‍රසාරණය කරමින් රටේ මහජනතාවට බරක් වන සුදු අලියකු වීම කෙතරම් යුක්ති සහගතද??
  

  3දා ලංකාදීපයේ දාස හපුවලාන මහතාගේ කදිම කාටූනයක්...!!!

• විමල් වීරවංශ ජවිපෙන් අහන්නේ ඔවුන් 1989දී මර්දනය කළ එජාපයට සහය දක්වන්නේ රෙදි ඇඳගෙනද කියාය. එජාපය සහ ජවිපෙ අතර කිසිඳු එකඟතාවක් නොමැත. යූඇන්පිය සහ ජවිපෙ තෙලුයි වතුරයි මෙන් දේශපාලනිකව අන්ත දෙකක ක්‍රියාත්මක වේ. සිදුව ඇත්තේ රටේ උන්නතිය වෙනුවෙන් පොදු අපේක්ෂකයකු වෙනුවෙන් පක්ෂ දෙකම සහය දැක්වීමයි. එසේ ප්‍රශ්න අසන විමල්ගෙන් අපි අහන්නේ 1971දී ජවිපෙ මර්දනය කළ ශ්‍රීලනිපයේ වරදාන දැරීම කෙතරම් සාධාරණද කියාය. එදා ජවිපෙ කැරල්ළෙන් බැට කෑ එක් පාර්ශවයක් වන ශ්‍රීලනිපය අද ඔබව තම සන්ධානය තුල රඳවාගෙන සිටීමට ඔවුන්ට ස්තුතිවන්ත විය යුතුය.
• විමල් කියන විදියට මහින්ද චින්තනයේ එන පරිදි විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි වන්නේ මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිතුමා ජයගතහොත් ඔහුගේ දෙවැනි ධුරකාලයේ අවසාන භාගයේදීය. මේ අපේ ජනාධිපතිතුමා සැරසෙන්නේ චන්ද්‍රිකා ජනපතිනිය මෙන් සදහටම රජවන්නටද??? මේක දේශප්‍රේමයද, බලලෝභයද???
• ආණ්ඩුවේ උදවිය එක්සත් ජාතික පෙරමුණට විජාතික, දේශද්‍රෝහී නඩය යන හංවඩුව ගසන්නට වෙර දරයි. නමුත් කරුණා අම්මාන්, ඩග්ලස් දේවානන්ද, පිල්ලෙයාන් වැනි ශ්‍රී ලංකාවට එරෙහිව ආයුධ අතට ගෙන ත්‍රස්තවාදී ක්‍රියාවල නියැලුණු උදවිය එක්සත් ජාතික පෙරමුණ තුල නැත. එදා ත්‍රස්තවාදී ක්‍රියාවල නියැලෙමින් ඊළමක් ඉල්ලූ උදවිය අද ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ප්‍රවාහයට පැමිණීම බෙහෙවින්ම ප්‍රශංසනීයය. නමුත් දළදා මාළිගාවට බෝම්බ ගැසූ, අරන්තලාවේ භික්ෂූන් ඝාතනය කළ එවන් උදවියට දේශප්‍රේමී ලේබලය අලවා අන් අයට දේශද්‍රෝහී හංවඩුව ගැසීම කෙතරම් සාධාරණද??
• මියැන්මාරයේ හමුදා පාලක, භික්ෂූන් වහන්සේලා මහ මග මරා දමන, රටවැසියන්ට විපක්ෂයට වද දෙන ජෙනරාල් තාන් ෂ්වේ මහතා මෙරටට මහත් හරසරින් විරුවකු ලෙස පිළිගනිද්දී අපේ රටේ යුද ක්‍රියාන්විතය ජයගන්නට නායකත්වය දුන්, ඉන්දීය රජයේ නිලධාරීන් විසින් ලොව විශිෂ්ඨතම හමුදාපතිවරයා ලෙස ගෞරවයට පාත්‍ර ජෙනරාල් සරත් ෆොන්සේකාට දේශද්‍රෝහියකු යන හංවඩුව ගැසීම කෙතරම් සාධාරණද??
• අද මානව හිමිකම් කමිටු කෙරේ වපර ඇසින් බලන, ඔවුන්ට දේශද්‍රෝහී, විජාතික ලේබලය අලවන මහින්දගේ ආණ්ඩුව 90 දශකයේ මුල භාගයේදී මහින්ද ලංකාවේ මානව හිමිකම් කඩවීම් ඇතුළු ලිපි ගොණු සමඟ ජිනීවා මානව හිමිකම් කමිටුවට පැමිණිලි කිරීමට යෑම දේශද්‍රෝහී ක්‍රියාවක් ලෙස සලකනවාද යන්නත් ප්‍රශ්නයකි.

එක්සත් ජාතික පෙරමුණේද සැලකිය යුතු අඩුපාඩු තිබේ. මෙහිදී ආණ්ඩුව සිදු කරන්නේ අනුන්ගේ ඇහේ ඉරට්ට දකිමින් තමන්ගේ ඇහේ පොල් පරාලය අමතක කිරීමය. ජනාධිපතිවරණයේ අවශ්‍යතාව රටේ අනාගතය තීන්දු කිරීම මිස කවුද දේශප්‍රේමියා කවුද දේශද්‍රෝහියා යන වග තේරීම නොවේ. ඒ නිසා ආණ්ඩුව තම ඉදිරි වැඩපිළිවෙල ඉදිරිපත් කරමින් රටේ අනාගතය ගැන කථිකා කරනවා වෙනුවට දේශද්‍රෝහී, විජාතික, ජාත්‍යන්තර බලවේග කුමණ්ත්‍රණ ලේබල් ඇලවීම නවතා දැමීම රටේ ශීඝ්‍රයෙන් වැපිරෙන වෛරය සන්සිඳුවීමටත් රට යහපත් ගමනකට ගෙන ඒමටත් හේතුකාරක වනු ඇත.

යමෙක් දේශද්‍රෝහියෙක්ද දේශප්‍රේමියෙක්ද කියා තීරණය වන්නේ ඔහුගේ චේතනාවෙනි. රට ගැන ආදරයෙන් ක්‍රියා කරන කෙනා දේශප්‍රේමියෙකි, වැරදි තීරණයක් වුවද රට ගැන ආදරයෙන් ගන්නේ නම් හේ දේශප්‍රේමියෙකි, නිවැරදි තීරණයක් වුවද රට ගැන නොව වෙනත් චේතනාවක් පෙරදැරිව ගන්නා කෙනා දේශද්‍රෝහියෙකි. නැතුව දේශප්‍රේමියා සහ දේශද්‍රෝහියා තීරණය කිරීමේ පේටන්ට් අයිතිය කවරෙක්ටවත් හිමි නැත. ඒ සමගම තවත් යමක් කිව යුතුය එක්සත් ජාතික පක්ෂය වේවා, ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය වේවා දෙපැත්තේම දේශප්‍රේමීන් මෙන්ම දේශද්‍රෝහීන්ද සිටිති, ඉන් දේශද්‍රෝහීන් ගණන ඉතා අල්පය. නැතිව රටේ අනාගත දරු පරපුරේ ආඩම්බර භාරකාර තාත්තා හෙවත් මහින්ද ජනපතිඳුන් පවසන අන්දමට ආණ්ඩුවට පක්ෂ සියල්ල රටට ආදරය කරන අයත් ආණ්ඩුවට විපක්ෂ සියල්ල රටට ද්‍රෝහී අයත් නොවේ. මෙහිදී ආණ්ඩුව සහ ශ්‍රී ලංකාව යන දෙක පටලා නොගත යුතුය, ආණ්ඩුව යනු අප උත්තම ශ්‍රී ලංකාව නොවන්නේය. රට දෙවනත් වෙන්න කෑ මොර දුන් පලියට දේශප්‍රේමියකු වන්නේද නැත, ඉන්දීය නිදහස් අරගලයේ පුරෝගාමියා වූ මහත්මා ගාන්ධි ඉන්දියාවට විමුක්තිය ගෙන දුන්නේ රට වටා කෑ මොර දෙමින් නොව අවිහිංසාවාදයේ පණිවුඩය රට පුරා වපුරමිනි.

කාගේ කාගේත් කිල්ලෝට වල හුණු ඩිංග ඩිංග හෝ පවතී. එනිසා එකිනෙකාට දේශද්‍රෝහී ලේබල් අලවමින් ඊනියා දේශප්‍රේමියකු වනවා වෙනුවට එකිනෙකාට මඩ නොගසා ප්‍රතිපත්ති ගැනත් රටේ අනාගතය ගැනත් අවදානය යොමු කිරීම මැනවැයි මම යෝජනා කරමි.

එසේම සරත් ෆොන්සේකා යටතේ හමුදා පාලනයක් ඇති වේ යැයි යන අස්ථිර බිය ගැනද යමක් කිව යුතුය. ජෙනරල් ෆොන්සේකාට එදා නන්දිකඩාල් කලපුව වටලන විට සේනාංකයක් එවා අරලිය ගහ මැදුර වටයා හමුදා පාලනයකට යන්නට ඕනෑ තරම් ඉඩ හසර තිබුණි. එහෙත් ඔහු පතන්නේ මිලිටරි ආණ්ඩුවක් නොව ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ආණ්ඩුවකි. හේ ජනාධිපතිවරණයට ඔබේ ඡන්දය ඉල්ලන්නේ ඒ නිසාය.

දෑස් හැර එකිනෙකාට චෝදනා නගන සාම්ප්‍රදායික මඩ දේශපාලනයෙන් එපිට බලන්න…. රටේ මතු අනාගතය ගැන සිතා ඔබේ ඡන්දය භාවිතා කරන්න…. රටට ඔබින අලුත් දේශපාලන සංස්කෘතියක් සාදන්නට ඔබේ සහයෝගය ලබා දෙන්න…

– හෙට්ටිගේ ඇන්. පෙරේරා, 2009 උඳුවප් –

H Niles Perera©, December 2009